Ursonate | Kurt Schwitters

Beeldroman | Pauw en Witteman

 Pas nu snap ik de naam van het komisch duo: PAUW & witte MAN

Ondertussen op de Veluwe | Expose III

Armando - Das Rad

Carl André - Heart

Met Expose III - 50 kleine sculpturen bij een groots afscheid geeft directeur Van Straaten ook de museumbezoeker een stem in zijn tentoonstelling. Kies je eigen favorieten, vertel waarom deze niet mogen ontbreken en bepaal mee welke 50 beelden straks te zien zijn. Bij elk gekozen werk is een selectie te zien uit alle persoonlijke verhalen en reacties. Directeur Van Straaten zal hier uiteindelijk ook zijn eigen reactie weer aan toevoegen.

Doe mee, kies je favoriete Top 3 en vertel waarom deze kleine sculpturen zeker thuis horen in Expose III – 50 kleine sculpturen bij een groots afscheid.

Reageren is mogelijk t/m 1 maart 2012.

Meer informatie over Expose Zo ziet de tentoonstelling er nu uit

Souvenirs d'Hoboken | Antwerpen | 25, 26-02-2012

Ontbijt op kasteel Sorghvliedt, in rabarbergesprek met Danny Braem (Charmantwerpen), Bert kijkt lachend toe, terwijl Geertje op juiste moment kiekt.

Foto's : © Geertje Hoefnagels

Het was weer fantastisch: nu een etmaal 'alleen' in Antwerpen. Wederom gastvrij ontvangen door kameraad Bert Bevers en zijn charmante vrouw Geertje Hoefnagels. En dat allemaal voor de vernissage van de tentoonstelling Met nog een geeuw op steen en de presentatie van de gelijknamige bundel/catalogus op kasteel Sorghvliedt te Hoboken. Hier een kleine impressie in het Picasa-album>

Zie ook: Yerna> en uit het Fotoalbum van Bert Bevers>

Door Achterhoekse Ogen | Hamvraag

Hamvraag

Naoberschap; waar in het westen gesproken wordt over community spreekt men in het oosten van naoberschap. Moderne invulling vinden we bijvoorbeeld bij het inzetten van vrijwilligers bij grote activiteiten. Groepen zetten zich in bij hand-en spandiensten van bijvoorbeeld de Zwarte Cross in ruil voor financiële steun aan de vereniging waarvan zij lid zijn. Het begrip ruist van oudsher door de zielen van de Achterhoeker. Daarom vond ik het ook niet verwonderlijk dat de in de regio Achterhoek samenwerkende gemeente juist zo voortvarend de samenwerking zochten en in coöperatie van bedrijfsleven en overheid aan de toekomst gaan werken.

Maar hoe komt het toch dat snel weer het eigen belang gezocht wordt? Ik zag het bij het vertrek van Huntenkunst naar Ulft. Doetinchem zou toch moeten juichen bij deze mooie oplossing; zij braken de Markthal af en de buurtgemeente biedt een oplossing door leegstaand industrieel erfgoed in de aanbieding te doen. En neem nu dat prachtig initiatief van de Achterhoek Spektakel Toer. De organisatie toonde nieuwe hoop en had er alle vertrouwen in dat het spektakel dit jaar toch zou doorgaan. Er zouden zich sponsoren gemeld hebben die een voorzetting rechtvaardigen. "Het gaat om een groot geldbedrag, voldoende om de Spektakel Toer door te laten gaan." lees ik voldaan. Zou het dan toch lukken nu het subsidiecontract met Regio Achterhoek is afgelopen? Sanderdaags het slechte nieuws dat het niet gelukt is om voldoende geld bij elkaar te schrapen. Wel bitter dat juist dan het bericht te lezen valt dat de Nedap een flink bedrag gaat sponsoren in Lowlands. Het geld stroomt een andere richting op. Jammer.

In de krant lees ik goed bedoelde adviezen. Zo is er het revolutionaire plan om eens te gaan praten met de Zwarte Cross en Huntenpop. Een verhoging van de entreeprijzen met één Euro zou de Spektakeltoer direct uit het slop halen. Werkelijk geniaal. Alsof deze organisatoren al niet zorgen genoeg hebben om de BTW-verhoging het hoofd te bieden. Aan de andere kant dat zou pas Naoberschap zijn geweest. Ook wordt geopperd om entree te vragen. Tsja, zit misschien ook wat in. Al kun je afvragen of afzetting van de mooie plekken niet juist een afbreuk doet aan de gemoedelijke sfeer die het festival uitademt, en het zeker allemaal nog weer duurder zal maken. Want wat me ook telkens weer verbaasde; terwijl je denkt je eigen streek toch goed te kennen, dat je naar plekken werd gedirigeerd die totaal nieuw voor je waren. Het maakte elke etappeplaats zo bijzonder. Jammer dat we dat deze zomer zullen missen. 

Ik hoop toch vooral dat er nog doorgedacht gaat worden over een solidere opzet van de Spektakelzomer. Opdat de komende vijf jaar weer gegarandeerd gaat worden. Dan maar een jaar rustig aan. Hier ligt in alle gezamenlijkheid een schone taak om met geld dat in Brussel op ons zou staan wachten –zegt men telkens- er tegen aan te gaan. Wie trekt het spek op de takel?

Hans Mellendijk, de Gelderlander, edities Achterhoek, zaterdag 25 februari 2012

Zie ook: dG Achterhoek Spektakel-Toer op sterven na dood> 

Ondertussen in Hoboken | Presentatie Met nog een geeuw op steen

 Trouwzaal Kasteel Sorghvliedt | Hoboken | Antwerpen

Foto's : © Geertje Hoefnagels

Gruppenbild mit poëten: Na afloop werden de aanwezige dichters op het bordes van Sorghvliedt geportretteerd: achteraan van links naar rechts Lucienne Stassaert, Annmarie Sauer, daarachter (half zichtbaar) Hilde Van Cauteren, Peter Holvoet-Hanssen, Ann Van Dessel, Rose Vandewalle, Yerna Van den Driessche, Frank De Vos en Pierre Magis. Vooraan van links naar rechts Albert Hagenaars, Bert Bevers, Marleen De Crée, Hans Mellendijk en Richard Foqué.

Foto: © Danny Braem

Zie ook Gemengde berichten Op het bordes> en Charmantwerpen>

Mijn met nog een geeuw op steen

Foto: © Frank De Vos

Mijn bijdrage aan het het project Met nog een geeuw op steen> 

Georges Du Pré-De Taeye | Caprijke

… O ja een zwak voor gemetselde

schuurtjes in de landerij verscholen.

Klein geknutsel met grote gevolgen:

Edison, Ford, Fokker en Steve Jobs.

‘’t Peerd steet in de wei’ völt mi-j te binnen.

’n Eerste zin in het Frans,’n taal dee mien

va ‘n piep löt roken. Jao, veural dat!

Maor neet in aldermeugende allibantteri-je.

Du Pré kreeg pas veel later gevoel en

klank toen Jacques om de hoek kwam kijken

dan schuurt niet meer taai de hand langs het oor

om uitspraak achterhoek in te wrijven.

Zuukmachines biesterbaant mi-j wieterweg

naor vermeend spionverhaal uut weltkrieg twee.

De grootste Hoax. Het Beste de mouw

op 'espeld. Dat dan weer wel, …

Hans Mellendijk bij een foto van Frank De Vos
zie ook: Verwelkte reclames

Zondagclip | Helen Sapiro | Will You Still Love Me Tomorrow?

Uit de oude doos | Hart

Hart

Als je in een nieuwe andere auto rijdt, zie je opeens alleen maar die andere nieuwe auto rijden. Kijken met daar waar het hart vol van is. In de psychologie heet dat, geloof ik, selectieve waarneming. Zo horen mijn lief en ik, de laatste weken als we over straat lopen, overal alleen maar babygeluiden. Het gegak ‘s morgens vroeg van de ganzen aan de gracht wordt vervormd tot babygehuil, een piepende tram tot babygekrijs.

Andersom duurt het soms een poosje voordat signalen van nieuwe ontwikkelingen écht tot je doordringen. Als kind heb ik altijd vol verwachting gekeken naar de tekeningen van futurologen. Van een stad, met een zwerk vol vliegtuigen. Men voorspelde dat de mensheid zich nog maar alleen door het luchtruim zou verplaatsen. Zoals het toen werd voorspeld, is het weliswaar nooit geworden. Al wist collega Jan me laatst wel te melden, wie het was, die daar in de lucht vloog. We dronken koffie in de kantine, op de bovenste verdieping van cultuurpaleis ‘De Gruitpoort’, met ruim uitzicht over Doetinchem en omgeving. We zagen een klein hefschroefvliegtuigje links afslaan, langs de toren van de Catharinakerk, richting Kalkar vliegen. Van der Most, van Hardenberg op weg naar Kernwasser Wunderland. Ik waande me even in een Hanna-Barbera tekenfilm met de Jetsons, de futuristische tegenhanger van de Flintstones. Vanuit mijn Amsterdamse appartement was ik onlangs getuige van een scène die zo uit een spannende Amerikaanse politieserie geknipt kon zijn. In het luchtruim het snorrende geluid van een politiehelikopter die in samenwerking met een politieauto op de begaande grond, in het park een struikrover aan het vangen was. 

Zo ging er ook een wereld voor mij open bij de voorbereidende inkoopexercities ten behoeve van de babyuitzet. Babyparadijzen, geboortewinkels, babyparken en -planeten werden afgestruind om tot de ontdekking te komen dat er een stille revolutie heeft plaatsgevonden in de vormgeving van de kinderwagen. Van een dromerig romantisch wiegje op hoge wielen heeft het zich ongemerkt ontwikkeld tot een rank vormgegeven vlot racemodel. Sommige types hebben alles in zich om op latere leeftijd in het bejaardencentrum omgebouwd te worden tot loophulpen.

Kraamschuddend merkt vriend Theo op dat onze kleine wereldburger toch maar in een mooie tijd is geboren. In het jaar tweeduizend. Ja, volgens hem kijkend naar de spartelende beentjes, zou onze Arend nog meemaken, dat hij het voetballen aan de robots moet overlaten. Hij refereert aan het televisieprogramma Een geweldige tijd! dat hij gezien heeft en waarin voorspeld werd dat op den duur computers beter kunnen voetballen dan Cocu, Kluivert en Vennegoor of Hesselink tezamen. Ik kijk de beschuit met muis etende vriend spottend aan: “Dat geloof je zelf toch niet? Een computer zal nooit een voetballer kunnen vervangen. Het heeft bezieling nodig!” "Maar heb je dan dat andere verhaal in de krant gelezen?" Hij vertelt over Chew, chew, de vleesetende robot. In Californië is een bacteriologische brandstofcel ontwikkeld. Het breekt met behulp van bacteriën voedsel af en zet het om in electrische energie. “Ja dat heb ik gelezen. Ze hebben ook een grasmaaimachine ontwikkeld die op gras loopt. Vlees blijkt echter een idealer brandstof te zijn, vegetatie is minder voedzaam.” “Ja maar voor het produceren van vlees heb je weer vegetatie nodig” oppert mijn niet domme vriend. Mijn lief begint te lachen: "Maar zo’n grasmaaimachine bestaat toch al lang. Daar hebben we toch al lang een schaap, sik, koe of konijn voor.”

Op dat moment wordt onze ‘óndog’ in de box wakker en begint in al zijn onschuld, nog geen weet van wat de toekomst zal brengen, te spelen met zijn Nijntje rammelaar.

Ja, … hier bij ons regeert nog ‘t hart.

Hans Mellendijk, de Gelderlander edities Achterhoek, 14 oktober 2000

Ondertussen in Amersfoort | Henk Visch

Beeld: Henk Visch | There are some amoung us who think life is but a joke, 1989, aluminium, diameter 50 x 180 cm. Courtesy: the artist

In Amersfoorts Kunsthal Kade een overzichtstentoonstelling van Visch' sculpturen>  Solo.

Op de Avonden van de VPRO ligt Henk toe>

Ondertussen in Varsseveld

Maandag 19 maart 2012- komt Tom Lanoye, de schrijver van het Boekenweekgeschenk 2012 in Varsseveld.
Aanvang 20.00 uur. Borchuus. Toegangskaarten voor deze bijzondere avond à € 10,00 zijn te reserveren bij Boekhandel Rutgers, Spoorstraat 10 te Varsseveld. Tel. 0315-241377, e-mail: info@boekhandelrutgers.nl.

Het thema van de Boekenweek, van 14 t/m 24 maart 2012, is ‘Vriendschap en andere ongemakken’.

Tom Lanoye (Sint-Niklaas,1958) is een van de meest gelezen en gelauwerde schrijvers van België. De veelzijdige Lanoye is performer van zijn eigen werk op avondvullende theaterprogramma’s en schrijver van alle vormen van teksten, proza, poëzie, zowel voor boeken, kranten, tijdschriften, voor toneel-, cabaret- en zangvoorstellingen. Zijn werk bevat dikwijls autobiografische elementen. Hij woont en werkt in Antwerpen en Kaapstad.

Tom Lanoye stond op de shortlist van alle grote prijzen en werd vele malen bekroond. In 2007 werd hij genomineerd voor De Gouden Uil en de Libris Literatuur Prijs voor zijn roman ‘Het derde huwelijk’ en won hij de Gouden Ganzenveer voor zijn gehele oeuvre. Veel van zijn prozawerk is verfilmd, zijn toneelstukken worden gespeeld op alle grote theaterfestivals van Europa.

Enghuizer dialogen III

Foto: © Hans Mellendijk | v.l.n.r.: Jan Opdam en Rolf Wolters | Poëzieklinkplek 

De voorbereidingen voor de Kunstwandelroute 2012, die traditiegetrouw tussen Pasen en Pinksteren georganiseerd wordt zijn in volle gang. De kunstenaars zijn bezig met het uitwerken van hun plannen. De dichters van De Omsmeders zijn aan het schrijven voor Enghuizer dialogen III. De vorderingen zijn te volgen op het weblog> De gedichten zijn te lezen of te declameren op een zo genaamd Poëzieklinkplek. Een meubel ontworpen door Rolf Wolters. Daarnaast leveren een negental dichters een Eenwoordgedicht dat Jan Opdam gaat vormgeven op een Muurbloemlezing op de kasteeltuinmuur van het Landgoed Enghuizen te Hummelo. Het wordt weer prachtig!

De kaart van Nederland volgens Amsterdammers

Aswoensdag

Soup | Henk Wildtschut

21022012 | Palindroomdag

Lees: tijd dijt - hans mellendijk>

Humor om te lachen

© Glen Baxter - De Harmonie>

Ondertussen in Ostrecht | carnaval shit

Henk Mul | Waaghals en durfal

Van Kooten en de Bie slaan weer toe vanavond

Zondagclip | Rachel Sweet | Stranger in the house

Uit de oude doos | In kaart gebracht

In kaart gebracht

‘Eh … papa … weet je? Waar veel bochten zijn, daar zijn ook veel bergen, … toch?’ Na twee weken zwerven door de Ardennen, de Eiffel en Luxemburg verrast de pótwortel ons niet meer. M’n lief en ik zijn z’n wijze filosofische benadering van de wereld om zich heen inmiddels wel gewend. Hoe de ónstrank die telkens in kaart tracht te brengen. Prachtig die momenten van stilte, voorafgaand aan de slimme eindconclusies. Ik hoor hoe hij  zich ’n wereldbeeld vormt. Op tekeningen verschijnen driehoeken met  lapjes grond ertegen.  Bij thuiskomst poog ikzelf de wereld te bevatten en doorvors de krantenberg die zich op de keukentafel gevormd heeft.

In de Achterhoek lijkt men vooral bezig met het ‘op de kaart zetten’. In mijn eigen dorp tracht men ter gelegenheid van de wandelvierdaagse de Hiddink-hype van drie jaar geleden te evenaren. De promotiestichting is nieuw leven ingeblazen. ‘Het mag vooral niet op een braderie lijken.’ ‘We denken meer aan een lampionnenoptocht en oude ambachten’. ‘We willen het dorp weer op de kaart zetten’, ronkt het bestuurslid verder. Mmmmwaaaeeeuhhh! Waarom moet de aanwezige spontane gastvrijheid toch weer zo zielloos uitgevent worden? Wat is dat toch voor kwaal? Die zucht naar dat ene kwartiertje roem. Vanuit een misplaatst minderwaardigheidscomplex iets opzetten. Het gaat toch in eerste instantie om de inhoud? En natuurlijk, … de eventuele aandacht is meegenomen, … had ik zo, gedacht.

Zelfs het Varsselderse Huntenpop Festival, dat in bescheiden- , nuchter- maar vooral standvastigheid, in vijftien jaar tijd, gelijk het Achterhoekse landschap organisch gegroeid is tot wat het nu is; bedient zich bij monde van de voorzitter van de toverwoorden dat het nu ‘op de kaart’ staat. Stoplappen die het naar mijn deemoedige mening niet nodig heeft. Huntenpop is toch al jaren een begrip?

Zijn het voorbeelden van komkommernieuws? Komt het door de zomerhulpen die de dienst overnemen van de vakantievierende verslaggevers? Met behulp van vooral de natte vinger, breng ik ‘op de kaart zetten’ in kaart. Het onderzoek bevestigt mijn idee. Een toename van het gebruik van de magische litanie tijdens de zomermaanden met beduidend meer hits.

Of is ‘t een peremannenkwaal? Zijn ‘t bobo’s die de goede betrekkingen, met de kring van personen waarmee men zakelijke of ambtshalve te maken heeft, grondig weten te overschreeuwen? Een schreeuwerigheid die in mijn herinnering ooit vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw steeds maar erger werd, dankzij de gelegaliseerde etherpiraat die vooral in de zomer naar je toe kwam. Een druktemakerij die maar blijft doorzaniken (zei de ouwe zak en hij borstelde de wilde haren van zijn pak). Zoals van de week bij die mooie poëtische - ‘daar boven in de lucht’ - naam Z@ppelin voor de hoogwaardige kindertelevisie van twee tot twaalf jaar, op ons –nu nog- derde net.  Dat door de kijkcijferterreur, voor de doelgroep van zes tot twaalfjarigen, is veranderd in het snerpende, gebiedende Z@pp! In wat voor land leven we toch? Waar je, je kinderen welkom heet, met een scheldend ‘Scheer je weg!’ Wie is er nou gek? Wordt hier waanzin op de kaart gezet?

Geef mij de verstilde en bezonken extase. Zoals vandaag vanwege de Open Nationale Monumentendag het fraaie initiatief dat de oude gemeenten Wisch en Gendringen dankzij de legende van De Bedrukte Moeder Gods van Varsseveld met elkaar verbindt. Een tocht naar de twee helften van het dubbele Mariabeeld die in de Varsseveldse Laurentiuskerk rug aan rug gehangen zouden hebben en na de reformatie na de nodige omzwervingen uiteindelijk in Silvolde en Anholt terecht gekomen zijn. Wereldberoemd bij kenners vanwege melancholische blik. ‘Da’s, jao mooi op de kaarte ‘ezet, zo’k jao bi-jnao zeggen.’

Wie overigens de kunst van ‘t op de kaart zetten wel beheersen, dat zijn de buurtschappen, zoals het Aaltense Groot Heinen, het Bronckhorstse Dunsborg, Gooi en Heidenhoek, het Oude IJsselstreekse Elsbroek, het Winterswijkse Beurse, De Kulve, Simmelink en De Smalbraak. De plaatsnamen, die in mijn herinnering waren vervaagd of waren opgeslagen als exotische veldnamen, kregen in mijn ANWB wegenatlas van de Benelux en omstreken een vermelding als dorp van op zijn minst dezelfde importantie en faam als wereldplaatsen met de namen Breedenbroek, Halle, Kilder of Meddo. Ze keken me lonkend aan toen ik op terugweg van vakantie irgendwo in de Ruhrpot in een stau ongeduldig de kaart raadpleegde voor het waar en het hoe ver nog?

Hans Mellendijk, de Gelderlander edities Achterhoek, 10 september 2005 

Met nog een geeuw op steen

Van 26/02/2012 t.e.m. 25/03/2012
Hoboken (B): Met nog een geeuw op steen
’Met nog een geeuw op steen’ als thema schreven 18 dichters een gedicht. Als metafoor gebruikten ze vergane, verwelkte muurreclames die hier en daar in het straatbeeld nog aanwezig zijn. De foto's van de reclamerestanten en de gedichten zijn samengebracht in een tentoonstelling.
Locatie: Kasteel Sorghvliedt, Marneflaan 3, B-2660 Hoboken
Openinsuren: za-zo: 13u-17u
Toegang: gratis
Meer info: http://www.antwerpen.be/eCache/ABE/80/34/123.html enhttp://www.frankdevos.be/nieuws.asp?id=200
Opening op zondag 26/02 om 10u

Lege wanden weer bezet

Foto: © Janneke Bonekamp

Momenteel hangen er diverse Darwin variaties aan de wanden van de EDU-ART-kantoren. Zie ook: Gods mijmering - Hans Mellendijk>

Canto Ostinato | SSP-Hal | Ulft

Sandra en Jeroen van Veen spelen Canto Ostinato van Simeon ten Holt, 2007 in SSP-Hal DRU-Industriepark, Ulft

Zie ook Smeedwerk> Lidwiene Vermeij | IJzerconcert

Zahlengedicht | Gerhard Ruehm

Een ode aan onze doden | Hugo Jaartsveld

De uitzending over de begraafplaatsen Silvolde en Terborg, met o.a. een item over de fotograaf Hugo Jaartsveld (14 februari 2012) staat inmiddels op You Tube. Mooi gedaan! 

Denktanks | Cup K

Foto: © Wim Moorman | Denktank Cup K

Zie meer Horst Sweet Horst>  Zie ook collectie Radstaak>

De foto's zijn binnen

Foto's © Antoinette Westerveld | Louis Radstaak, Hans Mellendijk en Bert Bevers

Zie ook fotoschouw> Den Hopsack, Antwerpen, 5 november 2011

Toegoed | Marker Wadden

Ondertussen in de Achterhoek en Amsterdam

Hugo | Ode aan onze doden

Zwiep | 1981 | See-You tours 

Morgen op TV-Gelderland een uitzending van Ode aan onze doden waarin de te vroeg gestorven kameraad Hugo Jaartsveld herdacht wordt. Ik leverde bewegend archiefmateriaal aan. 'kBen benieuwd wat ze ervan gebakken hebben. 

Met nog een geeuw op steen

Foto: © Bert Bevers | Kasteel Sorghvliedt | Hoboken | Antwerpen

’Met nog een geeuw op steen’ is  poëzieproject van de Vlaamse dichter Frank De Vos i.s.m de districtsraad  rond verwelkte reclames met een fototentoonstelling in het kader van de jaarlijkse poëziemaand van Hoboken. Op zondagmorgen 26.2.2012 vindt de vernissage plaats met een ontbijt gevolgd door de lezing van de 19 gedichten. De deelnemende dichters zijn Marc Tritsmans, Lucienne Stassaert, Bert Bevers, Marleen Decrée, Henri-Floris Jespers, Pierre Magis, Ann Van Dessel, Hilde Van Cauteren, Bart Stouten, Yerna Van Den Driessche, Peter Holvoet-Hanssen, Annmarie Sauer, Hilde Keteleer, Roos Van De Walle, Guy Van De Marlière, Albert Hagenaars, Hans Mellenijk, Frank De Vos en Richard Foqué. Richard is eveneens de architect die het prachtige kasteel Sorghvliedt van de hand van de achttieneeuwse architect Jan Pieter van Bauerscheit restaureerde.

Een speciale bundel met de gedichten en de foto's van Bert Bevers, Ron Scherpenisse, Goddie Caubergh, Danny Braem wordt die dag gedoopt. Frank Liegois op viola da gamba en Ludmilla Tsjakanova op clavecimbel verzorgen de muzikale omkadering. Zij brengen enkele hoogtepunten van Marin Marais en Carl Friedrich Abel.


Zie ook: Mededelingen van het Centrum voor Documentatie en Reëvaluatie>

Maor dan bi-j ons | Bert Scheuter

Bert Scheuter schreef bij de laatste ELFSTEDENTOCHT één van zijn meesterwerken. 

Foto: © Miriam Szalata | Elfbruggentocht | Groenlo

'Maor dan bi-j ons!' De wereld is heel klein geworden dezer dagen en heet sinds donderdag 'Friesland'. Als u er helemaal niets meer over wilt horen kunt u beter niet verder lezen, want de koorts heeft mij ook te pakken. Maar de kans is groter dat u op dit moment de krant leest terwijl u met een half oog de TV in de gaten houdt. U bent in dat geval, net als ik, geheel ingericht op een marathonzitting. Zó vaak wordt’ie niet gereden en tweehonderd kilometer is tenslotte niet niks. Om dat even duidelijk te krijgen heb ik de route exact over onze contreien gelegd. Goed, het vergt wat graafwerk, maar het levert natuurlijk een schitterend waternet op, waar het zomers bijvoorbeeld ook leuk kanoën is. Pakt u de kaart er even bij?  We beginnen in Doetinchem, het Ljouwert van de Achterhoek. De start is op de Zelhemseweg. Onze Zwette loopt langs Zelhem en Hengel richting Lochem. Op de Friese kaart komen we daar Snits tegen. Verder gaat de barre tocht naar IJlst en Sleat. Het Slotermeer uitgraven gaat misschien iets te ver, er zou bijvoorbeeld een flink stuk van de A1 in verdwijnen dus we laten het maar bij een mooie vaart. Sleat zelf ligt bij ons even ten oosten van Holten. We maken nu een bochtje langs Rijssen en aan de bovenkant om Enter heen, als in de verte het torentje van Staveren zichtbaar wordt. Hier is dat het torentje van Borne. Het publiek is laaiend enthousiast. Half Twente, wat zeg ik, héél Twente is uitgelopen om de helden van het ijs te begroeten. Van hieruit gaat de tocht weer in zuidelijke richting. Ons Hindeloopen ligt vlak boven Bentelo en Workum heet bij ons Hengevelde. Op de trekvaart langs Parrega -zeg maar Neede- hebben de rijders de noordoostenwind even lekker in de rug. Er wordt nu flink gegeten. De Needsen delen hapklare zakjes moes met ribbekes uit. Bij Haarlo, ons Boalserd, moet men uitgegeten zijn, want hier draait de wind weer venijnig dwars op de route. Richting Harns gaat het nu. Groenlo en Winterswijk mogen er om strijden, want deze stad ligt precies midden tussen hen in. Er komt nu opnieuw een lang stuk waar de wind de reuzen op de twee ijzers goed gezind is. Ze hebben in ons Frentsjer zowaar even oog voor de vrolijke klanken van de Blauwhuuzer Keienslöppers. Ja, in Lichtenvoorde weten ze van feesten!  De deelnemers voelen de kilometers in de benen, maar ook in de volgende plaatsen op de route, Varsseveld (Berlikum), Silvolde en Ulft (Oude Leije) gaat het massaal aanwezige publiek, volledig uit zijn dak en als één man achter deze kanjers van de ijsvloer staan. In Zeddam, ons Bartlehiem, is het een gekkenhuis. Het dorpje aan de voet van Mont Ferland, zoals Kees Jansma het achterliggende bergland hardnekkig noemt, kan de stroom schaatsliefhebbers nauwelijks verwerken. Maar de sfeer blijft goed. Dan volgt het Europese aspect, want onze Dokkumer Ee loopt tussen ‘s Heerenberg en Elten door een klein stukje Duitsland. Alleen al daarom is vanochtend vroeg vanuit het Ruhrgebied een karavaan bussen hiernaartoe vertrokken.  Na Lobith-Tolkamer volgt het laatste en zwaarste deel van de tocht. Net als in Dokkum wordt er gedraaid. De snijdende wind staat nu pal op de kop en terug in Zeddam moet menigeen teleurgesteld opgeven. De anderen slepen zich via Braamt en Wijnbergen naar de finish aan de voet van de Walmolen in Doetinchem. © Bert Scheuter | Geschreven ter gelegenheid van de Elfstedentocht op zaterdag 4 januari 1997, Gelders Dagblad. -----------------------------------------

Zondagclip | Tom America | AA, EE, IJ

Uit de oude doos | Koffer

Koffer 

De verzameling singles oogt als een omgevallen platenkast. Zoals ònze kleine òndog op slòffen, in een onbewaakt ogenblik onze discotheek kan ‘opruimen’. De Selvera’s liggen in de buurt van Brel, waar ook Bonnie St. Claire is neergeploft. The Amazing Stroopwafels naast de Bananen van André van Duin en die van De Boswachters. Maar er zit systeem in! Een ordening van de uitzondering bevestigt de regel, appels en peren en vooral die van curiosa. Met m’n laatste snip, die ik vond in een reisportemonnee, kocht ik het. Als surprise voor m’n naasten legde ik het onder de kerstboom. Het wordt bijeengehouden door een als harmonicasingletjeskoffer vormgegeven boekwerk. Op de omslag een dessin geïnspireerd op de Schotse ruit. In de fakekoffer vijf cd’s met de eigenzinnige Nederlandstalige Cover top-100 van Victor van de Reijt. Een vervolg op z’n top-100 van oorspronkelijk Nederlands werk. Het is een Europees getinte verzameling geworden. Vertalingen uit het Duits, Engels, Frans, Grieks, Italiaans, Spaans en het Zweeds. Maar ook Papiamento en Mexicaans zijn vertegenwoordigd.

Wederom heeft Victor een zwak voor de Nederlandse taalvarianten. Ook in zijn eerdere bloemlezingen passeerden de diverse dialecten de revue. De officiële zangberg zou zich zo’n selectie wensen. Nu bijvoorbeeld verrassend op 99 het afscheidslied van en door Jan Manschot toen hij, als Brekken Jan Schampschot, Normaal verliet met de single Hallo Ajouw. Op de muziek van Beachboy Brian Wilson. Het klassieke Sloop John B. Typisch een notering volgens het regime van de Reijt. Meisjes van zestien op 16 en een afscheidslied op het eind, net voor numero 100: De hoogste tijd.

Voor een etentje bij schoonmama rij ik met kerst richting Achterhoek. M’n lief en de kleine pòtwortel op de achterbank. In de achterbak het cadeau in de cd-wisselaar. De cd-speler op random. Liesbeth List voert voorbij Abcoude Amsterdam uit. Dat zich eigenlijk in de havens van d’Anvers afspeelt. Brel kwam een lettergreep tekort. Vandaar. Een aardig weetje waar de bundel van barst en het zo fantastisch maakt. Voorbij Ede horen we ‘Hallo hallo wij zijn de Heidezangers / Eigenlijk behangers, maar als we vrij zijn zingen / We liedjes die we zelf begeleiden / Op piano en gitaar’. We rijden dwangzingend op de tonen van Manuela, Zevenaar voorbij. 


