Avatar Antwerpen

GrAppige jongens bij CAmpo.

Tricolore.

Ik mis de stad. Mijn schaduw Achterhoek. Mijn Avatar⇲ Antwerpen. Als deze zomer was als alle ander zomers in mijn leven, dan was ik er zeker al wel weer een aantal dagen op bezoek geweest. Ik hoop nu in augustus af te kunnen reizen, of misschien al wel eerder. Er is voldoende te beleven. Tot het zover is hebben we gelukkig  Charmantwerpen⇲ nog de onvolprezen fotokroniek van Danny Braem⇲ om wekelijks te genieten van de Sinjorenstad⇲ aan de Schelde. 

Ondertussen op de verhalenbankjesroute | het westen

Natuurlijk veranderen er nogal wat zaken in de gebouwde omgeving. Dat merk je als je tien jaar later nadat de route werd uitgezet een en ander nog eens opnieuw met de fiets aflegt en met frisse ogen bekijkt. In Terborg werd ik aangenaam verrast dat op de route twee verhalen ondertussen een fysieke vertaling hebben gekregen. De sage van 't Gluujende peerd en de klassieker van A.C.W. Staring Het Vogelschieten zijn onderweg ook elders te lezen. De sage in het 'stadspark' dat is ontstaan tussen Walstraat en Wijngaarden. Daar waar ooit de Jeugdherberg heeft gestaan, en daarna het Sociaal-Kultureel Centrum de Kameleon. Ik herinner me van toentertijd dat in de zomer jeugdherbergvader Bertus Rietman 's avond op de Paasberg regelmatig het verhaal van 't Gluujende Peerd met verve wist te vertellen in een spookachtige setting. Tegenwoordig hebben ze in Terborg daar Escaperooms voor ontwikkeld.

Het Gluujende Peerd van Terborg | Scenario en tekeningen: Bert Taken

Het Vogelschieten | A.C.W. Staring 

Zie hier meer | verhalenbankjes | het westen⇲