© Sasha Lavell
woensdag 30 november 2011
dinsdag 29 november 2011
SEE | Moby Dick duikt weer op
Moby Dick duikt weer op> Vertaling van uit het Frans Canadees *): © Hans Mellendijk en © Bert Scheuter t.g.v. Het 14e Erbarmen Festival, 2 juli 1994. Ook gepubliceerd in het Programmaboekje> Zie ook Flickr slideshow >
*)- Moby Dick duikt weer op. Oorspronkelijk “Moby Dick Émerge” van Henry Graiton (1836-1919 :-)
maandag 28 november 2011
Ondertussen in Amsterdam | Haagsche Bluf Fonds
Mooie speech van Anton Corbijn bij het in ontvangst nemen van de Prins Bernard Cultuurfondsprijs en toegift: Bono leest Brood.
Ondertussen in Bekkendelle
Foto's: © Rini Scholten
Met het gezin maakten we vorige week zondag een wandeling in 't Woold. Vanaf Berenschot langs de Bovenslinge. Een tip uit het boek Beleef de natuur in Winterswijk geschreven door Bernhard Harfsterkamp en Jan Stronks. Diaserie>
zondag 27 november 2011
zaterdag 26 november 2011
Uit de oude doos | Wezen
Foto: © Jan Mellendijk | Rineke, Gerda, Willy en Hans Mellendijk
Wezen
Donderdag een week geleden; de krantenbezorger laat op zich wachten. Ongeduldig begeef ik me naar de supermarkt en koop een los exemplaar van de Graafschapbode, zoals mijn moeder deze krant eigen-zinnig bleef noemen. Thuis gekomen, snel de voorpagina, mijn ogen dwalen af naar de kleurenfoto van het Willy Dobbe plantsoen in aanbouw. Een monument voor de vertrutting, geplaatst in het Overijsselse Olst. In wezen een commentaar op de armoedige vormgeving van het openbare groen in Nederland. "En dan: wat is natuur nog in dit land, een stukje bos, ter grootte van een krant", de regels van dichter Bloem schieten door mijn hoofd bij het zien van dit hoogtepunt van lulligheid. Troostende beeldende kunst in optima forma, van kunstenaar Wim T. Schippers. Ik sla de krant verder open, op zoek naar iets anders, wezenlijkers... maar ik heb m'n kop er niet bij.
Op bladzijde drie weer een opvallende foto, en weer beeldende kunst. Het kan niet op vandaag. Een ode aan de dijkverzwaring volgens de krant. Een kunstenmaker uit Zaltbommel schepte een namaak graafmachine uit beton. In wezen een monument voor de verandering, die een dijk in Gameren in de Bommelerwaard optuigt. Het doet me denken aan beelden uit voormalig Oost-Europa. Veel socialistisch-realistische voortgangsretoriek.
Ik blader verder op zoek naar die andere ingezonden herdenking.
Mijn ogen vallen weer op een beeldend onderwerp. Twee huisschilders plaatsen een tijdelijke versie van het onttroonde kunstwerk Cathedra bij het Stedelijk Museum. In wezen een misverstand. Alsof Barnett Newman de verf behandelde zoals huisschilders dat zouden doen. Flauwe arrogantie die ik enkele weken geleden in het televisieprogramma Karel ook bij een ander abstract kunstwerk in het Amsterdamse Stedelijk Museum getoonspreid zag door de onbezoldigde Achterhoek-navigator, Bennie Jolink.
Die de structuur van de verf -bij een abstract kunstwerk dat hij niet begreep- ook op huisschilderachtige wijze beoordeelde. Een hoog, wat de boer neet kent dat vret e neet, gehalte. Maar snel verder gebladerd. Op bladzijde zes brengt een foto van de prachtige vormgegeven Haagse stadsklok, die een time out heeft vanwege tunnelbouw, me weer bij de positieven.
Ze hebben het toch wel geplaatst? De fax is toch wel duidelijk overgekomen?
De afdeling rouwberichtenverwerking heeft me toch wel goed begrepen? Koortsachtig scan ik sneller de krant door en al snel blijkt dat ik het in eerste instantie over het hoofd heb gezien.
Verdringing, het nog niet echt willen geloven? Ik zie dan nu toch door betraande ogen, het gedrukte monument, de twee rouwadvertenties. Het vlees is woord geworden; moeder is dood.
Moeder Leida is nu een week geleden op een trieste miezerige morgen in besloten kring ter aarde besteld. Ze is in het familiegraf verenigd bij vader Jan. Gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren. Daarna het verdriet, onder begeleiding van dwingend orgelspel, eruit gezongen met een Psalm, Gezangen, Alles wordt nieuw en een lied van Johannes de Heer. En ook in de ogen van mijn zusters het besef dat we vanaf nu in wezen, wezen zijn.
Hans Mellendijk, 6 december 1997, Gelders Dagblad
vrijdag 25 november 2011
Denktanks de Beneluxe | Van Y naar Zettank
Foto: © Bert Bevers | Scheldestraat | Antwerpen
Louis Radstaak breidde zijn collectie uit met een bijdrage van Bert Bevers en rubriceerde hem als 'Van Y naar Zettank'.
donderdag 24 november 2011
Het weer
Minimal art
Zevenaar, A12 - 20 november 2011
Wikkel persingen, groepeer à la André
stapel gifgroene balen in Turners mist.
Mest blik naar een Babylonische hoogte
in een verder oogverblindende schoonheid.
© Hans Mellendijk
Het weer
Winterkleed, winterleed
Varsseveld, 24 november 2008
Scheer de dag
met scherpe sneden.
Knerp de sneeuw
met verse treden.
Baan het pad
door onbeschreven.
Scheer je weg
besmette sporen.
Kneed kristal
met schone handen.
Vorm het wit,
en ook de bezem.
Hoed, wortel
en zwarte kolen.
Spaar de dag.
© Hans Mellendijk
woensdag 23 november 2011
Living Apart Together | De smaak van EDU-ART
Tjeerd Kootstra en Irene Companjen hebben mij en mijn collega's bij EDU-ART weer weten te verrassen met een nieuwe editie van De smaak van EDU-ART. De lege muren cie vroeg drie foto's in te leveren van een favoriet object uit je huisraad. Het mocht geen kunstwerk zijn. Men diende een close-up in te leveren en een totaalshot, van waar het object zich normaal bevindt. Vervolgens hebben Tjeerd en Irene er een collage van gemaakt. En zien we de verschillende voorwerpen uit verschillende huishoudens contact met elkaar maken. Een Gesamtkunstwerk van hoge klasse. Aan het eind van de tentoonstellingsperiode zal ik mijn bijdragen verklappen.
dinsdag 22 november 2011
maandag 21 november 2011
Nova Zembla | Deventer Almanak 2012
Vandaag de première van Nova Zembla. Het verhaal van de barre overwintering op Nova Zembla tijdens de expeditie van Willem Barentsz, op zoek naar een noordelijke doortocht naar Indië. In de resten van 't Behouden Huys is een exemplaar gevonden van de Deventer Almanak uit 1596.
In de Almanak van 2012, zijn twee gedichten van mij opgenomen. Winterkleed, winterleed en Nachtblind. Einde reclameboodschap.
zondag 20 november 2011
zaterdag 19 november 2011
Uit de oude doos | Hiekikowokan
Hiekikowokan
Televisie
brengt wat teweeg vandaag de dag. Het SBS6 programma 'Over de rooie' laat
iemand 1000 gulden verdienen met het balanceren van vijftien guldens op de
tong. Prompt probeert een negenjarige het thuis uit. Twee guldens verdwijnen in
haar maag.
De
stortvloed van kritiek op 'Sport 7' deed een tv-presentator -ooit het
visitekaartje van de Postbank- naar de fles grijpen. Het groot uur U sloeg toen
hij door de politie aan lager wal werd gevonden.
