Louis Radstaak bezingt de o zo wrede minder valide natuur en de lichte dichter en nog zo wat. Op het Kunst-Klink-Festival op de Poëzieleesplek, bij de Poëziecarrousel op landgoed Enghuizen anno 9 juni 2019 tijdens 20ste Kunstwandelroute Hummelo en de Enghuizer Dialogen X in het kader van de Zichtlijnen. Gehandicapte terwijl ik mijn fiets leid aan de hand word ik door een gehandicapte geroerd hij staat te wiebelen op de trottoirband het is een wilde eend, een woerd eerst voelt hij met zijn rechterpoot hoe diep het water is van die asfaltsloot en als hij denkt daar te kunnen staan komt ook het linkerbeen eraan hij deint nog even na zo net als een Deux Chevaux en waggelt dan naar de wegas alsof hij daar nooit weg was het is een trotse minder valide hij maakt mij behoorlijk timide op een mountainbike lijk ik dan wel iets maar in het koude water ben ik niets hij trekt een arrogante snavel boven zijn dik behaarde navel vanwege het wringen van zijn wokkel in het lijfje van een eendenmokkel de trein uit Hengelo komt nader ik denk aan de lichte dichter die alle mannetjeseenden liet uitstappen in Woerden de zon gaat oranje ten onder de woerd wordt langzaam een stip hij denkt al aan een nieuwe wip op het gehandicaptenvlonder.
Zacht tikkend de tijd verslaan | Berichten over kunst, cultuur, de Achterhoek, de wereld en Mels eigen activiteiten ...
dinsdag 11 juni 2019
Kunst-Klink-Festival | Louis Radstaak
Louis Radstaak bezingt de o zo wrede minder valide natuur en de lichte dichter en nog zo wat. Op het Kunst-Klink-Festival op de Poëzieleesplek, bij de Poëziecarrousel op landgoed Enghuizen anno 9 juni 2019 tijdens 20ste Kunstwandelroute Hummelo en de Enghuizer Dialogen X in het kader van de Zichtlijnen. Gehandicapte terwijl ik mijn fiets leid aan de hand word ik door een gehandicapte geroerd hij staat te wiebelen op de trottoirband het is een wilde eend, een woerd eerst voelt hij met zijn rechterpoot hoe diep het water is van die asfaltsloot en als hij denkt daar te kunnen staan komt ook het linkerbeen eraan hij deint nog even na zo net als een Deux Chevaux en waggelt dan naar de wegas alsof hij daar nooit weg was het is een trotse minder valide hij maakt mij behoorlijk timide op een mountainbike lijk ik dan wel iets maar in het koude water ben ik niets hij trekt een arrogante snavel boven zijn dik behaarde navel vanwege het wringen van zijn wokkel in het lijfje van een eendenmokkel de trein uit Hengelo komt nader ik denk aan de lichte dichter die alle mannetjeseenden liet uitstappen in Woerden de zon gaat oranje ten onder de woerd wordt langzaam een stip hij denkt al aan een nieuwe wip op het gehandicaptenvlonder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten