Uiterwaarden IJssel bij Zutphen-De Hoven
Zutphen | De Hoven | De IJsselstroom
Op Helma Sneloopers Facebookpagina las ik het volgende bericht over de onverwachtse ontmoeting met mij, tussen de twee momenten hierboven gevat in twee i-Phone pano's d.d. 09-07-2017:
In dit land ken ik de winden niet
ik weet niet vanwaar ze waaien
niet wanneer ze komen
noch wat ze brengen.
Ik weet niet hoe ze heten
en ook niet
hoe ik ze kan vinden.
Ja ik weet wel, zeg maar niets
verborgen achter mij blijft de hoop leven
en ik zal deze verzen eindigen
in een lofzang op de hemel.
Maar nu
zeg ik je dat ik op dit plein
muren zie
hoewel er geen muren zijn
dat dit plein alleen bestaat
de kille wind scheert erover
en dat ik hier sta zonder jas.
Ja ik weet wel, zeg maar niets
ik hoef me maar om te draaien om haar te zien
achter mij wacht de hoop op me
© Graciela Taddey (Uruguay) ' Over ballingschap en droefheid'.
uit: Liefde kon maar beter naamloos zijn, De Geus & Amnesty International 2000, vert. Marika de Bakker, Marjan Haitsma & Magda Oberndorff
Foto: Hans Mellendijk, die schreef (over zondag 9 juli): 'Ik kwam er een mysterieuze dame in het wit tegen en de i-Phone gaf aan dat ik me in Uruguay bevond.', waarop ik antwoordde:' Het was een mystieke ervaring... op mijn pad trof ik een man, turend op een enorme landkaart ... een ware spoorzoeker, zoals men die heden ten dage nog nauwelijks vindt ... de man bij uitstek om een existentiële vraag aan te stellen en dat deed ik dan ook terstond: 'Vertel mij, beste man, waar bevinden wij ons?' Het antwoord werd hem onverwijld ingegeven vanuit de virtuele ruimte. 'Vrouwe ...' sprak hij, 'Op dit ogenblik bevinden wij ons in Uruquay.'
