Zie hier meer DAT BOLWERCK-T | YOU ARE ALL STARDUST 👉
en ook WHALHALLAB 👉
Zacht tikkend de tijd verslaan | Berichten over kunst, cultuur, de Achterhoek, de wereld en Mels eigen activiteiten ...
In het septembernummer van de AUTEUR 👉, het driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen (VVL) 👉 een foto gemaakt aan het eind van de avond, na mijn debuut in het 'buitenland'. Een gruppenbild uit 2010. Op vrijdagavond 5 maart 2010 gemaakt, om precies te zijn.
"Je hebt van die momenten dat alles klopt. M’n lief en ik reisden wegens een uitnodiging van dichter Bert Bevers vorige week vrijdags af naar Antwerpen. ‘s Avonds diende ik aan te treden op een literaire avond in Den Hopsack. Mijn internationale doorbraak gekscheerde ik met oud en nieuw tegen m’n zwager, die zich meteen zorgen maakte. ‘I-j bunt nòw toch neet veur de Achterhoek verloren?’"
Lees hier verder in column Alles valt in elkaar | dG | 13-03-2010 👉
De dichter hoorde dat de maïs, een maand eerder dan gewoonlijk, hakselend van het land werd gehaald. Eindelijk weer zicht op de wereld. Op hetzelfde moment vernam hij het voornemen van de Achterhoek Board om niet meer te gaan voor het droomscenario van een vierbaanse N18, de Twenteroute. Hans mijmert over De wet van de remmende voorsprong, die door Jan Romein in 1937 is vastgelegd in zijn essay 'De dialectiek van de vooruitgang'.
Hard- of zachtboard
Is hier de wet van de remmende voorsprong van kracht
het fenomeen
dat een leidende positie er toe kan leiden
dat er dan weinig aan stimuleren wordt gedacht
om verder voorop te lopen of uit te breiden?
Of kreeg de Board, dankzij het schitterende licht
het verschijnsel
dat ontstaat na hakselend geraas van de bekken
na het oprapen, trekken, snijden, kneuzen, pletten
een helder moment, blik op de wereld, een inzicht.
En is inmiddels het omgekeerde in werking
het bedachte
dat uitzichtlijk standpunt over de 4-baans lobby
de slagmaals verlekkerende troetelbaanhobby
dat er hard is ingezet op N18 bashing.
Denkend aan Twente wil de Board taaivloeiend verkeer
het beamen
dat de toekomst van snelverkeer is; langzaam en sloom
als treintjes achter elkaar rijden, minder is meer
en houdt men in een zacht besluit de crises in toom.
Dank je wel Margót. 💗😂 Lees hier het gedicht Mijn verre neef 👉
Lees en hoor ook Achter 👉
Bij mijn poëzieinstallatie Harken heel het al 👉 is de ontvangst van het ruisbeeld uit het restant van de oerknal nog steeds voor verbetering vatbaar. De komende dagen de antennes wat bijstellen.
Zie hier meer in mijn aaifotoserie 👉
Thuistrein
Het is vrijdagmiddag. Zo zeventien uur twintig.
In de stationshal van Arnhem Centraal,
Daar piepen de poortjes. De rode, niet de gele.
In een stroom van mensen naar spoor 6b.
De trein arriveert, de deuren schuiven open.
Op een stoel bij een raam gaan zitten.
Niet veel later de stad gezien, door de stad gezien.
Ergens tussen Zevenaar en Didam begint ruimte.
Zowel in de trein als buiten het raam.
Struiken langs de weg worden bomen langs het veld.
Wegen en flats en drukte en stad worden groen.
Zie de glimlach op mijn gezicht in een raamreflectie.
Dan stopt de trein in Gaanderen.
Piept geen poortje maar een paaltje.
Daar fiets ik dan door naar huis.
Langs de school waar ik heb leren schrijven.
De plek waar mijn rommelmarktkleedje lag.
De boerderij van de buren.
De keet waar morgenavond wordt geproost.
Langs het decor van een opgroeien.
En in huis is mijn moeder al aan het koken.
En ben ik weer op bekend terrein.
Thuisgrond, thuisbasis, thuisgebracht door mijn
thuistrein
Zie hier foto's van het maakproces 👉
Zie ook een overzicht van de hele KUNSTREIS(E)
Lees ook Loormuziek 👉 (muzieksoort vernoemd naar Dienekes broer Gert). Opgenomen in Het Daghet tussen de coulissen - Hans Mellendijk | columns 1996 - 2017 👉
Jongstleden maandag begonnen met de voorbereidingen ten behoeve van de beeldende kunstmanifestatie Kunstreis(e) 👉 te Winterswijk. Mijn werk Harken heel het al 👉 zal daar een mooie plek krijgen op de Dorpsakker 👉 tegenover de kampeergelukfabriek in aanbouw 👉
Zie hier meer in mijn aaifotoserie 👉 Zie ook de webstee KUNSTREIS(E) 👉
Melancholia September
Het platteland rondom
boert uit dorre naden
volop het geluksgevoel
ten hemel – rukt schrale
lippen los en laaft zich.
Zichtnemende coulissen
horen ondertussen de
strijdberichten die vanuit
het oosten een omkering
beloven en de dreiging
van katten in het nauw.
Nu Hedone oneindigheid
vordert van deze zomer
ten bate van verdommende
gewoonte, klinkt weer valse
feestmuziek uit krochten en
kroegen als ooit voorheen.
Mens is trouw en rouw
maar in beide niet alleen.
Mens benodigt spiegelingen
die de eigen ziel vertonen
door de ander aan zichzelf,
anders is de mens te eenzaam,
anders is de wereld veel te groot.
Weemoed verlicht gewicht.
Vandaag een week geleden kreeg ik onverwachts Bert en Helma 👉 op bezoek, mijn zeer gewaardeerde collega's Dichters des Achterhoeks, zie de rubriek DICHT 👉 van het Achterhoek Nieuws 👉 en beide ook net als ik lid van het dichterscollectief De Omsmeders👉
Groot was hun verrassing toen ik in de zonovergoten achtertuin onverwachts mijn streekbundel 👉 tevoorschijn toverde.
Joep van Ruiten, de cultureel hoofdredacteur van het Dagblad van het Noorden heeft ook een eigen website waar hij regelmatig op schrijft: Woest & Ledig.
Op 18 augustus besteedde hij aandacht aan het zomernummer van Roet en nam mijn gedicht Old geluud uut 't zicht van 't oor op. Lees hier het blog bericht 👉
"Zou het niet veel beter gaan met de wereld als we allemaal af en toe een poosje naar de sterrenhemel zouden kijken?"