The Animals | Boom boom

The Animals | 1964 | Boom boom

HiPP en Carbid & Co | BOEM BUHM BOOM BOEM

Gezien in Hummelo bij het Middewinterstappen | 30-12-2018

Het lijkt een traditie te gaan worden. Het Carbid-dicht. Vorig jaar bracht het HiPP-duo Bert Scheuter en Hans Mellendijk het gedicht Kaboem Klabaats⇲ voor het voetlicht van Carbid & Co⇲ het Carbidschieten op de Heelweg. Toen schreef ik het gedicht dat feitelijk over het lawaai van Dikke Bertha⇲ gaat. Voor editie 2  schreef Bert zijn lawaaigedicht. 

Zie ook op Facebook⇲

Boom boom

Live at Wembley | 1965 | The Animals | Boom boom 

HiPP & Carbid & Co

Bert Scheuter en Hans Mellendijk op Heelweg West | 31-12-2017

De kerstbal is van Plint⇲ en het gedicht daarop van Remco Campert:

waar is de sneeuw
van december gebleven?
ze rust in het hart van eertijds 

Middewinterstappen 2018 | een terugblik

 Groepsfotosessie bij Normaal standbeeld 

Lunch-pauze bij FF bij Steef

De dames Gerrie Neijland, Greke Rikkers en Anne Zegwaard hadden een verrassende wandeltocht uitgezet vanuit de Gouden Karper te Hummelo. Het eerste deel was bekend terrein; het landgoed Enghuizen⇲. Het tweede deel voor uw blogger min of meer onbekend terrein. Via 'de buitenwijken' van Hummelo, voerde de wandeltocht over prachtige paden langs het golfterrein richting Hoog-Keppel om daarna bij kasteel De Ulenpas⇲ om te keren. Via de 'AVIKO-villa' werd terug gelopen om uiteindelijk in de warme zaal van de Krent⇲ van een 'eenvoudige doch voedzame' maaltijd te genieten. De kleine honderd deelnemers zagen terug op een geslaagde 26ste editie van Middewinterstappen. Hartverwarmend de contacten met vrienden, oude bekenden en naasten die uit heel het land toegestroomd waren naar het vriendelijke Hummelo. Eerdaags zullen de herinneringen wel binnenstromen en via dit blog te zien zijn.

 Greke en Anne

Stippen

SÒH! @ PHÓ @ OXFORD

26e Middewinterstappen

met de muis geschilderd door ©Herma Kiek-Winkel | 2018

Middewinterstappen | 2018

O-Traum

Op het land van moevende schoevende coulissen.

Wie dröttelt of zóbbeket daor in ’t rònd? O!

Tussen opstanding en vurige tòngen.

Per lopende meter zingeving. De hof van Plato

umringd deur Epicurese eerpelvelden. Aviko.

Zieletalage adelt aosem in ’t zicht van ‘t Loo.

Hans Mellendijk

t.g.v. Kunstwandelroute Hummelo, Landgoed Enghuizen 2010 | Enghuizer dialogen I

Middewinterstappen

Volgens traditie vlak voor de drempel tussen oud en nieuw voor de 26-ste keer Middewinterstappen. Wees welkom bij De Gouden Karper te Hummelo op zondag 30 december 2018 vanaf10:30 uur. [Hummelo is per bus bereikbaar vanaf treinstation Doetinchem en Zutphen, raadpleeg via Arriva> de dienstregeling] Bij een bakje troost of kopje thee wachten we op het vertrek omstreeks 11:15 u. naar het eindpunt dat later op de dag het startpunt blijkt te zijn. Dat schiet lekker op. Intussen hebben we dan wel een wandeling gemaakt die ons als vanouds over een afstand van ruim vijftien kilometer door een winters landschap heeft gevoerd in de ommelanden van Hummelo. Bij 'de Krent' wacht ons aan het eind een 'eenvoudige doch voedzame' maaltijd [kosten €20,-]. Waarna een ieder vervolgens met frisse neus het nieuwe jaar tegemoet kan gaan. SEE YOU-tours wenst u bij deze alvast veel voorspoed in 2019.

Mocht u halverwege willen instappen, bel dan wel even van te voren onze logistiek medewerker Anton [06 46 95 43 42] die je dan kan vertellen hoe laat en vanaf waar men dan kan meelopen. Ook dan doorgeven of er wel of niet meegegeten gaat worden. Want dat dient hij bij de start wel te weten.

Traditiegetrouw start nu ook de fluistercampagne voor ’nDrom, de 20e alweer: op zaterdag 6 juli 2019.
Stttt, … See You.                      

Afz.: Stichting Eeuwig Erbarmen | Spoorstraat 48a |7051 CK | Varsseveld 

Zoetemelk-muziek in UK 60's

Merels

Paul McCartney | Glastonburry Festival 2004

Blackbird singing in the dead of night

Zowel collegablogger/dichter Sander Grootendorst als collega internaut/dichter Bert Bevers maken melding van de meres, die terug zijn, nadat een virusziekte ze uit het natuurbeeld hadden verdreven. Zie hier in het Groote Veld⇲ en daar in Antwerpen⇲

Varsseveld 2013 | Nostalgisch zwelgen met Guus

Oud ploeggenoten van Guus Hiddink halen herinneringen op in de kantine van de Sportclub Varsseveld. Met o.a. mijn zwager Rolf.

Varsseveld 1962 | Zwelgen in nostalgisch terugblikken V

Het Rusthuis aan de Doetinchemseweg. In de jaren zestig woonde ik hier tegenover, met mijn ouders en mijn  tweeling-, tussen- en oudste zus. 

Adolfs-film | Vrouwen van Nu | Varsseveld 1962 |  deel 5 | finale

Dichtersbankje | Willem Wilmink

Bezoek ook eens het Dichterbankjesblog⇲

(Er is daar nog wel wat ruimte voor bezoekers. Gegarandeerd onregelmatig, minimaal 1x per week een bankje met een daaraan gerelateerde dichter met gevonden gedicht)

Foto: © Bert Bevers | Cour Bibliotheek Permeke | Antwerpen 

Uit de collectie Mellendijk (keuze dichter en gedicht) voorraad Mannen van Bevers: Willem Wilmink⇲

Troostlied voor wie met kerst alleen zijn | uitvoering Meindert Talma⇲

Kerstlied gemaakt op basis van het gelijknamige gedicht van Willem Wilmink.

Compositie, toetsen, zang en mix: Meindert Talma.

Opgenomen op 11-12-18 in de Sicke B. Studio te Noordhorn

'n stel 'frissen' an de aoverkant ; - )

Freshersscan | 2018 

FRESHERS⇲ In Nederland zouden we het novieten⇲ kunnen noemen. Feuten⇲ was mijn eerste associatie, maar dat heeft bij mij vooral een negatieve klank. Gebroed, groentjes idem. En om het letterlijk te vertalen in 'frissen' lijkt me ook niet juist. In het Nedersaksisch is 'een frissen' het tegenovergestelde van fris. Allemaal vlaggen die de lading niet dekken. Eerstejaarsstudenten dan maar. Of de nieuwelingen. Zoonlief is opgenomen in de Freshersgroep 2018 van Balliol College⇲ in Oxford. De groepsfoto hierboven getuigt daarvan. Het heeft een ereplaats gekregen in de gang van ons huis. 

In de week daarvoor zag ik in mijn voortdurende zoektocht op het wereld wijde web een installatie van Jasper Rigolle het inspireerde me blijkbaar bij het maken van bovenstaand clipje.Waarin mijn i-Phone op zoek is naar junior. 

Het Vlaamse topwerk Outnumbered, a brief history of imposture ontdekte ik op het het blog van Jaspers vader Paul Rigolle⇲

Front view

Rear view

Tom America

Varsseveld 1962 | Zwelgen in nostalgisch terugblikken IV

Adolfs Film | Vrouwen van Nu | Varsseveld 1962 | deel 4

Kerstfilmtrailer | The Ballad of Buster Scruggs | Coen Bros.

Op Netflix te zien inmiddels. Kerstfilmtip van jewelste. Alle types Western in ene knooi bijelkaar gezet in zes minifilmpjes. Enerverende ervaring in schitterende decors. Met Tom Waits in een onvergetelijke rol als goudzoeker. De kijker wordt voortdurend op het verkeerde been gezet.

Zie ook dV | Zes kunstwerkjes > vier sterren ⇲

Twentse klassiekers

Erve Brooks | Toneelvereniging De Eendracht | Gelselaar | 26-12-2013

Op Huus An Veur Kasmis | ENorm

Eenzame kerst | André Hazes

Fu Hing | Varsseveld

André Hazes | Eenzame kerst⇲Het 

Het souper - Martinus Nijhoff ⇲

Gloria in excelsis Deo

En dan opeens het inzicht dat waarschijnlijk het 'Ho-Ho-Ho' van de Kerstman komt uit Gloria in excelsis Deo⇲, 'Ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho ho Gloria, .." En wel in deze uitvoering⇲

Niet te verwarren met Vivaldi's of Bachs interpretatie.

Antonio Vivaldi | Gloria in excelsis Deo

Bach Cantate BWV 191 | Gloria in exelsis Deo 

Inzwischen auf der Autobahn

Jezus' geboorte in de Evangeliën

Het berichtje in GEMENGDE BERICHTEN d.d. 24 december j.l.⇲ van collega-internaut Bert Bevers leek me nogal kort door de bocht. In mijn protestante geheugen meende ik toch ook een vermelding in Matteüs te herinneren. Na de middagdis De Nieuwe Bijbelvertaling uit 2004 erbij gepakt en daarna Wikipedia⇲.

En inderdaad met mijn bijbelkennis, daar is nog niets mis mee: over Jezus' geboorte in de Evangelie volgens Matteüs weet Wikipedia te melden:

• vers 1:18-25 vertelt hoe Maria zwanger werd van de Heilige Geest, hoe Jozef hiermee omging en hoe Jezus uiteindelijk werd geboren
• vers 2:1–8 beschrijft koning Herodes' reactie op de geboorte van Jezus
• vers 2:9–12 beschrijft de kraamvisite van de magiërs, traditioneel Driekoningen genoemd
• vers 2:13–18 beschrijft de Vlucht naar Egypte en de Kindermoord van Bethlehem
• vers 2:19–23 vertelt dat het gezin van Jozef terugkeert uit Egypte en doorreist naar Galilea om in Nazareth te gaan wonen

Het verhaal van de geboorte in de Evangelie volgens Lucas is wel gedetaileerder en uitvoeriger en het wordt vanuit het perspectief van Maria verteld.

Zie hier meer in een vergelijking tussen Lucas en Matteüs⇲  

200 jaar Stille Nacht

Helene Fischer | Hofburg | Wien

The King's Singers 

200 jaar Stille Nacht⇲

Vienna Boy's Choir 

Kerstmis

Fay Lovsky | Christmas Was A Friend of Mine | 1982

Reeds eerder in Den Haag en Amsterdam, mangs bij Kopwit

Simeon ten Holt⇲ (1923 - 2012) voor slagwerk (1965). Slagwerkgroep Den Haag, opgedragen aan H.C. ten Berge⇲ | 13 min.

Amsterdam | Lijnbaansgracht | 2014 | De Salon | 4 min.

2014 | H.C. ten Berge in de Salon | 30 min.

Een eerbetoon van Kopwit Zutphen⇲ aan poëzienestor H.C. ten Berge: hij wordt op Kerstavond 2018, 80 jaar. Van harte!

Overgangsrite 79/80, voor H.C.

Altijd op weg naar een strand
waar zijn taal terwijl hij niet wacht
aanspoelt schuimend van spel
dat nooit het beginnen besluit

Zijn woord is een appel geschoten van
gesneden koppen op door
mensenhanden opgeworpen bergen

Zijn gedicht is een hoed afgenomen
voor het personage poëzie

P.B. Kempe

Rite of passage 79/80, for H.C.

Ever on course to a shore
where his tongue while he doesn’t wait
washes up spuming of play
that never winds up the beginning

His word is an apple shot off
carved heads atop the
mankind-thrown-up mountains

His verse is a hat off-taken
for the personage poetry

(English version by the author)

Rite de Passage 79/80, à H.C.

Toujours en route au rivage
où son langage tandis qu’il n’attend
alluvie écumeux du jeu
jamais terminant le commencement

Son mot est une pomme tirée
des tȇtes sculptés sur des
montagnes élevées artisanales

Son poème est un chapeau ȏté
pour le personnage poésie

(version française par l’auteur)

Ik mis de kerst ...

Ondertussen voorbij Etten in Warm

Fotografie: © Zep Pietersen

León Marie Dekker, beeldend kunstenaar te Warm⇲ kreeg van TennetT⇲ dode bomen tot zijn beschikking. Twee daarvan,  de door bliksem getroffen exemplaren laat hij staan en hij maakt er twee beelden van. De Z-vormige uitgezaagde bliksemschicht wordt later – als de weersomstandigheden er naar zijn- met leem gevuld. De gemeente Oude IJsselstreek krijgt de kunstwerken in haar schoot geworpen. Na voltooiing wordt het werk aan de elementen, de weersinvloeden overgelaten. De bomen staan aan weerszijden van het hoogspanningsnet Doetinchem-Wesel aan de Zeddamseweg de N335⇲. 

Het daagt bij Ineke Berentschot

Ineke Berentschot stuurde me haar leeservaringen betreffende Het Daghet tussen de coulissen Dank je wel Ineke! Ben ik blij mee. Ook met de reacties uit respectievelijk Bergen op Zoom en Arnhem:

"Hallo Hans,

 Genoten heb ik van je Het Daghet, het is prettig snuffelen in je dagelijks leven tussen de coulissen.Ook was het leuk ons (d'Artagnan-) dagje in Antwerpen te herbeleven. Met de metro naar Linkeroever en ons bolleke op café. Het is een fraai uitgegeven bundeling optimisme Hans, ben er fier op! Warme groet uit het frisse zuiden, Ron Scherpenisse."   

 "Dag Hans,

Gefeliciteerd met de prachtige uitgave Het Daghet tussen de coulissen!

         Ik heb er een bemachtigd, en lees op momenten                     een aantal columns. Soms een paar achter elkaar, soms een paar vrij grasduinend door het boek.

        Het brengt me (terug) in Achterhoekse sferen!

         Groet, Eddy."

leeservaringen

Het Daghet tussen de coulissen, Hans Mellendijk
columns 1996-2017, Uitgeverij Fagus

 

Wurg je wichtjes-bonus

oftewel Hans Mellendijk moest zijn darlings killen bij het samenstellen van dit boek dat uitgegeven is in de 350-reeks Achterhoek. Even denken, bestaat de Achterhoek 350 jaar? Heeft de Achterhoek niet altijd bestaan? Ja, als geografische plek natuurlijk al een eeuwigheid maar in 1686 gaf predikant/dichter Willem Sluiter 'deze' streek haar naam: Waer iemand duisent vreugden soek/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek. Mooi dat iemand dit achterhaald heeft; mooi dat de bescheiden Achterhoek dit aangrijpt om zichzelf te vieren. Dat doet deze Achterhoekse van geboorte (Halle) deugd. Op de HBS Aalten zat ik een jaar in de klas met

 

Hans Mellendijk.

(zie de zwartwit foto hieronder, klasseavond 1965). Nee, ik keurde hem geen blik waardig, ik was met mijn vriendinnen rondom school aan het brevieren. Maar toen mijn vér-van-de-Achterhoek-se-leven weer in rustiger vaarwater kwam, kruisten de paden van Hans en mij elkaar. Ik ging mee Middewinterstappen, ik ging mee naar 'nDrom en tja, hoe zal ik het zeggen, om Hans Mellendijk kon mijn blik niet meer heen. We hebben samen prettig aan mijn dichtbundel Aodem gewerkt en nu ligt hier de bundel columns van Hans Mellendijk, Het Daghet tussen de coulissen. Als ik me altijd al afgevraagd had: wat döt zo'n ondög in hemelsnaam in Varsseveld, dan begint me dit langzamerhand te dagen. Het Daghet mi-j. De

 

coulissen

is een prachtig woord in de titel. De Achterhoek als letterlijk coulissenlandschap, maar vooral in dit verband: Hans zet de Achterhoek tussen de toneelgordijnen. En als Hans Mellendijk dit doet dan geeft dit een ander dan gemiddeld spektakel, een ondög spektakel. De columnist is en blijft de middelbare scholier die tegen vader en moeder zei dat hij huiswerk ging maken bij een vriend op de Heelweg, maar die kats de andere kant op fietste, namelijk naar Sporthal De Paasberg en daar Ier Van Morrison hoorde en The Blizzards. De rillingen lopen nu nog over mijn rug, met terugwerkende kracht, zo heet het in zijn column.  Als Hans de opnames Skiffle Sessions terughoort in 2000 - potwortel heeft geloof ik de singles-koffer omgekieperd - vallen tranen op het tapijt.
It's just a hard road, dead or alive, zingt Van Morrison. Dit schiet niet op met deze leeservaring. Het Daghet  zet mij aan tot opnieuw beluisteren van - eveneens mijn - oude favoriete zanger.
Hiereen nieuwer nummer, Sometimes we cry. Nou ja, waarom niet, zo kan ik ook deze leeservaring schrijven; alle nummers opzoeken die in het boek voorkomen. Dat zijn er heel veel. Muziek is een constante. Muziek is misschien wel de chaotische onderstroom in de colums waarin de alinea's soms van de hak op de tak springen. Nog een soortement ballade van Van Morrison over de regen, over het water, over alles wat je raakt tot diep in de ziel (1969). Geen idee of de columnist dit nummer ook al hoorde in Terborg, who knows. Dit nummer is zo 'wijsvast' en ritmisch gezongen, het is zo schijnbaar eenvoudig maar het bracht de generatie van columnist en ook van mijzelf in een bewustzijn dat - voorzichtig gezegd - een breekpunt was met wat ons aangeleerd was. Een soort 'vrijheidvanniets', 'vrijheidomniets'. Waarom ik ook dit nummer nog laat horen en uitschrijf: omdat dit levensgevoel mijns inziens een onderstroom is in de bundel Het Daghet tussen de coulissen. Maar misschien geef ik nu deze tijdsgeest teveel eer en zit ik gewoon zelf graag te luisteren/treuzelen.

Half a mile from the county fair And the rain came pourin' down Me and Billy standin' there With a silver half a crown Hands are full of a fishin' rod And the tackle on our backs We just stood there gettin' wet With our backs against the fence Oh, the water Oh, the water Oh, the water Hope it don't rain all day And it stoned me to my soul Stoned me just like Jelly Roll And it stoned me And it stoned me to my soul Stoned me just like goin' home And it stoned me Then the rain let up and the sun came up And we were gettin' dry Almost let a pick-up truck nearly pass us by So we jumped right in and the driver grinned And he dropped us up the road Yeah, we looked at the swim and we jumped right in Not to mention fishing poles Oh, the water Oh, the water Oh, the water Let it run all over me And it stoned me to my soul Stoned me just like Jelly Roll And it stoned me And it stoned me to my soul Stoned me just like goin' home And it stoned me On the way back home we sang a song But our throats were getting dry Then we saw the man from across the road With the sunshine in his eyes Well he lived all alone in his own little home With a great big gallon jar There were bottles too, one for me and you And he said Hey! There you are Oh, the water Oh, the water Oh, the water Get it myself from the mountain stream And it stoned me to my soul Stoned me just like Jelly Roll And it stoned me And it stoned me to my soul Stoned me just like goin' home And it stoned me And it stoned me to my soul Stoned me just like Jelly Roll And it stoned me And it stoned me to my soul Stoned me just like goin' home And it stoned me. 
(Overigens, dit nummer heeft niets met onze associatie bij 'stoned' te maken. Biograaf Ritchie Yorke zegt: the song remembered "how it was when you were a kid and just got stoned from nature and you didn't need anything else") Maar enfin, terug naar Het Daghet tussen de coulissen. (Vandaag, 8 oktober 2020 nog een nummer toegevoegd uit 1974 Into the mystic.) 

 

Achterhoek

Hoe ordelijk het erbij ligt. Hoogspanningslijnen. Maïsvelden die de blikken tegenhouden. Het geraas van de oogstmachines. De stoppelvelden waar plaats is voor de crossmotoren. En dan de lege novemberstorm. Prachtig gedicht op bladzijde 5. Mild en wel mogen de denderende oogstmachines meedoen in het coulissenlandschap. Het is de 'vooruitgang' die in onze generatie als een niet te stuiten locomotief door het leven is gegaan; een vooruitgang waarover ikzelf - generatiegenoot van Hans dus - tamelijk schuldig over voel, we stonden erbij en we keken ernaar en ineens was het slootwater niet meer te drinken. En dan klinkt de laatste zin van het gedicht: Ja, laat nu de novemberstorm maar komen. De leegte. Het onmateriële. Het onzinnige van schuldgevoel. Het kleinmenselijke waar niemand van uitgesloten is. Ja, laat nu de novemberstorm maar komen.

 

Wezen

is de titel van de eerste column. Allerlei nieuws in zijn dagblad de Graafschapbode waardoor de columnist zich laat afleiden maar uiteindelijk vindt hij wat hij over het hoofd had gezien: de twee rouwadvertenties. Het vlees is woord geworden. Moeder Leida is dood. Hans en de zussen zijn wezen. 6 december 1997. We knallen gelijk door naar nieuwjaarwinnen; de kruitsleutels zie ik gelijk weer voor me, ik ruik zo ongeveer het kruit. (alleen de jongens hadden kruitsleutels en klappertjespistolen trouwens). Ineens zijn we trouwens weer een maand terug, bij Sinterklaas. Hans en lief zingen hard mee op hun Amsterdamse balkon, sinterklaas en zwarte piet kijken omhoog en de columnist krijgt tranen in de ogen. (veel tranen in de columns, heel goed Hans, dit boek is een prima rolmodel voor al te stoere mannen). Ineens zijn we een half jaar verder en lezen we hoe Hans in de Amsterdamse supermarkt nog snel Belgische bonbons koopt voor schoonmoederdag en bij de kassa vóór een 'in campingsmoking gestoken jogger met een te gebruind hoofd' staat te stuntelen bij het pinapparaat. De pas van de columnist blijkt verlopen. In de consternatie die volgt (ze hadden allang in de auto moeten zitten richting Achterhoek maar gelukkig heeft lief ook nog een pasje en krijgt de columnist in ruil voor vier zoenen haar pincode en kan hij flappen uit de muur trekken) zitten ze eindelijk in de auto en... zijn de Belgische bonbons vergeten. Prachtige column.

 

 

Willem Sluiter 

was dus de eerste die dichtte over de achterhoek, waarmee hij de landstreek tussen Neede en Winterswijk bedoelde, of volgens sommigen, gewoon zijn open haard. Twee eeuwen later pas werd het gebied ten oosten van de IJssel en ten noorden van de Oude IJssel Achterhoek genoemd. In de jaren zeventig veranderden de 'captains of industry' Achterhoek in Oost-Gelderland maar gelukkig is deze dwaling weer vergeven en vergeten en zijn we gewoon Achterhoekers. 

 

Staatsiefoto

ter ere van het 25 jarig huwelijk van de ouders van de columnist. Moest hij stropdas om en eerst naar de kapper? Vast wel, want de columnist staat op de foto als een boer met kiespijn, zo lezen we op bladzijde 63. Dan een prachtige ode aan de vader, die nog een kelder kon graven, een garage kon metselen, een soldeerbout op de radio zette en je had weer Luxemburg. Ja, deze vader hoort thuis in de Achterhoekse canon. Prachtig, deze schets van het pre-industriële leven van ons toen we nog klein waren. 

 

Kerstfeest,

ook alweer zo'n feest dat helemaal veramerikaanst. Geen feest dat energieverspilling hoger in het vaandel heeft. Haha, de columnist sluit zichzelf niet buiten. Ook hij spoedt zich in een zo onecht mogelijke wereld naar het einde toe. Slingers met engelenhaar guirlanderen door de kamer, smakeloze kerstmuziek klinkt. Het einde van deze column is oprecht en sarcastisch: ja, laten we zwelgen in de plastic kerstbomen, de kunstsneeuw, de nepchampagne en namaaksterren, om in 2012 onthecht en keihard te landen in de werkelijkheid van een nieuwe recessie. Hans Mellendijk is zowel de buitenstaander als één van ons en dat maakt de columns prettig te lezen. Hier is geen linkse drammer aan het woord, maar evenmin een gezapig burgermannetje.

 

Topzinnen

(over iemand die de mond vol heeft van BV Nederland): Als je het dan helemaal niks vindt, maak er dan gekscherend een opmerking over in plaats van direct alles maar te willen verbieden omdat je het niet begrijpt. ... Gêne overviel me vanwege starre blindheid, want dat is het. (Ja, dit hoort een columnist te zeggen.)
De bevrijding van het fascistische juk staat nog steeds in de grondverf. (Ja, dit hoort een columnist te zeggen.)
(over het muziektententerrein) Weemoedig kijk ik naar de foto's van het eerste uur. Dennen waren we - maar ondernemende dennen al zeg ik 't zelf.... Amateur naast professional, dit alles tot wederzijds voordeel. 
Tien jaar en geluk was nog heel gewoon. Alle kinderen uit de buurt kijken tv bij het gastvrije gezin van het Shell-tankstation.
...me terug doet verlangen naar een zinderend tuinfeest op Sinderen. Waar, uit verstopte luidsprekers, overal de zee te horen was.
(vanaf een uitkijkpunt Belvédère): Ergens daartussen traceren we ons geboortedorp. (a, dat doet iedereen heb ik erbij geschreven). 
(opnieuw beeldenroute park Sonsbeek, om opnieuw de plaats te bepalen; een vernield kunstwerk moet dan ook verder maar gestenigd worden en het hart van de columnist versteent; en dan thuisgekomen de catastrofe van de Twin Towers): In ongeloof blijf ik met een wederom versteend hart de hele avond verbijsterd aan de treurbuis gekluisterd. Langzaam maar zeker vormt zich het inzicht dat het uitzicht op een verdraagzamere wereld rampzalig is gesloopt. Persoonlijk, ons meenemend, afstandelijk, zo hoort een columnist te zijn. 

Wild gras

is een prachtig verslag van de Wissche beeldende kunstcommissie die tezamen komt bij een net gerealiseerde megarotonde, aan de rand van het dorp Varsseveld. De commissie bestaat uit onze columnist en een collega-commissielid die er ook voor doorgeleerd heeft. Een provinciale wegenverzorger wil hun de toegang verbieden, maar ontdooit bij het horen van zoiets als 'Dansend vierkant' (blauw kunstwerk langs de Pleyroute). Tja, wat moet het worden? Welk beeld voegt zich naar de plek en vertelt daarnaast iets over de verandering van boerenland naar industrieterrein? Het wordt Wild Gras.Vandaag -22 februari 2003 - om twaalf uur begint de onthulling. De muziekkorpsen Concordia en Jubal vormen een draaiend rad..... 

 

Lalala van Du tot Da Da Da.

In deze column betoont Mellendijk zich een waardig opvolger van Sluiter. Voordat de Beatles de wereld veroverden, werden op de Nederlandse televisie begin jaren zestig Duitse operettes vertoond, Gitte en Rex Gildo verschenen op kauwgumplaatjes. (Rex Gildo? Zie hier de prachtige documentaire die Hans Heijnen over deze schlagerkoning maakte). De boerenrock in de Achterhoek is zowel door Angelsaksische rhytm & blues als door de Duitse hoempa & schlagercultuur beïnvloed. Nederland is - aldus vinylridder Vic van de Reijt in een boekwerkje bij de verzamel c.d. Van Du tot Da Da Da - verdeeld in twee verticale helften die niets van elkaar begrijpen. De mensen rechts daarvan hebben fanfarekorpsen, doen aan klootschieten enzovoort oftewel kijken al meer dan veertig jaar naar de Duitse televisie. Die heeft hun cultuur mede bepaald. Maar dan de mensen ten westen van die lijn, de westerlingen. Die vinden de 'oosterlingen' maar boeren. En die zijn dol op de Engelse taal en vooral op de Amerikaanse variant daarvan. Columnist Hans Mellendijk: Altijd al wel gedacht. Na de bevrijding werden onze zielen bezet door de Amerikaanse cultuur.....Maar gelukkig, de kentering zet in. 

 

Nee,

eigenlijk heb ik niks te näölen over deze bundel columns behalve dat ik de draad soms geheel kwijt was; in de eerste is potwortel nog met konijn naar de keuring en verderop in het boek moet hij nog geboren worden. Dat komt doordat de columns in thema's gerangschikt zijn. Had van mij niet gehoeven. Gewoon van voor naar achteren. Dat de columnist artistiek, politiek, tegendraads, mild, gevoelig, stellig en nog veel meer kan schrijven over engelenhaar en verstoorders van de twee minuten stilte en Radstake en Sonsbeek oftewel dat hij van alle thema's thuis is, daar ben je na een paar columns al wel achter.
Het hakketakkerige binnen elke column stoorde me in het begin, maar verdween elke keer op slag als ik weer geraakt was door enkele zinnen. Ja. Intrigerend om een selectie te lezen van ruim twintig jaren columns van Hans Mellendijk. Zij zijn persoonlijk EN ze geven een buitenstaandersblik. De insider én de outsider ineen. Knap wark, columnist.