Ondertussen in Aalten | DE STAAT DER DINGEN

Aan het woord | onverwachts vervolg

Als vervolg op Aan het woord bestaat voor de tien best geëindigde teksten - om maar in wedstrijdtaal te blijven want de werkelijkheid, de praktijk kan anders uitpakken - de kans dat ze uitgekozen worden voor het vervolgtraject Taal en Teken. Theatermaker gaan blind (de schrijvers blijven onbekend) de teksten beoordelen op speelbaarheid. Ik was dan ook zeer verrast dat ik ruim een maand geleden (of twee, tijd vliegt) een telefoontje kreeg van regisseur Willem te Voortwis met de vraag of ik bezwaar had, dat hij samen met regisseur Caro Wichers iets zou gaan doen met de cyclus Wurg  je wichten. Neen dus. Perplex hoorde ik het nieuws aan. Ik wist zelfs niet dat ik nog in de race zat, ... Het zou de organisatie sieren dat in het vervolg beter te communiceren. Het ziet er naar uit dat er iets moois ontstaat met muziekcorpsen en dansers bij de opening van het Oude IJsselstreek Muziekfestival>  'tZal me benieuwen; eigenlijk een mooiere prijs dan de eerste.

Door Achterhoekse Ogen | Het ongerijmde

Het ongerijmde

Met de Paasdagen zie ik de vraag op internet voorbij flitsen: “Waarom wenst iedereen je een VROLIJK Pasen? Valt er twee dagen achter elkaar wat te lachen dan?” Ik vermoed iemand die van god los de symboliek rondom de feestdagen helemaal is kwijtgeraakt. Of zou het voorjaarsvermoeidheid zijn geweest? Hebben we aan één paasdag al voldoende? Kunnen we de vrije dag niet beter op ander moment, collectief opnemen?

Terwijl er in Den Haag op het wandelgangenparket over eigen schaduwen gesprongen wordt en wandelgangenpakketjes worden gesmeed, geraken we langzaam in de schaduw van de herdenking waar niets vloeibaar wil worden om maar in een ongerijmde beeldspraak vast te lopen. Dient de bevrijding zich aan nu het gedoogpartnerloze kabinet nieuwe verkiezingen bewerkstelligt? Vier vijf mei is de leus en inderdaad vandaag toevallig een vrije dag te vieren omdat het op een zaterdag valt. Een mooi agendapunt voor een nieuw te vormen coalitie. Laten we dan de tweede Paasdag maar ruilen voor een Nationale feestdag op vijf mei, zijn we van die ongerijmdheid ook af.

Vier vijf mei; het Nationaal Comité 4 en 5 mei toonde een flink staaltje van vergevingsgezindheid. Ik las het gedicht en kon er vrede mee hebben. Ik ben van na de oorlog. Anderen vonden het onvoorstelbaar dat een scholier tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op de Dam een gedicht zou voordragen over een oudoom die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aanmeldde bij de Waffen-SS. Je mag het er wel over hebben maar niet op 4 mei. De 15-jarige Auke de Leeuw laat in het gedicht zien hoe de oorlog generaties lang doorwerkt en hoe er binnen één gezin 'goede' en 'foute' keuzes zijn gemaakt. Vier kinderen van het gezin van de oudoom zaten in het verzet en hebben waarschijnlijk levens gered. “Het gaat over het maken van keuzes en hoe hij ervoor kan zorgen dat het een betere wereld wordt. De dichter roept op integere wijze de generatie van nu juist op om te blijven herdenken, een generatie waar wij een appèl op doen om te blijven herdenken." Allemaal waar, maar in de belevenis van velen is het al ongerijmd om er alleen maar aan te denken, op 4 mei.

Ondertussen is men in Vorden wel over de schaduw heengestapt. Men stelde gisteren de stille tocht gangers in de gelegenheid ook langs de graven van jonge Duitse soldaten te gaan en hen in de herdenking op te nemen. Ik zelf ben er nog niet helemaal uit.

Dan vallen mijn ogen op een uitnodiging. Het is weer de kunst die me in de gelegenheid stelt in het reine te komen. In Winterswijk en Laag Keppel opent vandaag een dubbelexpositie; Het ongerijmde. Daar zijn acht kunstenaars bijeengebracht die hun waarneming van de wereld als uitgangspunt van hun kunst nemen. De waarneming vertekent op zichzelf al. Wat overblijft is een vertekende werkelijkheid, de verbeelding die zegeviert over de sleur van alledag. Maar dit terzijde.

 Hans Mellendijk, vandaag in de Gelderlander edities Achterhoek




Expositie Het ongerijmde>

The Beatles | K. Schippers