Bij afslag Oud-Dijk klinkt het op twee eindigende meesterwerk “Je veux de l’ amour” met de onvergetelijke opsomming van Vlaamse plaatsnamen: ‘’k Heb gezongen in Aalst, Peutie / Zwevezele en Genoelselderen …’ Altijd gedacht dat het een eigen nummer van Raymond van het Groenewoud betrof. De Frans Canadese tekstschrijver Rejean Ducharme bracht echter de gevoelens al eerder onder woorden. In de oorspronkelijke versie zingt de naar liefde hunkerende artiest: ‘J’ai chanté à Longucuil, à Vaudreuil, Repentigny, Lavaltrie…’ Het klink minder schoon dan het Vlaamse platteland. Geen ‘Dan juicht mijn land, mijn vlakke land’. Overigens haalde deze regel van Ernst van Altena, gezongen door de onsterfelijke zichzelf coverende Jacques Brel, slechts de negende plaats. Schande! Voorbij parkeerplaats Stille Wald bedenk ik me een Oost-Gelders rijtje. Bij deze schenk ik het, aan een ieder die “Je veux de l’ amour” in het Achterhoeks wil gaan zingen. ‘’k Heb ‘ezòngen in Aerdt, Corle / Zillewolde en Gendrings’ Sinderen…

Als we aan het eind van de autobaan in het dorp, de leegstand van de middenstand voorbijrijden, kweel ik mee met Sonneveld: ‘En langs het tuinpad van mijn vader / Zag ik de hoge bomen staan / Ik was een kind en wist niet beter / Dan dat het nooit voorbij zou gaan’. Nog nooit werd de teloorgang van ons geboortedorp zo hartverscheurend begeleid. 

Helaas zijn er covers die nooit op een single verschenen. In het nieuwe jaar op weg naar Amsterdam, zet ik als eerbetoon aan die weeskinderen, Naoapen op. Een in het illegale circuit circulerende cd, waarop gerenommeerde wereldsterren Boh Foi Toch coveren. 

Hans Mellendijk, de Gelderlander edities Achterhoek, 12 januari 2002

Ondertussen in Winterswijk

In de Tricot loopt momenteel een tentoonstelling met werk van twaalf  Winterswijkse kunstenaars. Althans kunstenaars die een binding hebben met de plaats. Verrassend werk zag ik er; o.a. van Robert Jansen, Daan de Leeuw en Michiel Zuidervaart. Zijn Darwin-reeks naar aanleiding van het object trouvé (zie hier boven) vond ik verrassend. 

Sjamaan in Hanta

In Hanta een solo van Louis Radstaak> Sjamaan

Meanwhile in the USA

The world according to the U.S.A.

De toekomst van gisteren | Doetinchem IV

In 2005 werd in Doetinchem vanuit een totale toekomst visie de stadsontwikkeling vorm gegeven. "Doetinchem, stad in ontwikkeling sinds 1236" Op StadsTV werd een 4-delige serie uitgezonden die vanuit de historie een venster bood op de toekomst. Interessant om na zeven jaar terug te kijken op die toekomst.

Ondertussen op de zondagavond | Humor om te lachen

In de tv-geschiedenis van Nederland nemen ze een volstrekt unieke positie in, en niet alleen omdat ze het bijna veertig jaar met elkaar uithielden. Hun oeuvre staat op eenzame hoogte en blijkt ook de tand des tijds uitstekend te doorstaan. Grote vraag is: wat waren hun geheimen? Ook zondag gaat Coen Verbraak in de tweede uitzending van een drieluik in de slag met het duo. Bovendien verschijnen er “download-pakketjes” met nooit eerder vertoond materiaal! Hier kunt u al even uniek materiaal geheel gratis op de website bekijken en beluisteren: Radio-marathoninterview uit 2004 (3 uur) Tv-debuut in 1968 als De Clicheemannetjes bij Mies-en-sène Hoogtepunten uit hun Hadimassa-jaar 1970 (met o.a. Ton van Duinhoven) Hoe laat is het nou? (Oudejaarsscetch en VPRO tv-debuut 1970) De Afsluitdijk (Gat van Nederland, 1972) De Clicheemannetjes (Uitlaat-radio, 1966) Is leuk nog leuk? (cabaret-debat VPRO-radio, 1968)

Alles over Koot&Bie en hun terugkeek + previews De Contrabas: Terugblikken>