Ondertussen in Amsterdam | AKI-isten bijéén

Frans Oosterhof nodigde zijn AKI-vrienden Anne-Mieke Backer, Marijke Boon, Marina Naeff en uw blogger uit in zijn 'huisje' op de Wittenburg, een vervolg op ons treffen t.g.v. Marina Naeff's 70-jarige verjaardag>. Het was weer geweldig nu dus in Amsterdam. De ene piek-ervaring na de andere. Wat ging het er weer op. Op de terugreis nog tot ver na Apeldoorn (waar Marina doorreisde naar Enschede en ik overstapte richting Zutphen en verder) nagenoten. En ook gisteren schoot ik soms weer spontaan in de lach als ik er aan terugdacht. Mijn nog niet fijn getunede gehoorapparaat hoorde constant ’atheïsten' als Frans 'aki-isten' oreerde : -).  Hier de kiekjes uit de heup geschoten>

AKI 70 jaar | Enschede herbezocht

foto: Elsbeth: @ Paddys | Enschede | 19-10-2019 | Hans, Warner, Anne Mieke, Marina, Marijke en Frans.

De reünie van de AKI⇲ in Enschede was nog leuker dan ik hoopte. Natuurlijk de Club van Vijf herboren op Marina Naeff's 70-ste verjaardag⇲ was compleet aanwezig. En dat gaat altijd goed, het gesprek ging weer door, daar waar het een half jaar (of soms jaren) eerder gestopt was. Het blijft wonderbaarlijk en fantastisch. Ook mijn gastvrouw en gastheer en jaargenoten Warner Braspenning en Elsbeth Cochius⇲ waren er weer bij. De kennismaking met het nieuwe onderkomen van de Academie in de wijk Roombeek was voor mij een primeur dus fonkelnieuw⇲. Ik kwam in de generatie na mijn AKI-jaren streekgenoten tegen. Maar de aandacht ging vooral naar mijn jaargenoten, die uit alle delen van de wereld waren toegestroomd. De studenten uit eind jaren zestig, begin zeventig, die nu qua getal tegen die leeftijd aankijken of gepasseerd zijn, waren 's middags goed vertegenwoordigd. De afspraak om met ons zevenen samen een hapje te eten bij Paddys⇲ was een uitstekende pauze-bijpraat-moment. Want de DJ's in de Grote kerk in het daarna volgende avondprogramma was voor 60-70+ niet altijd te harden. De te luid en directief afgestelde bassen maakten gesprekken veelal onmogelijk. Maar gelukkig was er een uitvlucht naar buiten mogelijk of desnoods in de rokerstent. Of nog beter naar café Het Bolwerk⇲. Het audio-visuele materiaal dat in de kerk geprojecteerd werd, was vooral gericht op de laatste twintig jaar. Dat had beter gekund zo ook de muziekkeuze 's avonds. Ondanks deze obstakels deed ik met plaatsgenoot Pieterjan omstreeks vier uur het licht uit. Zondagmorgen zeven uur later na de nacht ervoor een fijn ontbijt bij Warner en Elsbeth om met ons zevenen een en ander te evalueren en het leven te herdenken en te vieren vooral ook.

poging tot groepsfoto

zoekplaatje 

Zie hier meer>

Ondertussen in Enschede

Alweer een week geleden vierden we de 70ste verjaardag van Marina Naeff. Een oud klasgenoot van de AKI [Akademie voor Kunst en Industrie te Enschede] ze had een select aantal voormalige klasgenoten uit de roemruchte jaren uitgenodigd. Marijke Boon, Anne Mieke Backer en Frans Oosterhof. De meesten was ik wel blijven volgen, Marijke zag ik nog wel eens op de Boulevard of andere theaterplek en podia. Met Frans woonde ik samen met Han Hofs in hetzelfde studentenhuis aan de Leydsweg. Hij was één van de oprichters van De Enschedese School. Het kunstenaarscollectief, annex grafisch atelier in een oude school aan de Knalhutteweg te Enschede. Alwaar ook, naar ik pas op de namiddag zelf begreep, het feest plaatsvond. De school, inmiddels getransformeerd in een riante atelierwoning waar nu de familie Braspenning-Cochius woont, was getuige van een prachtige avond, die te snel voorbij ging, waar oude herinneringen werden opgehaald. De meesten had ik dertig jaar niet meer gezien, maar het gesprek ging door alsof het gisteren was gestopt. Door allerlei omstandigheden dachten zowel Frans als ik dat we gebrouilleerd waren geraakt. Alleen wisten we beide niet meer waarom. Het bleek een misverstand. Een e-mail was vijftien jaar geleden in de floribos geraakt nadat ik helaas vanwege griep het 50-jarig jubileumfeest van de AKI moest laten voor wat het was. We spraken af dat we dat ons niet weer laten gebeuren, en maken binnenkort weer een afspraak. 

Onzalige bossen - Onzalige tijden

Gevallen Boom (Deelerwoud) | 2017, houtskool

v.l.n.r.: Paul Hajenius (Paul Tornado⇲), Hans Melllendijk, 

Frans Oosterhof en Marina Naeff

De reis op en neer naar mijn oude woonplaats Enschede was zeer de moeite waard. Het weerzien met oud-AKI-genoten was als vanouds. En zoals dat vaker gaat bij opening van exposities wellicht ten koste van de aandacht voor het getentoonstelde werk, Onzalige bossen - Onzalige tijden. Dat heb ik wel lang genoeg gezien om te verlangen naar nog een keer maar dan in alle serene rust van het museum. Nog tot eind maart te zien. Prachtig indrukwekkend werk heeft Geert er opgehangen. Twee thema's die hem al langere tijd bezighouden: Natuur, meer specifiek het landschap, met name het bos, in ieder geval iets met veel bomen en gebladerte en daarnaast de tijd tussen de twee wereldoorlogen. Dat dan weer samenhangt met zijn jeugdjaren. Het heeft iets dreigends, onheilspellends en vanuit dat gevoel zijn ze door Geert verbeeld in zijn tekeningen.  

Het Bos, de natuur in het algemeen,  ziet hij in zijn tekeningen als een samenleving van individuen waar het recht van de sterkste geldt, planten en bomen verdringen elkaar, op zoek naar de beste plaats in/onder de zon, de beste voedingsbodem en gaan daarbij niet zachtzinnig te werk.
Het Bos als strijdtoneel!

In het bij de tentoonstelling gepresenteerde album, plaatjesboek wordt een denkbeeldige wandeling door een bosgebied vanuit dat gezichtspunt beschreven. Onzalige Bossen!

zie hier meer⇲