En
nu eindelijk dan, heeft onze provincie zijn eigen tv-zender. Omroep Gelderland.
De infrastructuur maakt live uitzendingen nog niet mogelijk, maar daar heeft
men een mouw aan weten te passen. Men stuurt de programma's op videoband naar
de kabelexploitant die het daarna weer doorgeeft aan de Gelderse kijker.
Althans een deel daarvan, want in Wisch heb ik het extra kanaal nog niet kunnen ontdekken.
Wat
dat betreft zit ik waarschijnlijk nog in een achterhoek. Waar men overigens dat
bijzondere televisiedistributiesysteem al langer kent. Een bevriend huishouden
woonachtig in het kabelloze buitengebied, waar men onder weg naar morgen de
schotel alleen maar kent om er koek op te leggen, voor bij de koffie, krijgt in
ruil voor hun gastvrijheid de onontbeerlijke dagelijkse portie soap op video
aangeleverd. Over abonnee televisie gesproken.
De
enige regionale zender die ik ken is AT5. Het station dat ik achter de gebreide
onderbroek van m'n lief, al kanaalzwemmend regelmatig tegenkom. Een gewild
programma op deze Amsterdamse zender is, een pauze waarin een verborgen camera statisch staat te
doen op steeds weer een andere straat, plein of gracht. Alleen maar passerende,
boodschappende, liefkozende, uit de neus peuterende, voetballende, zich in het
gat krabbende of ruziënde homines sapiens, in alle maten en soorten,
onopgemerkt gefilmd.
Televisie
voor mensen met pleinvrees.
De
filmtaal wordt er opnieuw uitgevonden. Op de Albert Cuyp volgde het de mensen,
en warempel het kon zelfs inzoomen. Overigens tussen de pauzes door, amusante
en informatieve programma's, vakkundig gemaakt. Over het wel en wee van de
randstedeling. En laatst wa's dat voor bekends? Is dat daar in de verte niet
onze woonstee? ... Waarin we op dit moment kijken naar ...eh .. het blijkt het
programma 'Straatventen' te zijn. Twee mannen over de achtergronden van
straatnamen. Een tv-versie van de rubriek 'Naam en Toenaam' uit deze krant,
lijkt het wel. Toch wel even bijzonder.
Sinds
armen, bisschoppelijk goedgekeurd, een brood mogen stelen, is in Varsseveld de
supermarkt omgetoverd tot een televisiestudio. "Uw en onze eigendommen
worden door een gesloten videosysteem bewaakt", staat er waarschuwend bij
de ingang. Waar ik anders anoniem rond kon scharrelen op zoek naar een ei,
bespieden camera's me van alle kanten. Gastvrij zo'n winkel! Hiekikowokan,
hiekikowokan! Wanneer staat de programmamaker op die een deal sluit met Appie
Heijn? En vervolgens de videobewakingsbanden als schermvulling op de beeldbuis
brengt.
En
dan maar hopen dat er proletarisch gewinkeld gaat worden. Reality-tv op de koop
toe, voor het broodnodige huiveren. U stond erbij en keek erna. Misschien iets
voor TV-Gelderland?
Hans
Mellendijk
Gelders Dagblad 23 november 1996
vrijdag 18 november 2011
Living Apart Together | De smaak van EDU-ART
Tjeerd Kootstra en Irene Companjen hebben mij en mijn collega's bij EDU-ART weer weten te verrassen met een nieuwe editie van De smaak van EDU-ART. De lege muren cie vroeg drie foto's in te leveren van een favoriet object uit je huisraad. Het mocht geen kunstwerk zijn. Men diende een close-up in te leveren en een totaalshot, van waar het object zich normaal bevindt. Vervolgens hebben Tjeerd en Irene er een collage van gemaakt. En zien we de verschillende voorwerpen uit verschillende huishoudens contact met elkaar maken. Een Gesamtkunstwerk van hoge klasse. Aan het eind van de tentoonstellingsperiode zal ik mijn bijdragen verklappen.
donderdag 17 november 2011
Denktanks de Beneluxe | Denkmodellen met ontluchting
Foto: © Bert Bevers | Oogstlaan | Mortsel
Louis Radstaak breidde zijn collectie uit met een bijdrage van Bert Bevers en rubriceerde hem als 'Denkmodellen met ontluchting'.
woensdag 16 november 2011
Het cijferspel | Merlijn Twaalfhoven
Korte opera door Merlijn Twaalfhoven | DWDD n.a.v. actualiteit | libretto: Ilja Leonard Pfeiffer
De nieuwe Gouden Eeuw
Gevonden op internet om eventueel door te sturen:
Met Wilders komt de gulden tijd weerom.
Een nieuwe Gouden Eeuw!
Kom daar als land eens om!
Wat! Is dat waar? Echt waar!
Zo waar als Wilders eigen gouden haar!
dinsdag 15 november 2011
Helmut Salden op 't Zand | Bredevoort
Zaterdag
19 november vindt in Gebouw Boek op ’t Zand de presentatie
plaats van het boek Buchgestalten im Exil: Helmut
Salden/Konrad Merz, een uitgave van Achterland Verlags
Compagnie. Tijdens de presentatie
zal een van de auteurs,
Prof Ralf de Jong van de Folkwang Hochschule in Essen
een korte lezing houden over leven en werk van Salden en
Merz. Ook
zullen vertegenwoordigers van de uitgeverij de totstandkoming
van dit boek nader toelichten. Hierbij waren studenten van de Folkwang Hochschule betrokken De
expositie toont voorbeelden van het werk van Helmut Salden en Konrad Merz.
Helmut Salden (Essen 1910-Amsterdam 1996) is een letter- en
boekenontwerper.
Hij ontvluchtte als
dienstweigeraar Duitsland. Na de oorlog, die hij deels in kampen door-bracht,
vestigde hij zich voorgoed in Nederland. Hij ging zich toeleggen op het
ontwerpen van boeken. Voor de uitgeverijen H.P. Leopold, de Hollandia Drukkerij
en Em. Querido onwierp hij boekbanden in
1939 en 1940. Hoewel Salden aan de Folkwang
Hochschule in Essen een medewerker van
de bekende modernist Max Burchart was geweest, ging hij in een meer klassieke
richting werken. Zijn naam wordt vooral verbonden met die van G.A. van Oorschot.
In opdracht van deze Amsterdamse uitgever ontwierp hij de Russische Bibliotheek en vele verzamelde werken. Saldens kracht lag vooral in zijn getekende belettering, die hij veel op omslagen toepaste. Eén van de bekendste stofomslagen die hij ontwierp is dat voor Het Achterhuis van Anne Frank (1947). Salden ontving verschillende onderscheidingen. Aan het einde van zijn loopbaan werd hem de Oeuvreprijs 1994 van het Fonds voor Beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst toegekend. Uit het juryrapport: 'Met de Oeuvreprijs wil de commissie graag het uitzonderlijke belang van zijn gehele oeuvre nog eens onder de aandacht brengen. Zijn werk bepaalde, en bepaalt voor een groot deel nog steeds, het gezicht van het Nederlandse boek.
Konrad Merz (pseudoniem van Kurt Lehmann)
(Berlijn 1908 – Purmerend 1999) was een Duits schrijver en een Joods-Duitse
emigrant in Nederland. Merz werkte in Duitsland
enige tijd als magazijnbediende en vertegenwoordiger en voltooide ondertussen
het avondgymnasium. Aansluitend studeerde hij rechten, maar hij moest in 1933
zijn studie afbreken vanwege zijn joodse afkomst. In 1934 emigreerde hij naar
Nederland, waar hij de kost verdiende als tuinman en boerenknecht.
In Nederland kwam hij in
aanraking met andere Duitse emigranten die het naziregime waren ontvlucht. Hij
schreef een boek over zijn ervaringen, Ein
Mensch fällt aus Deutschland, dat in 1936 door Em. Querido werd uitgegeven
en bijzonder goed werd ontvangen. Hiermee vestigde hij de aandacht op zich van Menno
ter Braak, die zich in die tijd intensief bemoeide met Duitse emigranten en de
Duitse Exil-literatuur in het bijzonder.
Na de Duitse inval in 1940 dook
Merz onder en wist de oorlog te overleven. Hij schreef een tweede boek, Generation ohne Väter dat echter
onderweg naar de uitgever zoekraakte; het manuscript dook weer op na de oorlog,
maar werd pas in 1999 uitgegeven.
Zijn min of meer
autobiografisch werk wordt gekenmerkt door een fijnzinnige, melancho-lieke
humor. Een van zijn slagzinnen was: "Wer rausgeschmissen wird, hat kein
Heimweh" (wie eruit wordt geschopt, heeft geen heimwee). Konrad Merz vestigde zich na
de oorlog in Purmerend als masseur.
Boek Buchgestalten im Exil | Info: Achterland Verlags
Compagnie | Rainer Heeke Landstraat 13 Bredevoort | Tel: 0543-452105 | e-mail: mammut.buch1@planet.nl
Boekpresentatie en opening
expositie: Zaterdag 19 november om 17.00 uur in Boek op ’t Zand
Bredevoort. De expositie eindigt 14
januari 2012 en is gratis toegankelijk.
Openingstijden: elke
zaterdag en zondagmiddag 13.00-17.00 uur | Boek op ’t
Zand Bredevoort | Organisatie: Stichting
Bredevoort Kunstmanifestatie
maandag 14 november 2011
zondag 13 november 2011
zaterdag 12 november 2011
Door Achterhoekse Ogen | Het
Het
Groot-Brittannië had de
Who. Showman Bob Bouber bedacht snel een Nederlands equivalent. Hij formeerde
in 1965 een groep die het onbepaald voornaamwoord ‘Het’ meekreeg. Het werd in
een rijdend ziekenhuisbed op de Dam gelanceerd, refererend aan het eerste
singletje: ‘Ik heb geen zin om op te staan’. Wat later een anker in het
Nederlandstalige beatcultuur bleek te zijn. Een protestlied voor alle
gezindten. “Het is weer tijd om op te staan/Maar ik heb geen zin/(Hij heeft
geen zin)/Om naar m'n baas te gaan/Met m'n blote voeten op het kouwe zeil/(Met
z'n grote blote voeten op het kouwe zeil)/Ik heb geen zin om op te staan/”
In een relatief korte periode bracht het een enorme
golf teweeg van Nederlandstalige beat met gekke teksten. Er kwamen groepen als De
Clungels, De Snelbinders en Sjek sjek en de vloeitjes. Het eerste nummer van
Het was meteen raak. Dat het een klassieker betreft mag duidelijk zijn. Het
nummer is in 2002 nog gecoverd door Daniël Lohues. De Duitse groep The Blizzards coverden het met ‘Hab'
keine Lust heut aufzustehn’. Het komt allemaal naar boven als ik het bericht
lees dat volgens onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam ‘het’ als
lidwoord aan het uitsterven is.
Bedachtzaam –je weet het tegenwoordig maar nooit met
dat soort wetenschappelijk nieuws- lees ik verder. Het is maar een lastig woordje: het. Voor buitenlanders
is het bijna onmogelijk om een systeem te vinden in ons ‘de’- en ‘het’-gebruik.
Keihard stampen is de enige manier om het te leren. Zoals op school met de
Duitse woordgeslachten: der, die, das. Tot hun zevende maken kinderen nog volop
fouten in de lidwoorden. En dat geeft iets aan over de moeilijkheidsgraad.
‘Het’ is niet alleen een lidwoord. ‘Het’ kan ook regenen. Hier heeft ‘het’ een
totaal andere betekenis. Opeens is het een persoonlijk voornaamwoord. Dat is
dus ontzettend verwarrend voor mensen die nog niet goed Nederlands spreken.
Volg je het nog? Is het erg dat ‘het’ lidwoord verdwijnt? Nee, lees ik in Onze
Taal. Volgens de onderzoekers ontwikkelen talen zich voortdurend. Het
Afrikaans, dat afstamt van het Nederlands, heeft ‘het’ al lang laten vallen.
Ook geven we nieuwe woorden (database, computer, controller) steeds vaker ‘de’
mee. We roeien ‘het’ langzaam uit. Over ruim een eeuw is het waarschijnlijk
doodnormaal om naar de feest van de buren te gaan om daar de bier op te
drinken.
Helemaal pijnlijk klinkt het me
niet in de oren. In de Achterhoek spreken we ook over de bos, de hof. Ik ken er
zelfs een dichter die de lidwoorden over boord gooide. Opeens denk ik aan een
ander bericht dat ik onlangs las, dat er in de toekomst geen man meer nodig is
voor de voortplanting. Dat we het niet meer hoeven doen.
Had ik een zienersblik toen ik
als puber het tweede hitje van Het ‘Kejje nagaan’ stiekem met ‘Kejje naaien’
invulde en dat hardop meebleerde?
Voorlopig toch maar ‘het’
blijven gebruiken, …
Hans Mellendijk, de Gelderlander, edities Achterhoek, 12 november 2011
Living Apart Together | De smaak van EDU-ART
Tjeerd Kootstra en Irene Companjen hebben mij en mijn collega's bij EDU-ART weer weten te verrassen met een nieuwe editie van De smaak van EDU-ART. De lege muren cie vroeg drie foto's in te leveren van een favoriet object uit je huisraad. Het mocht geen kunstwerk zijn. Men diende een close-up in te leveren en een totaalshot, van waar het object zich normaal bevindt. Vervolgens hebben Tjeerd en Irene er een collage van gemaakt. En zien we de verschillende voorwerpen uit verschillende huishoudens contact met elkaar maken. Een Gesamtkunstwerk van hoge klasse. Aan het eind van de tentoonstellingsperiode zal ik mijn bijdragen verklappen.
vrijdag 11 november 2011
Guus Hiddink 65
Foto: Hans Mellendijk | Varsseveld 2008
Ons aller Guus Hiddink is vandaag 65 jaar geworden, op Trouw staan 100 foto's geselecteerd uit zijn loopbaan. Guus van harte!
Lees hier ook enkele van zijn gedichten> Geluk moet je penetreren
11-11-11 | tijd dijt
alhier, 20-10-2010
de ochtend begint voortvarend
7:07
een reeks van waarnemingen volgt
niet een uur maar 61 minuten later
8:08
9:09
dan bij de koffie
10:01
10:10
gl[:-)]mlachtijd
11:11
ongelogen waar nemen zintuigen
dan weer 61 dan weer 7o minuten
12:12 12:21
13:13 13:31
14:14 14:41
15:15 15:51
dan bij de soep
16:16
16:40
gr[:-(]mlachtijd
17:17
18:00
staande tijd
verticaliteit
18:18
19:19
20:02 20:20
21:12
21:15
liggende tijd
horizontaliteit
21:21
22:22
tijd dijt
23:23 23:32
24:24 24:42
0:00
in de nacht schrikt hij wakker
3:33
is het een overgevoeligheid van de
hersenhelften, deze symmetriedwang?
of is het andere heldere taal?
en kijk ik, de neuroot, gewoon te vaak klok
en onthoudt hij dan alleen de schoonheid
van het cijfermateriaal?
palindroom dijt tijd
donderdag 10 november 2011
Ondertussen in Ulft
Foto: © Valentijn Tempels
Abonneren op:
Posts (Atom)