dinsdag 9 juli 2019

Het pak | DÉTOUR de France | 04





“Het pak!”
Gebeurde hem wel vaker, dat men hem iets verzweeg,
en dat hij essentiële info van de tour niet kreeg.
Zo was hem thans niet helder, waarheen ‘het pak’ zou gaan.
Hij vroeg het dan zijn vrouw maar. Die bescheid wist, kijk es aan.
Nu zou hij verder koersen, vooruit en hupsakee,
al kon geen hond hem zeggen waar het lag, dat Teinturier.
Best pijnlijk hoe zo’n ‘pak’ soms tot misverstanden leidt.
Maar we zitten hier gebeiteld en we zitten hier geheid!
[klapklapklapklapklap]



[Top 3 algemeen orangement: 3. Kruijswijk +0.25, 10. Kelderman +0.51, 46. Mollema +1.43]

’nDrom XX herbezocht | collectie Meriam Jansen

Helma Snelooper


Geregisseerd klimmen! | DÉTOUR de France | 03


ROEPT U MAAR ⇲

“Geregisseerd klimmen!”
 
De kop van slopisch hardhout, de tong nadorstig droog,
de benen nog van gisteren…  Ik krijg geen zier omhoog.
Toch moet die kruk beklommen, een volgend glas gekeerd.
Het klimwerk tegen ’t vallen liefst ook strak geregisseerd.
En haal ik dan die toogrand: de Ranke tapt terstond.
Je raakt het best onthageld door opnieuw zo’n Leffe Blond.
Kan wezen dat dit alles me morgen alweer spijt….
……….
 
“Maar we zitten hier gebeiteld en we zitten hier geheid!”
 
[klapklapklapklapklap]
 
[Top 3 algemeen orangement: 3. Kruijswijk +0.25, 10. Kelderman +0.51, 50. Mollema +1.43]

’nDrom XX herbezocht | Sirenenlaan




Bij de afkondiging van Roos & Wiek werd de Sirenenlaan door Bert Scheuter⇲ opgedragen aan Sanne Deurloo⇲

 
Verscholen in de Japanse duizendknoop (Fallopia japonica) droegen zes sirenen het gedicht Crossroads van Bert Scheuter voor. Vanaf derde regel tijdens ’controlerit’ opgenomen.

Crossroads 
Greetje Lammers
heffen wij de tripelzinnige bokalen
op allen die stoempen naar morgen

Marian ten Holder
op het onhoofdig voortgaand verzet
op de mens die over de einder heen ziet

Anke Ferwerda
naar waar de tijd van tijdigen verlenging vindt
achter de laatste kruispunten waar

Anita Kleinpenning 
geluk weer eens meer dan wijsheid is
maar de geest’lozen voorgoed verlaten zijn

Hetty Hiddink 
stoten wij de glazen op het lange leven
op hen die niet wijken maar dijken

Esther ten Have
in blind vertrouwen op het toeval
dat al het nietige groots kan volharden