maandag 31 oktober 2011
Ondertussen in het Vragenderveen
Foto: © Rini Scholten | Vragenderveen
Met het gezin maakten we vorige week zondag een wandeling door het Vragenderveen. Een tip uit het boek Beleef de natuur in Winterswijk geschreven door Bernhard Harfsterkamp en Jan Stronks. Diaserie>
zondag 30 oktober 2011
Coen Brothers | True Grit
zaterdag 29 oktober 2011
Uit de oude doos | Floribós
Floribós
Terwijl
ik ter voorbereiding van een verhuizing over de vliering sluip, slingert
Achterbergs gedicht Werkster poëtisch door mijn kop: “Zij kent de onderkant van
kast en ledikant, / ruwhouten planken en vergeten kieren, / want zij behoort al
kruipend tot de dieren, / die voortbewegen op hun voet en hand.”
M’n
rug protesteert lichtjes. Ik open het dakraam en een frisse wind vult de
bedompte bergruimte, die het hier en nu niet kent, maar het voorbije grijpbaar
maakt. Maar vooral voelbaar. De dozen met tijdschriften en ander belegen papier
zijn écht te zwaar ingepakt. Verhuisdozen die na de vorige verplaatsing nooit
meer zijn geopend. Hoe heb ik ze toen ooit via de smalle vlizotrap naar boven
gekregen? En hoe vliegt de tijd? Het lijkt nú wel héél ver weg. Ergens in de
vorige eeuw. Ja, m’n rug was toen beduidend minder stram. Maar kom op, tanden
op elkaar! Hier dient rigoureus ingegrepen te worden.
Ik
schuif en trek de te zware dozen naar het midden van het zoldertje. Daar waar
ik nog redelijk gebukt kan werken. Hurkend volgt de grote opruiming. Het kaf
dient van het koren gescheiden. Soms wordt de keus wát weg te doen en wát te
bewaren wel heel gemakkelijk gemaakt. Spullen met waterschade, als gevolg van
een lekkage, gaan direct de oud papierbak in.
Maar
dan komen de twijfelgevallen. Uit een doos met gemengd graan -oude
studieboeken, agenda’s, notulen van vergeten vergaderingen en meer van die in
de floribós geraakte curiositeiten- pak ik een Atlas der gehele wereld in 48
kaarten uit 1958. Een uit de band gescheurde Bos-Zeeman, waaruit de kaart van
Gelderland dreigt te vallen. Waarop de Slinge nog slingert als Slingerbeek.
Nooit opgenomen in mijn bescheiden verzameling naslagwerken, vanwege
ruimtegebrek of dubbel. Of vanwege de deplorabele staat waarin het verkeert.
Een grote twijfel overmeestert me. Een herfstdepressie is nabij.
Terugblikgewijs
biesterbaan ik naar afgelopen zomer, naar het Zieuwentse Schoolpad. Vreemd hoe
gedachtestromen soms kunnen slingeren. Een fietstocht langs de Kunstroute Beeld
en Landschap brengt me in een cirkelvormige schuilplaats. De constructie,
gevormd door zeven glasheldere golfplaten wanden, herbergt op elke zijde een
overvolle boekenplank. De titels lijken op het eerste gezicht willekeurig
gerangschikt. Chaos, net als nu in mijn hoofd. Bij nadere beschouwing doemt een
thematische ordening op. Het verhaalt over de omgeving en de mensen die er
wonen en leven. Zicht op Zieuwent meldt de catalogus. Toon
Kortooms’ Laat de dokter maar schuiven en het boek Een bioloog verwijzen naar
twee leden van het bestuur, dat het kerkpadenstelsel zo prachtig herstelde. Het
boerenleven wordt geïllustreerd door En de boer hij ploegde voort, Lente rozen
in bloei, Buiten waait de zomerwind, De geur van herfst en Het seizoen is
voorbij. Streekromans, dat soort werk. Dan een rijtje over historie en economie
met als vreemde eend in de bijt Gedichten! Lees ik dat goed? Toch niet het
verzamelde werk van ons aller Staring? Verdomd de volksuitgave uit 1820! Daar
waar ik al jaren naar op zoek ben. Ik wil het pakken, en zie dan pas hoe alle
boeken zielloos zijn vastgepind en doorboord door een lange staaf. Mijn
aanvankelijke bewondering slaat om in afschuw. Liepend van verdriet, om het
onrecht de boeken aangedaan, fiets ik verder.
Prozaïsch landen mijn gedachten op de
vliering. Ter voorkoming van meer leed besluit ik de atlas te bewaren. Toen
ik de laatste verhuisdoos uit de achterbak van mijn auto laadde, zie ik het op
de hoedenplank liggen. Maar dan gebeurt het onvermijdelijke. De losliggende
kaart valt ten prooi aan de verwoestende storm. Een rukwind slingert het hoog
de lucht in. Veroordeeld tot zwerfvuil, voorgoed de floribós ingejaagd.
Hans Mellendijk, de Gelderlander, 2 november 2002
vrijdag 28 oktober 2011
In Memoriam | Willem Wilterdink
Net geschokt het bericht ontvangen dat 'de Gelderlander'-columnist Willem Wilterdink vanmorgen is overleden. Lees hier meer> Onlangs waren we voor het eerst met het hele Achterhoekse columnistengezelschap bij elkaar bij van der Eem> in Terborg. Wat nu blijkt een afscheid. Ik zal hem missen. Effen liepen.
donderdag 27 oktober 2011
woensdag 26 oktober 2011
dinsdag 25 oktober 2011
Frozen Poets | Gaius Valerius Catullus
Foto: © Hans Mellendijk
Mijn bijdrage voor Frozen Poets werd onlangs gepubliceerd. Zie hier meer op de webstee van Albert Hagenaars>
Ondertussen in Nijmegen | Hightech Romans
In de Herfstvakantie bezochten we Nijmegen>, onder andere de prachtige educatieve tentoonstelling Hightech Romeinen.
maandag 24 oktober 2011
Kale muren | De smaak van EDU-ART
Tjeerd Kootstra en Irene Companjen hebben mij en mijn collega's bij EDU-ART weer weten te verrassen met een nieuwe editie van De smaak van EDU-ART>. De lege muren cie vroeg drie foto's in te leveren van een favoriet object uit je huisraad. Het mocht geen kunstwerk zijn. Men diende een close-up in te leveren en een totaalshot, van waar het object zich normaal bevindt. Vervolgens hebben Tjeerd en Irene er een collage van gemaakt. En zien we de verschillende voorwerpen van verschillende huishoudens contact met elkaar maken. Een Gesamtkunstwerk van hoge klasse. Aan het eind van de tentoonstellingsperiode zal ik mijn bijdragen verklappen.
zondag 23 oktober 2011
Coen Brothers | Oh Brother, Where Art Thou?
zaterdag 22 oktober 2011
Uit de oude doos | Ontvangenis
Ontvangenis
Carl Jung noemt het
synchroniciteit. Het verschijnsel zou een wetmatigheid zijn die ons de
mogelijkheid geeft om de diepere symboliek van het leven te zien. Ik
spreek liever van een overdreven toevalligheid.
Tijdens ‘nDrom, een theatrale wandeling over het landgoed Idink deelde actrice Hermi Hartjes repen textiel uit, die de wandelaar aan een boom diende te knopen, met een positieve wens in gedachte. Ongeveer gelijkertijd maar dan ’s avonds kon men bij Buitengewoon, in Doetinchem een lantaarn met een wens te water laten of laten opstijgen. Een gebruik uit het Verre Oosten. In de catalogus van de Kunstroute Beeld en Landschap 3 te Zieuwent met als thema Heilige huisjes, hoge hemels zie ik op hetzelfde moment, als ik die avond de gids cadeau krijg en nieuwsgierig door- blader dat bezoekers de kans krijgen Gebedsvlaggetjes in de wind te hangen. Deze voert de wensen over heel de wereld en verwarmt elk hart. Het lokt mij in ieder geval naar de kerkepaden voor een wandeling. Vijftien kilometer. Eens voelen of ik al voldoende ben gerevalideerd.
Voorbij de iets uit het lood staande Kruisweg - de begeleidende tekst van Jan Kruip: ‘Het niets is iets - het is niet niets/Het niets kan niet iets niet zijn .’ brengt mijzelf ook enigszins uit het evenwicht - zie ik dat Nature strikes back, een kunstwerk van Ben Klumperink uit de eerste editie, terug gegeven wordt aan de natuur. Verder mooi wandelweer, een pastorale. Niets blijkt minder waar. Twee jagers en de A18 werpen hun schaduwen vooruit. Zouden de symbolen vol hoop, geloof en liefde, het onheil afwenden? Een boomstam waar een kerk is uitgehouwen en die prachtig beeldrijmt met de telkens aanwezige Werenfriduskathedraal vraagt zich af wat onze wortels zijn en of we onze geloofsovertuiging net als de snijbonen en de aardappelen importeren?
Dan slaat m’n vermoeide lichaam toe, ik besluit het bij vijf kilometer te laten. In het kerkdorp rust ik uit in de pastorietuin. Wat een katholieke weelde. Alleen deze tuin met Lourdesgrot is de moeite van de reis al waard. Maar zeer zeker de nieuwe bijdrage van de voor deze gelegenheid onder de doopnamen Bernardus-Antonius-Maria werkende Ben Klumperink. Lees geknield de plannen die hij indiende en kijk hoe ‘Zitten op de stoel van God – In het kruis getast – Maria 0nbevlekte ontvangenis’ uiteindelijk vorm heeft gekregen. U krijgt een heel andere kijk op de duif, dat is zeker.
vrijdag 21 oktober 2011
Dichtersbankjes
Foto: ©Louis Radstaak
De serie Dichtersbankjes heeft zijn eigen blog gekregen. Velen vonden inmiddels de weg. Afgelopen weeken o.a. aangevuld met bankjes gevonden door Louis Radstaak, Bert Bevers en Albert Hagenaars. Kijk hier voor meer>
donderdag 20 oktober 2011
woensdag 19 oktober 2011
Oplossing voor de wereldvrede
Bert en Bart hebben de oplossing voor de wereldvrede: 'Doen als of'. Hilarisch Kinderboekenweekgeschenk om van te houden.
dinsdag 18 oktober 2011
maandag 17 oktober 2011
Intussen in Arnhem | Raveel
© Roger Raveel | De Schilderijenoptocht van 2011 te Arnhem aan de Rijn en
van 1978 te Machelen aan de Leie
Lees hier meer in de Gelderlander>
zondag 16 oktober 2011
Coen Brothers | The Hudsucker Proxy
Verhalenbankjesroute Oude IJsselstreek
Herfstvakantie, nog een mooi moment voor de Verhalenbankjesroute de Oude Ijsselstreek in Herfsttooi. Ook virtueel te reizen. Klik hier> Of luister>
zaterdag 15 oktober 2011
Ondertussen in Varsseveld | Het Hofshuus
Vorige week werd ook het boek over het Hofshuus gepresenteerd. Ik zag het op de computer ontstaan bij vriend Bert Scheuter. Een prachtig vormgegeven boek met mooie topografische kaarten. Hierin staat de rijke historie van de museumboerderij beschreven.
,,We schrijven hiermee een nieuw hoofdstuk toe aan de lange geschiedenis van het Hofshuus”, vertelde Toon Lamers, voorzitter van de stichting Museum Kerspel Varsefelt. ,,Het boek behandelt het ontstaan en verdere lotgevallen van de boerderij en haar bewoners en de nevenliggende Gesinkschure.”
,,We schrijven hiermee een nieuw hoofdstuk toe aan de lange geschiedenis van het Hofshuus”, vertelde Toon Lamers, voorzitter van de stichting Museum Kerspel Varsefelt. ,,Het boek behandelt het ontstaan en verdere lotgevallen van de boerderij en haar bewoners en de nevenliggende Gesinkschure.”
Herman Hofs meldde dat het eerste begin van de zoektocht naar het verleden stamt uit 1978. ,,Ik ben toen gaan speuren naar de eventuele band tussen de boerderij en mijn familie. Toenmalige gemeentearchivaris Bernhard Dorrestein had gezegd: ‘als je de historie van het Hofshuus uitzoekt, vind je ook de historie van je familie’. Dat heb ik geweten.”
In de daaropvolgende decennia legde Hofs zich toe op het ‘deurspitten van de archieven’ en ‘stenenbikkeri-je’ bij de schuur. ,,In 2001 onstond het idee om een boek over het Hofshuus te maken, maar pas in 2007 heeft dit concreet vorm gekregen.”
Het boek is uitgegeven in eigen beheer door de Stichting Museum Kerspel Varsefelt. Hofs, Lamers, Willem Ormel, Gerard Bruil en wijlen Ad Arentsen leverden bijdragen voor de inhoud en vele personen droegen beeldmateriaal aan. Bert Scheuter verzorgde de vormgeving en drukkerij Loor de druk. Het boek is voor 18,90 euro te koop bij boekhandel Rutgers in Varsseveld.
Bert overtrof zich niet alleen in de vormgeving maar ook met de prachtige panoramafoto's. Hierboven de kelder met de weckflessen. Waarbij tevens de vraag 'of die eigenlijk nog worden gebruikt' van collegablogger Bert Bevers is beantwoord. Hier dus.
In de daaropvolgende decennia legde Hofs zich toe op het ‘deurspitten van de archieven’ en ‘stenenbikkeri-je’ bij de schuur. ,,In 2001 onstond het idee om een boek over het Hofshuus te maken, maar pas in 2007 heeft dit concreet vorm gekregen.”
Het boek is uitgegeven in eigen beheer door de Stichting Museum Kerspel Varsefelt. Hofs, Lamers, Willem Ormel, Gerard Bruil en wijlen Ad Arentsen leverden bijdragen voor de inhoud en vele personen droegen beeldmateriaal aan. Bert Scheuter verzorgde de vormgeving en drukkerij Loor de druk. Het boek is voor 18,90 euro te koop bij boekhandel Rutgers in Varsseveld.
Bert overtrof zich niet alleen in de vormgeving maar ook met de prachtige panoramafoto's. Hierboven de kelder met de weckflessen. Waarbij tevens de vraag 'of die eigenlijk nog worden gebruikt' van collegablogger Bert Bevers is beantwoord. Hier dus.
Uit de oude doos | Trend
Trend
Ooit verklaarde de Wissche gemeentesecretaris het hoge
uitleenpercentage van de plaatselijke bibliotheek vanwege de alom
gerespecteerde zondagsrust. Zondags zat volgens hem iedereen in Varsseveld niet
alleen bij moeder de vrouw achter de gebreide onderbroek, maar vooral achter
een boek. Achter de gesloten gordijnen verdiept in een roman.
Toen een lokaal
zalencentrum zijn accommodatie renoveerde in een partycentre, was ik aangenaam
verrast dat er in de eetzaal een bibliotheek werd gesitueerd. Het door Remco
Campert uitgevonden eetlezen werd in het godvrezende dorp geïntroduceerd. De
verzameling literatuur was weliswaar een omgevallen boekenkast. Maar toch! Ik
meende hier een weldoordacht tegenoffensief van de horeca te bespeuren om de
mensen, zondags vanachter de gordijnen weg, het café in te lokken. Ik was dan
ook teleurgesteld toen ik onlangs hoorde dat de uitbater voor een belendende
ruimte op zoek was naar nog meer boeken om de geluidsisolatie te verbeteren. De
bieb bleek de decoratie en een akoestisch hulpmiddel. Een geluidsdemper op de
vreugde.
Mensen willen de
illusie van onechtheid. Een trend die in de fin du siècle vanuit het Oosten het
gehele land dreigt te veroveren. Onlangs zag ik tijdens en wandeltocht op de
Heelweg een tweede signaal. In de zich steeds maar uitbreidende
plattelandsdisco, middelpunt van het Achterhoeks uitgaansleven zag ik een heuse
eikenboom geheel overkoepeld door een modern ogende constructie. Een
wintertuin. Beter kijkend zag ik de boom in bloei. Groene plastic bladeren
sierden de stam. Namaak maakt het leven echter. Een verdieping hoger deed een
brouwketel dienst als bar. De omgeving één grote bordkartonnen façade.
