Melancholia September
Het platteland rondom
boert uit dorre naden
volop het geluksgevoel
ten hemel – rukt schrale
lippen los en laaft zich.
Zichtnemende coulissen
horen ondertussen de
strijdberichten die vanuit
het oosten een omkering
beloven en de dreiging
van katten in het nauw.
Nu Hedone oneindigheid
vordert van deze zomer
ten bate van verdommende
gewoonte, klinkt weer valse
feestmuziek uit krochten en
kroegen als ooit voorheen.
Mens is trouw en rouw
maar in beide niet alleen.
Mens benodigt spiegelingen
die de eigen ziel vertonen
door de ander aan zichzelf,
anders is de mens te eenzaam,
anders is de wereld veel te groot.
Weemoed verlicht gewicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten