foto: © Ineke Berentschot
TEUTO
Tweeduizend jaar geleden
betrad een stel Romeinen
ons land tot aan de Rijn en
hun legerkarren reden
ook door de Achterhoek.
Toch bleek na onderzoek:
men bleef vooral beneden.
Geleid door ene Drusus
was ‘t leger er gekomen.
Er werd wat ingenomen
– en zonder veel excuses –
van Westervoort tot Aerdt.
De klus was zo geklaard.
Al was het keizers usus
zijn rijk steeds uit te breiden
het was gevaarlijk aan een
gevecht met de Germanen
zijn potentieel te wijden.
Doch éénmaal werd getracht
met alle man en macht
de stammen te bestrijden.
Een kommervol gebeuren,
zo’n negen jaar na Christus.
Het ging behoorlijk mis dus.
Er viel veel te betreuren.
Het Teutoburgerwoud
was Varus niet vertrouwd.
Hij scheet in zeven kleuren.
Hij zag die stammen stuiven.
Zijn angstige soldaten,
door Jupiter verlaten,
verlangden t’rug naar Duiven,
naar Loo en Zevenaar.
Ze moesten echter daar
het leven uit gaan wuiven.
Maar liefst drie legioenen
in Hermann’s val gelopen!
Ze moesten het bekopen,
daar tussen al dat groene.
Natuurlijk, de Germaan,
die liet hierdoor geen traan.
Een zege om te zoenen.
Hoewel er soms gesteld is
dat de gevechtslocatie
door vage naamsrelatie
in ’t eigen Varsseveld is,
verwerpt men dit totaal,
waarmee dus het verhaal
zo ongeveer verteld is.
Dus weg van die Teutonen
en van die verre Elbe!
Der Rhein ist doch dasselbe?
Terug naar waar wij wonen.
We drinken er nog tien
op Varus en Armin’,
hun dochters en hun zonen.
Maar wat we dus bedoelen
is: door de drank ons eigen
Romeinse drama krijgen.
’t Is tijd – je kunt het voelen –
met alle remmen los
ons ‘Teuteburgerbos’
eens duchtig om te woelen.
Aratrios, uit ‘Campus Vari en Cogito Silva', 1999
Hartelijk gefeliciteerd Arie! 271118
BeantwoordenVerwijderen