Dan zitten we al
heel dicht bij de door mij gesignaleerde nieuwe tendens die nog voor de
eeuwwende heel Nederland veroverd zal hebben. Een naam had ik er nog niet voor.
Wel steeds meer nieuwe voortekenen. In Dinxperlo bijvoorbeeld. Op televisie zag
ik in het cultuurprogramma C-land het interieur van de Achterhoek Arena. Zelfs
de naam is namaak, maar dit terzijde. Een grotere tegenstelling met het
exterieur is niet mogelijk. Van buiten koel en zakelijk, van binnen een namaak
met middeleeuwse motieven versierd kerkinterieur. Sommigen zouden het
postmodern noemen. Een stijl waarin lage en hoge cultuur is samengesmolten.
Maar er is een andere naam voor. Dat concludeerde ik toen ik in een sentimental
journey, de Kalkar snelle broeder kerncentrale nu eens van binnen bezocht.
De koeltoren een
typisch vertegenwoordiger van vorm volgt functie theorie is veranderd in een Alpenlandschap. De kerncentrale
wordt langzaam veranderd in een groot amusementspark. “Kernwasser Wunderland”,
waarbij een imitatie Wildwest saloon concurreert met een in Egyptische neostijl
opgetrokken hotel, dit allemaal
tussen restanten van kweekreactoronderdelen die niet door de Hardenbergse
ondernemer Henny van der Most verkocht konden worden. De ratjetoe van stijlen
tussen de dikke betonwanden en kilometers lange buizenstelsels en kamerbrede
computers doet pijn aan de ogen.
Eureka. De naam
voor de door mij gesignaleerde trend, voor de eeuwwende-wansmaak ellende flitst
door mijn hersenpan. Er is hier sprake van de overtreffende trap van
postmodernisme. Het Mostmodernisme.
Hans Mellendijk | De Gelderlander, 6 februari 1999
vrijdag 14 oktober 2011
donderdag 13 oktober 2011
Ondertussen in Apeldoorn
Vanavond naar Introdans met m'n collega's. Op naar Apeldoorn, schouwburg Orpheus.
woensdag 12 oktober 2011
De reis
"De digitale technologie ontwikkelt zich razendsnel en zal de samenleving ten diepste veranderen in de wijze waarop we ons uitdrukken, met elkaar communiceren en leren."
Foto's: Rini Scholten
Ondertussen in Winterswijk
Donderdag werd het boek Beleef de natuur in Winterswijk gepresenteerd. Geschreven door Bernhard Harfsterkamp en Jan Stronks.
Hoogvenen, fraai door bebost landschap kronkelende beken, een dicht patroonvan houtwallen met daartussen boerenland en fraaie eeuwenoude boerderijen: in de Nationale Landschappen en Nationale Parken van Nederland zijn ze aan te treffen. Maar alleen in het Nationale Landschap Winterswijk is de combinatie van alle vier elementen te vinden. In Beleef de natuur in Winterswijk wordt dit bijzondere Nationaal Landschap nader verkend.
Zwerftochten door de hoogvenen, wandelingen langs de mooiste beken en zoektochten naar de fraaiste plekjes in het boerenland laten zien dat natuur en landschap van Winterswijk nog steeds veelzijdig en bijzonder zijn. En dat behoud en ontwikkeling nog altijd de aandacht en inzet verdienen.
dinsdag 11 oktober 2011
maandag 10 oktober 2011
Downzuigen | Lekkend plaszakplan
Een plaszakplan dat uitlekt, dat komt nooit meer goed: Lees hier meer>
Oplossing is nabij: Ter Beek-Mellendijk draagprivaat>
Ondertussen in Terborg | Columnistentreffen
Foto: Eelco van den Heuvel | v.l.n.r. Irene van der Aart, Hans Mellendijk, Bert Scheuter, Willem Wilterdink en Frans Miggelbrink
Gelderlander-chefredacteur Eelco van den Heuvel had ons donderdagavond uitgenodigd voor het jaarlijkse columnisten etentje. Voor het eerst was het vijftal compleet. Het was heerlijk en heel leerzaam en ik durf het woord eigenlijk niet te gebruiken, maar het was wel zo: gezellig.
