Vanmiddag ben ik samen met Louis Radstaak afgereisd naar Oosterbeek, om daar het 10e Het park vertelt festival bij te wonen. En om de bundel 'grasgeluiden' in ontvangst te nemen. Alwaar mijn gedicht INUSHUK> bij het gelijknamige beeld van Erik Buijs⇲ is opgenomen.
Ik deed mee aan de wedstrijd ‘Gedichten en Beelden’ van poëziefestival ‘Het Park Vertelt’ in Oosterbeek. Er zijn in totaal 54 gedichten ingestuurd.
De gedichten zijn inmiddels beoordeeld door een viertal leden van de redactie van het Gelders poëzietijdschrift Poëziepuntgl (PPGL). De jury heeft 11 gedichten genomineerd en nog 14 andere gedichten van voldoende kwaliteit gevonden om te worden opgenomen in de wedstrijdbundel. De genomineerde en publicabele gedichten zijn:
·bij ‘Little Shiver’ van Aaf Woldinga: ‘Moederangst’ van Gerard Beentjes, ‘Labyrint’ van Paul Vincent, ‘Sprietjes verdeeld’ van Willemien Mensinga (genomineerd);
·bij ‘Playing’ van Gaby Hutjes: ‘Windgong’ van Elly-Ann Luxemburg, ‘Jaarbalans’ van Erika Destercke (genomineerd), ‘Stormschade’ van Paul Vincent, ‘Danspartners’ van Anneke Wassscher (genomineerd), ‘Spel’ van Els van Stalborch (genomineerd);
·bij ‘IJzig grasgeluid in het Renkums beekdal’ van Karin Methorst: ‘Buitenaards’ van Elly-Ann van Luxemburg, ‘Zo onzegbaarin het landschap’ van Bert Deben, ‘Klein Duimpje blues’ van Gerard Beentjes (genomineerd), ‘Nachtvorst’ van Paul Vincent (genomineerd), ‘Mijn koude oorlog’ van Anneke Wasscher (genomineerd);
·bij ‘Inushuk’ van Erik Buijs: ‘Draaisteen’ van Gerard Beentjes (genomineerd), ‘Pallieter’ van Marc Craeghs (genomineerd), ‘Advies aan dwalende dochter’ van Paul Vincent (genomineerd), ‘Inushuk’ van Hans Mellendijk;
·bij ‘Dromen van Mongolië’ van Frans Klerkx: ‘Dromenvanger’ van Gerard Beentjes, ‘Nomade’ van Anneke Wasscher (genomineerd), ‘Wolken’ van Marjolein Zegers-Hammers.
Deze gedichten worden opgenomen in een wedstrijdbundel die op het festival op 31 augustus gereed zal zijn. Bovendien wordt deze bundel opgenomen als bijlage bij het septembernummer van Poëziepuntgl.
Mañana, mañana> het relaxte broertje van het Zwarte Cross festival, dat vanaf vandaag, het gehele weekend voortkabbelt op het landgoed Enghuizen te Hummelo o.a. optredens van David Mulder. Sneldichter met de Poëzie Escribano in de welbekende theatertipi, op VRMI & ZOMI. Daar zouden de Poëziewijzers (eerder dit jaar tussen Pasen en Pinksteren op Enghuizen) van Jan Opdam en de Omsmeders niet bij hebben misstaan. Ik heb helaas andere verplichtingen komende weekend anders wist ik het wel.
Implosie van het beeld zou wellicht een aardig nieuw beeld hebben opgeleverd dat mooi de blunder van de voormalig wethouder cultuur zou hebben samengevat en ook treffend de huidige toestand in de wereld zou hebben verbeeld. Zie hier: Ewerdt Hilgemann (1938) | Stretched Double | 2012>
Omstreeks 1987 verschenen er op openbare plakplekken
in de Achterhoek affiches (à la Loesje>) feitelijk een leergang Achterhoeks. Geïniteerd naar we nu weten door Hans Keuper, Henry Wijnroks, Abel de Vries, Joep de Graaff en Han Arentsen. Elke dinsdag twee posters (zolang de voorraad strekt) die toendertijd onder verantwoording
van Stichting De Waggelstroete i.o. verschenen
en die ik heb kunnen kieken in de ingang naar het Beltmanpodium tijdens de
recent Achterhoek Spektakel Toer te Ulft, 3 augustus jongstleden.
Inmiddels zijn de fysieke edities ook digitaal te raadplegen en eventueel naar beneden te halen en uit te printen via www.hetdienblad.com> Geniet na van de Varsseveldse Volksfeesten> met de vijf edities van Het Dienblad dat het nieuws volgde voordat het gebeurde. Klik hier naar de eerste kiemen> van het prachtige initiatief van Varsseveld Offline, dat mij heeft doen schuddebuiken, anderen liet gniffelen, weer anderen 'de ballen uut de bokse deed lachen'. Nu eerst genieten van een welverdiende vakantie.
Ergens in 1986 en/of 1987 verschenen er op de openbare plakplekken in de Achterhoek affiches (à
la Loesje>) feitelijk een kleine cursus Achterhoeks. Geïniteerd naar nu is gebleken door Hans Keuper, Henry Wijnroks, Abel de Vries, Joep de Graaff en Han Arentsen. Deze zomer (zolang de voorraad strekt) elke week twee posters die toendertijd onder verantwoording van Stichting De Waggelstroete i.o. verschenen en die ik heb kunnen kieken in de ingang naar het Beltmanpodium tijdens de recente Achterhoek Spektakel Toer te Ulft, 3 augustus j.l.
Heel verrassend gisterenavond bij de aanvang van de Varsseveldse Volksfeesten was de verschijning van Het Dienblad. Zowel in een papieren vlugschrift-editie op de cafétafeltjes verspreid als op het wereld wijde web> te raadplegen. Het roept bij mij zoete herinneringen op aan de Huisbode> die begin 90-er jaren, een tweetal jaargangen lang, tijdens de feesten verscheen. Zou dH dan toch school hebben gemaakt? Wie steekt nu hier dan weer achter?
Ergens tussen 1986-1987 verschenen er op openbare plakplekken in de Achterhoek maandelijks affiches (à la Loesje>) feitelijk een leergang Achterhoeks. Geïniteerd naar mijn weten door Hans Keuper, Henry Wijnroks, Abel de Vries, Joep de Graaff en Han Arentsen. Elke dinsdag (zolang de voorraad strekt) twee posters die toendertijd onder verantwoording van Stichting De Waggelstroete i.o. verschenen en die ik heb kunnen kieken in de ingang naar het Beltmanpodium tijdens de recente Achterhoek Spektakel Toer te Ulft, 3 augustus j.l. Henry wist me toen te vertellen dat een bijkomend effect van dit initiatief de z.g. vrije plakplaatsen zijn die her en der in de diverse gemeenten in de Achterhoek werden opgericht en er soms nog steeds staan. Zie ook Gemeentelijke verordening>
Het zomert, het is vakantie. Oude vrienden komen onverwachts op bezoek.Zo dinsdagmiddag inmiddels weer twee weken geleden een telefoontje Siert van den Berg> aan de lijn. "Je raadt nooit waar ik ben?" Als je zo begint is het antwoord niet ver weg. Hij keerde met zijn 'oude' opnieuw opgeflakkerde vlam (Hé is dat niet Anne-Mieke Klein, eh de Vriend?) terug naar de plaats van 'misdrijf'. Het terras van café, restaurant, hotel de Ploeg. Na de academie begaf ik me even samen met hem op het pad van de filmerij. Daarna kende ik hem als collega consulent kunsteducatie bij diverse steunpuntinstellingen en ik 'verkocht' bemiddelde zijn jeugdtheatervoorstellingen aan de scholen in de Achterhoek.
archief: Enschede 1972 | 'Diner bij de Brabanders'
"Archief 8 mm film uit 1972 in Enschede waar Cor Jaring net docent fotografie was geworden aan de AKI. Een feest in de tuin van het studentenhuis Haaksbergenstraat 27A. Het zou me niet verbazen als dit nummer van de Stones die middag op de draaitafel lag." - Siert van den Berg (18 nov. 2013)
Gisteren zijn de voorbereidingen voor de Varsseveldse Volksfeesten weer begonnen. Elke buurt versierde alvast de straat en vierde 'savonds het leven met een BBQ. Lucht van germarineerd verschroeid vlees vulde de prachtige zomeravond waarin de drank feestelijk vloeide als nooit te voren. De festiviteiten werden strak in de grondverf gezet. Nu nog wat puntjes op de i, en dan kan 't weer ve'dan.
