Alles valt in elkaar | Hans Mellendijk, de Gelderlander, 13 maart 2010
Je hebt van die momenten dat alles klopt. M’n lief en ik
reisden wegens een uitnodiging van dichter Bert Bevers vorige week vrijdags af
naar Antwerpen. ‘sAvonds diende ik aan te treden op een literaire avond in Den
Hopsack. M’n internationale doorbraak gekscheerde ik met oud en nieuw tegen m’n
zwager, die zich meteen zorgen maakte. ‘I-j bunt nòw toch neet veur de
Achterhoek verloren?’
Alles belooft een bijzondere ontmoeting. De Antwerpense bard
kende ik tot dan toe alleen via het internet. Lijfelijk waren we ons nog nooit
tegen gekomen. In een snijdende wind stappen we uit de auto de Kaai op. Voordat
we in ons hotel kunnen, mooi nog even een museum pakken. MuHKA. De
tentoonstelling over animisme laat ons denken over de wonderlijke scheiding
tussen ‘t bezielde en ‘t onbezielde. De tegenstelling natuur en cultuur. Het begrip
dat later in het weekend zal terugkaatsen.
De kennismaking ‘savonds verloopt organisch. Alsof we elkaar
al jaren kennen. Terwijl we pas twee jaar geleden via wederzijdse blogs elkaars
leven zijn binnengeslopen. Verder via de poëzie en de ‘Gebaande paden’ zoals
hij zijn verzameling zich zelf vormende paden noemt die hij op het wereld wijde
web administreert. Ik noem het ‘Olifantspaden’. Het pad dat de richtste weg vormt
in bos en beemd, park, de gebouwde omgeving. Google de begrippen en u zult ons
tegenkomen. De literaire avond loopt gedisciplineerd en succesvol. Moe en
voldaan via de Grote Markt en nog een Duvel bij ‘Den Engel’ vinden we achter
het prachtige station ons hotel terug. De volgende dag een hernieuwde
kennismaking nu voegt ook een andere www-burger, Ron Scherpenisse, zich bij ons
en een fascinerende rondleiding volgt door de binnenstad van Antwerpen. Dan
plots in de Meir duikt de poëet onder. Het gezelschap raakt zichzelf even kwijt
maar hervonden reizen we onder de Schelde door. We treden buiten de stad om
haar in alle schoonheid te kunnen aanschouwen.
Na een bolleke nemen we afscheid. De ontmoeting wordt voor
herhaling vatbaar geëvalueerd. ’s Avonds sluiten we met ‘Avatar’ af. Verrassend
hoe het animisme zich in deze fantastische rolprent manifesteert. De planeet
Pandora als metafoor voor ‘t wereld wijde web, ‘n gigantisch bewustzijn. Hoe de
beelden zich de volgende dag spiegelen als we echt afscheid nemen en we door
het ‘Kon. Museum voor Schone Kunsten’ dwalen. M’n lief bevestigt wat ik net
daarvoor ook zag; Breughels ‘Toren van Babel’ vertoont sterke overeenkomsten
met de heilige boom in het epos. Een omgekeerde versie overdrachtelijk gezien.
Op de terugreis bedenk ik me dat België een avatar is voor Nederland. Antwerpen
voor de Achterhoek. Om buiten jezelf te treden om je eigen cultuur beter te
zien.
Bert treedt binnenkort buiten zijn Antwerpse biotoop en zal
de vierde zaterdag van april aanstaande (2010 red.) aan tafel zitten bij de serie ‘Ontmoet
de dichter’ van het poëziecentrum Nederland te Bredevoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten