Foto: © Ton van Vliet
Erfgoed
Trots vertelde de Aaltense parlementariër dat hij het
kunstwerk bij de nieuwbouw van de Tweede Kamer nog had kunnen tegenhouden. Maar
wat er nu weer zonder zijn medeweten was gebeurd met de oude vergaderzaal daar
kon hij helaas geen stokje meer voor steken. Hij sprak ziedend van schande,
nadat hij door kamermedewerkers uit de wandelgangen was meegesleurd om het
kwaad te aanschouwen. Niets was er over gebleven van zijn oude vertrouwde
werkplek. Er was weer eens
onverantwoord gesmeten met burgers’ belastingcenten. Hij oreerde over de
aantasting van het Nationale erfgoed en van verkeerde historische
uitgangspunten. Ik zag het op de televisie en hoorde het met plaatsvervangende
schaamte aan. Waarom kijkt het kamerlid, dat de mond vol heeft van
innovatie en Oranjegevoel, niet beter?
Zoals ik anderen wel zag doen. Zij zagen een kleurrijk
tapijt dat hen deed denken aan Hollandse bloembolvelden. In de
kroonluchters zag men twee grote
voetballen. Meetkundig gezien weliswaar een onjuiste waarneming, de kunstzinnige
kroonluchter vormt namelijk een twaalfvlak en daarmee lijkt het me moeilijk spelen. Maar dit terzijde. Het oogt
qua vorm, met een beetje fantasie,
inderdaad op een officiële wedstrijdbal. Deze waarnemers zagen in ieder
geval nog een relatie met ons erfgoed: bloembollen en voetbal. Oranjer is bijna
niet mogelijk.
Koning Voetbal dat nota bene op het zelfde moment het
publieke bestel overhoop haalde. Als je het al helemaal niks vindt, maak daar
dan gekscherend een opmerking over. In plaats van direct alles maar te willen
verbieden omdat je het niet begrijpt. Een typisch geval van de bal voor open
doel missen.
Overigens wat die belastingcenten betreft, die zijn
gedeeltelijk goed terecht gekomen bij een Doetinchems bedrijf dat de
parketvloer bij de renovatie mocht leggen. Dat had ‘onze’
volksvertegenwoordiger toch moeten aanspreken.
Gêne overviel me vanwege zoveel blindheid, want dat is
het! Het niet kunnen of willen zien. De expositie Erfgoed, in de Gruitpoort
Galerie, gaf mij de daarop
volgende dag verlichting. De titel alleen al. Een mooiere vlag die de lading
dekt is niet denkbaar.Twee kunstenaars lieten zowel letterlijk als figuurlijk
erfgoed zien. In de betekenis van dat wat je zoal op een erf kunt tegenkomen en
in de betekenis van dat wat wij erven. De tentoonstelling bestond uit een serie
foto’s van bouwsels in het landschap gemaakt door Ton van Vliet. Abel de Vries
liet zich naar aanleiding daarvan inspireren tot tekeningen.
Documentaire foto’s van bouwwerken uitsluitend in elkaar
geknutseld vanwege het agrarische nut. Met behulp van allerlei materialen die
op het boerenerf voorhanden zijn. Stallen, voederplaatsen gemaakt met een
boerenslimheid vol hergebruik van materialen. Een badkuip doet dienst als
drinkbak, een afgedankte
giertank als opslagtank voor voer.
Het levert een spontane architectuur op waarvan je in het voorbij gaan de
schoonheid niet altijd direct afziet. Maar daarvoor hebben we gelukkig
kunstenaars. Die je anders laten kijken, zoals deze presentatie mij weer
leerde.
Daarnaast is
het een eerbetoon aan de vindingrijkheid van de Achterhoekse boer dat
een permanente opstelling verdient in Openluchtmuseum Erve Kots. In plaats van,
na drie weken exposeren, in de floribos
terecht te komen..