zondag 9 oktober 2011
Coen Brothers | Blood Simple
Gisteren het debuut: Blood Simple. The Postman With The Body Heat Rings Double Idemnity vatte Time samen. De schoonheid van Film Noir in al haar triest- en heftigheid.
zaterdag 8 oktober 2011
Door Achterhoekse Ogen | Altweibersommerblues
Altweibersommerblues
Eerst de ontkenning. Er is de laatste
tijd al zoveel gehakt in het bos van mijn generatiegenoten. Het woud wordt
telkens maar dunner. Vrienden, familie, oude bekenden en jeugdhelden ontvallen.
Ik zie het bericht voorbijflitsen op mijn aaifoon. Ik veeg het weg, wil het nog
niet geloven. Op het zes uur journaal dan toch de werkelijkheid onder ogen
zien. Cuby is niet meer.
Een vloed van jeugdherinneringen golft
over mij heen. Mijn
eerste single was Just for fun. “I went to my old
village, I did it just for fun.” Ik draaide het
stuk in mijn eigen honk, een leegstaand kippenhok op het erf van mijn ouders. Meeschreeuwend “Yes I went to my old village and I did it just for fun. And I also had
another reason Lord, cause I had no way to run.” Het hoenderhok werd
een lokale broedplaats. Muzikanten oefenden er. De
eerste schreden van de latere Frederik Puntdraod op een zelfgemaakte gitaar.
Meiden uit de regio via een advertentie in Hitweek bijelkaar geronseld tekenden
op muziek van Pink Floyd primitieve balletten uit. Teksten werden geschreven,
een zogenaamde totaaltejatersjo werd uitgedacht, waarmee onder de naam ‘Waar de
wetenschap faalt, zegenviert de kunst’ de diverse jeugdhonken onveilig werden gemaakt.
Het hok was ook aangesloten bij het zogenaamde Luistercorps.
Tegenwoordig deelt men elkanders muziek via Facebook of andere social media op
het internet. Toen gaf je je adres door via Hitweek en kon je zomaar bezoek
ontvangen uit het Noord-Hollandse Heilloo of iemand uit Nijmegen om samen naar
een LP van Dylan of Cuby te luisteren. Dan plots een sensationeel bericht in de
Telegraaf. Het land zou overspoeld worden door hippies. In het bericht werd
onze club ook genoemd. The summer of Love was twee jaar na dato ook in de
Achterhoek aangebroken. Een oplettende ambtenaar las de krant en zag tot zijn
schrik Varsseveld ook genoemd. De week erna nam hij contact op, de eerste
kiemen voor een open jongerencentrum werden uitgezet.
Het
einde van de totaalsjo kwam in zicht tijdens een manifestatie in de Doetinchemse
Markthal waarbij Cuby ook speelde. Het leek de organisatie een goed idee om de
lichtsjo behorende bij het totaal ook in te zetten bij de weerbarstige
muzikanten uit Drenthe. Dat bleek achteraf niet zo’n goed plan. Het schaamrood
staat nog op mijn kaken als bij de eerste tonen de muziek wordt stopgezet en ik
door de hal de stem van Harry Muskee hoor galmen:“Kan dat geflikker met die
lampen, afgelopen zijn?”
Herinneringen
borrelen triest, dan weer langzaam dan weer in een vrolijk up-tempo de blues
eigen, naar boven. “The sky is crying. Look at the tears, rolling down
the street, …” De
dichter in mij dicht: “Liepen//In de elend gaon zitten./Tiener traone laoten
liepen./ ‘t Platteland, de heide/ ‘t hied, de melde lei d’r/opèns anders
bi-j./De harfst leerden wi-j/kennen en eeuweg/’t verdreet.” Blijkbaar liet
Petrus de deur van de hemelpoort op ‘n kier want prompt beleefden we een mooie
oldewievenzommer ter afscheid van de zomer.
Hans Mellendijk in de Gelderlander van vandaag, edities Achterhoek
Abonneren op:
Posts (Atom)