Foto rechtsboven | Optochten van toen...: Bouwgroep 'Huismannen', schenkt mini-muziekkoepel aan Stichting Eeuwig Erbarmen, ergens in de 80-er jaren. [87?]
Pannekoekenpad | Landgoed Idink op Sinderen | vernoemd naar ex-burgemeester van de voormalige gemeente Wisch [jammer dat het toponiem is verdwenen, maar gelukkig nog niet gewist uit mijn paspoort]. Hein Pannekoek, de burgervader die het olifantspaadje gedoogde. Maar naar men mij wist te vertellen ook vernoemd naar het overheerlijke gerecht; voor de vermaladijde spellingswijziging van 1996. Campinggasten van het voormalig terrein Gussinklo pleegden 'binnendeur' naar een nabij gelegen pannekoekenrestaurant te gaan. Of was het andersom? Werden er pannekoeken gebakken in de kantine van de kampeerinrichting?
D'r wordt weer driftig gehakt in het bos van generatiegenoten. Ik kan het eigenlijk nog niet bevatten, maar las het net op Facebook bij Sander Grootendorst. De inspirerende uitgever van Poëziepuntgl, initiator, stimulator, oprichter van uitgeverij Kontrast is zaterdag j.l. uit de tijd gekomen. Lees hier meer> en daar>dG> Ik wist dat hij langdurig ziek was maar toch, ..
Atlas | Hans Mellendijk, de Gelderlander 10 mei 2oo3
Op 4 mei bladerend door
‘Die dag in mei vergeet ik niet’, een Ooievaar Pocket uitgegeven in 1995 met de
mooiste Nederlandse bevrijdingspoëzie gekozen door Hans Warren, valt mijn oog
op een fragment van het gedicht ‘De bevrijding van Dalfsen’ geschreven door
Victor E. van Vriesland.
“Dit was wat aan berichten wij vernamen/Door radio of van
bekenden: Bij/Dinxperlo kwam op achtentwintig maart/De strijd voor bevrijding
van ons land/Op Nederlandse bodem. Megchelen,/Gendringen, Voorst en Ulft hadden
al dagen/Tevoren onder vuur gelegen. In de/Laatre berichten doken toen al
spoedig/De namen op van Zutphen en van Lochem,/Westervoort –de geboorteplaats
van Dèr Mouw -,/Hengelo,Enschede, Aalten, Haaksbergen,/Delden, Groenlo. Men
naderde ’t nabije/Ommen. Als een vloedgolf zwol de emotie.”
Een
gedeelte uit een langer verhalend gedicht over de laatste oorlogshandelingen in
Oost Nederland, 1945. Het hele gedicht roept associaties op met de verhalen in
‘Er Op of er onder’. Een boekwerk dat een jaar na de Tweede Wereldoorlog
verscheen met als ondertitel: “Hoe Achterhoek en Lijmers de Duitsche bezetting
doorstonden en ervan werden bevrijd.” Een boek dat in mijn herinnering in de
jaren vijftig, zestig in elke Achterhoekse boekenkast stond –behalve bij de
mensen die fout waren geweest, maar tja daar kwam je niet- en waarvan de foto’s
me als kind het meest intrigeerden. Spannende oorlogsverhalen, die tijdens de
met sigarenrookwalm bezwangerde verjaardagvisites werden opgedist en waar ik
aandachtig met rode oortjes naar luisterde, versterkten het beeld.
