In een week vol gebeurtenissen somt de dichter in liederlijk staccato op wat zoal voorbijkwam; in het nieuws, terwijl ze in Warnsveld langs kleedjes liep en op televisie een fatalistisch analist zijn eigen kaars uitblies.
Kaars
Vreugdebui en lintjesregen,
daar waar Koningspaar naar toe kan
schuifelt volk over hoofden
en dingt af bij wat niet op kan.
“Is dit alles”, zegt de koopman,
hond jankt om viool,
herinnering doet zingen
want er hemelt een idool.
Koekhappen maakt dorstig,
vis appeltjes van oranje,
ringgooien geen kinderspel
maar feestvieren nog altijd wel.
Toerist met oude reisgids
loopt op Bevrijdingsdag vooruit
in jas vermomd als dundoek
en hangt de vlag vast uit.
Staat twee minuten stil
bij wie zich nu vergist,
maar heeft vast in het tijdsverschil
de laatste post gemist.
Toch blijkt dan bij thuiskomst
die vlag niet te misstaan,
want de kaars van Johan Derksen
is eindelijk uitgegaan.
