'sMelssleMs' | Hans Mellendijk: 02/03/17

vrijdag 3 februari 2017

Ondertussen bij Kopwit in Zutphen

P.B. Kempe opent.

Jack Weijkamp overtuigt.

Louis luistert.

DdA Jack Weijkamp zingt: "Ik hou van mijn bloemenvaas"

Zutphen, Grand Café Pierrot, 1 februari 2017

En Niek Hietbrink schreef het volgende gedicht over de Kopwitavond

Dorps-, gemeente-, stads- en streek-dichters maken zich de kop wit

oudehoer van dienst

in opperbeste stemming

presenteert een bundel

die Ton Luijten niet meer kopen hoeft

daarom houdt hij een deel geheim

slechts een diagonale dwarsdoorsnee

we gaan voor Anna-light die door het prikkeldraad

uit een depot gedichten doorgeeft

vervolg: degeen die is verkozen tot eerste

vrouw en dichter van Hengelo

haar schrijfsel komen uit die wereld waar

het nieuwe leven wachten heet

in Hengelo ziet men naast deze zangeres

regelmatig beren op de weg

in Hengelo is altijd wat te doen: de haren

rood, komkommers groen

moes schetst portretten en sluit

met duitsers associatieverdragen

behalve aan kunst doet zij aan filosoferen:

dus dingen die echt kunnen

draait ons een woord voor ogen met de maan

om tegen achtergronden af te steken

wij steken, steken nog een vaas af die wij

vonden in de achterhoek alwaar de

liefde voor de taal ons toch noodlottig

is geworden om met één verrekijker

de hele achterhoek te overzien: dat het ons

koud om de oren en de klungels waait

ook ben ik niet geïnteresseerd in het weer

van vandaag ik wil het weerbericht

van Geert, de goede versie graag, zijn bril

gepoetst tot kristalheldere luchten

Laurens maakt een cirkel rond droomt zich

alvast schutterskoning in zijn koets

de bierdrinkende boer hoort hem van leer gaan

‘heurd’n ik hier zonet ’n sonnet?’

als inleiding op de zalvende woorden verorberen

wij een geschiedenisles

Mas wil meer, wil meer hoog water en wil weten

waar hier het pontveer vaart

en bij een stroomstoring in de glijdende rivier

staat het water stil als ijs

een nymph die langs de Berkel fietst pardoes

den IJssel in; maar Jack kan

zingen, Jack kan spreken, zuchten en kreunen

maar niemand die zo goed als

Jack kan zwijgen en met zijn ogen dicht

kan luisteren naar Mas.

Column | Kleurendoof

Kleurendoof | Hans Mellendijk | de Gelderlander edities Achterhoek | 2 februari 2017

Een flard, uit een tijd toen dat nog morele herbewapening heette. Bij het ontbijt moest hij eraan denken; woorden van zijn jeugdheld Kennedy: ‘Wat kun jezelf doen voor een betere wereld.’ Hij las de gemeentelijke propaganda over hoe de schooljeugd een milieubewustzijn werd bijgebracht. Het woord ‘afvalscheidingsestafette’ deed hem al puzzelend smullen van nog langere scrabblewoorden: ‘afvalscheidingsestafetteslagvaardigheidsbeambte’. De speelborden dienden drie maal groter aangepast. Werk aan de winkel.

Ja, het nieuwe regime van soort bij soort had hem best wel hoofdbrekers gekost. Altijd gedacht dat piepschuim onder de rubriek plastic viel en de kaaskorst deed hij in de biobak. Tot zijn grote verbazing beide bij het restafval, en laat dat nu juist de kleinste container zijn waar met moeite het verpakkingsmateriaal in gepropt kan worden. Kauwgum altijd als GFT beschouwd. En de bierdopjes mogen op de fles blijven. Eindelijk had hij ook het ‘orthoop’-afval eens aangepakt. Het noopte hem tot herinrichting van de keuken en de tuin. Hoe zouden de kleinere huishoudens dat toch doen? Hij zag tijdens de wandeling door zijn dorp de gevolgen. De wereld werd er niet mooier op. Kleurendoof werd hij van de gifgroene, vel oranje deksels op de grijze kliko’s. Zou de politiek in een volgende transitie daar niet wat meer aandacht aan kunnen besteden? Op de posters zag het er allemaal feestelijk uit maar in de grauwe werkelijkheid oogde het zoveel naargeestiger en verrommelend.

In zijn middagkrachtdut volgde een boze droom. Het was inmiddels maart. Bij het uitoefenen van zijn democratische recht beïnvloedde de deksel van de stembuskliko zijn stembiljet. Bij het wakker schrikken hoorde hij in de verte het geluid van de ambulance.