Beangstigende afbeeldingen van kapotgeschoten gebouwen. Gebombardeerde treinen,
verwoeste straten. Als ik het erfstuk nu weer inkijk valt het allemaal nogal
mee. We zijn momenteel ruim een halve eeuw verder en de wereld heeft daarna
talloze gruwelijker beelden geproduceerd. Een ijzingwekkende gewenning is
opgetreden.
Het
gedicht was me nooit eerder opgevallen. Maar op een of andere manier zuigen de
reeks Achterhoekse plaatsnamen me nu het gedicht in. Ik noteer het gedicht in
mijn bescheiden atlas van literaire fragmenten. Een lullige boekhouding met
letterkundige verwijzingen, geordend op plaatsnaam. De oogst deze maand is
groot. Zo scoorde ik ter gelegenheid van de Waeke van het Achterhookse en
Liemerse Book 2003 de nieuwe gedichtenbundel van Sebastiaan Roes. “Afscheid van
Grolle”. Alleen al vanwege de vormgeving een juweeltje in de boekenkast.
Prachtige gedichten, voornamelijk in het Groenlose dialect geschreven en met de
broodnodige ironie geïllustreerd. Tekenend is een detail uit een schilderij van
Hieronymus Bosch dat de afdeling ‘Grolse kwaolen’ begeleidt. Een
schedeloperatie ter genezing van de vallende ziekte. De heelmeester zien we op
het achterplat terug als zelfportret van de poëet. Ook in deze bundel is de
oorlog aanwezig. Onder ander in een cyclus van vijf gedichten, indrukwekkend in
hun eenvoud, wordt het onvermijdelijke verwoord. ‘Van Juichende stemmen.
Kammeraodschap en jongen aovermood’ op weg naar het front tot een naam op ‘t
oorlogsmonument. Aangevuld met een indringende foto van gewonde Amerikaanse
soldaten, wachtend op transport op de stranden van Normandië, en een
meelijwekkende afbeelding van een huilende veertien jarige Duitse soldaat,
krijgsgevangen gemaakt bij diezelfde slag.
Een
ander boek zeer de moeite waard en ook briljant qua grafische vormgeving is
‘Wachten op een brief’. Een historische roman geschreven door Martine Letterie.
Een uitgave van de Stichting voor Kunst en Cultuur Gelderland, verschenen in de
serie Gelderse Cahiers. De jeugdroman speelt zich grotendeels af in het
Doetinchem van 1926. Alwaar de zestienjarige Mathilde uit Antwerpen na een
hopeloze liefdesaffaire door haar ouders samen met haar tante Jeanne naar toe
wordt gestuurd. Om haar op andere gedachten te brengen. In Doetinchem kan ze een
opleiding volgen en haar grote liefde Marcel vergeten. Jeanne heeft romantische
herinneringen aan Doetinchem vanwege haar gedwongen verblijf in de Grote
Oorlog. De Eerste Wereldoorlog toen een miljoen Belgische vluchtelingen naar
ons land gekomen zijn. De ontwikkelingsroman rolt zich af in en rondom het
voormalige tramhotel Zutphen-Emmerik. Toen nog het knooppunt van openbaar
vervoer in de Achterhoek. Ik smul van de beschrijvingen. Waarbij natuurlijk wel
meespeelt dat ik in hetzelfde gebouw jaren gewerkt heb. Ook het lief en leed
gedeeld heb. Nu is het afgebroken en heeft het plaats gemaakt voor het
‘aquarium’ van de Gruitpoort. Ook voor volwassenen die houden van een snufje
nekhaartjesromantiek en af en toe een traan, een aanrader.
Eindelijk
heeft Doetinchem dan nu ook een kloeke verwijzing in mijn atlas. Wat dat
aangaat behaalt Winterswijk vooral dankzij Komrij, maar ook Krosenbrink een hogere
score. Okay de dichter Dèr Mouw woonde in Doetinchem maar schreef pas zijn
indrukwekkende oeuvre van vijfhonderd bladzijden sprankelende poëzie toen hij
het provinciestadje na een conflict ontvluchtte.
.jpg)
