camera: Hans Mellendijk
Enghuizer
dialogen X | 2019 | DE POËZIECARROUSEL | Zichtlijnen
de
aardbol kwijnt in koolzuur weg
de
deur naar mars staat open
de
arrogantie wordt al ingeblikt
voor
als wij overlopen
nico arts
voor
als wij overlopen
stappen
weerklinken in het binnenoor
voetzoekers
op het zand
de
grond barst los onder een slakkenspoor
helma snelooper
de
grond barst los onder een slakkenspoor
daar liggen wortels van
bestaan:
mijn
vader die zijn vrouw verkast, ik ben
de knopennaaier die op de
winkel past
wim van til
de knopennaaier die op de winkel past
telt zijn knopen een voor een, buiten lonkt
het echte leven, koert een duif zijn naam
wacht het zwarte schaap blatend voor het raam
margót veldhuizen
wacht het zwarte schaap blatend voor
het raam
dan weten we binnen dat ook zijn wol
warm is dat
oude oorlogen doorklinken in lange
refreinen dat
we moeten wennen aan talen van
nieuwkomers
bert bevers
we
moeten wennen aan talen van nieuwkomers
abracadabra
hun klank, verankerd in vreemde cultuur
wij –
onbekend met ontheemd – achter quasi maakbare muren
hoe
vaak horen we niet bij voorkeur ons eigen verdwaasde verhaal
ankh
gussinklo
hoe
vaak horen we niet bij voorkeur ons eigen verdwaasde verhaal
zoals
dat van de uitgerangeerde, verwelkte oudere vrouw
die
steeds haar groezelige jas van bont openhaalde
en
daarvan de schuld gaf aan de gruwelijk barre kou
louis radstaak
en daarvan de schuld gaf aan de gruwelijk barre kou
maar ingevroren wachten mijn woorden op de verterende hitte
van
de vuurvreter, op de ontketende liefde van de boeienkoning
op een failliet circus met een clown in burger
jan
opdam
op een failliet circus met een clown in burger
door de boezewind naar verzonken barreveen
dat spreekt op vervroren lage dreun gedreven
heffen wij de tripelzinnige bokalen
pieter bas kempe
heffen wij de tripelzinnige bokalen
op allen die stoempen naar morgen
op het onhoofdig voortgaand verzet
op de mens die over de einder heen ziet
bert scheuter
op de mens die over de einder
heen ziet
maakt de zichtlijn gevoel van
einderloosheid los
want altijd is er weer een andere
landstreek
landgoed of een bos
anna
wiersma
landgoed of een bos
door bomen het contact niet zien
puurheid raakt uit beeld
lijnen trekken streken
henk beunk
lijnen trekken
streken
wijzen naar de
richting
van ruimte en poëzie
zij weten genoeg
lidwiene vermeij
zij weten genoeg
de verdwijnpunten in perpetuum mobile
talen naar vervolmaking
de aardbol kwijnt in koolzuur weg
hans mellendijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten