dinsdag 6 juni 2023

Ondertussen in Winterswijk en Aalten

 

Vanaf een bankje | ISBN 978-90-832862-5-9

Eén talent van Bernhard Harfsterkamp 👉, dat slechts weinigen kennen, vormt de aanzet tot het ontstaan van zijn bankjescolumns. In dezelfde tijd als toen Louis Radstaak 👉 op 'nDrom de term Dichtersbankje introduceerde, enig moment in het jaar 2008.

Bernhard was een meester in het bedenken van tochtjes! In de directe omgeving, maar ook wat verder weg. Mede onder invloed van de beperkingen die de ziekte hem de laatste jaren oplegde, waren de tochtjes verder weg steeds moeilijker te volbrengen en werden het tochtjes in de 'achterste Achterhoek’. Hij schreef daarover ‘stukjes’, in de krant of in zijn dagboek. Even eruit, even het buitengebied opsnuiven… en wat bespiegelen. Zo ontstonden de bankjescolumns in Achterhoek Nieuws over het wel en wee van het Winterswijkse en Aaltense landschap, de mensen die er wonen en leven en de cultuurhistorie van dit gebied dat hem zozeer aan het hart lag. Bernhard hoopte, dat deze teksten nog eens in boekvorm zouden verschijnen. ‘Misschien ben ik wel meer een stukjesschrijver dan een literaire schrijver.’ Die wens is vorige week met bovenstaande uitgave vervuld. En dat is mooi! Niet alleen voor Bernhard, maar ook voor alle vaste lezers van zijn columns. Al was het maar om deze markante Winterswijker, met zijn gezette postuur, zijn krullen, sandalen en geitenwollen sokken te blijven herinneren. Vandaag is het een jaar geleden dat Bernhard uit de tijd gleed. Daarom een reprise van een bankje dat aan hem werd toegedicht d.d. 02-05-2012.

Foto: Bert Bevers | Holthuisweg | Woold


Uit de collectie Mellendijk (keuze scribent, natuurvorser) voorraad Bevers: Bernhard Harfsterkamp 👉


De boer ...

Bouwland is kostbaar.
Daarom maak ik mijn akker zo groot mogelijk.
Steeds dichter tegen de perceelrand aan ploegen.
Dat pad tussen twee akkers?
Daar hoeft toch geen mens meer over?
Ik ploeg er een meter af.


Als ondernemer zoek ik altijd grenzen op.
Ligt daar een sloot?
Och, daar kan best nog een half metertje af.
Maar wat gebeurt er nu?
Mijn prachtige trekker zakt weg.
Mijn mooiste werktuig zit vast.

Wat nu? Ik geef gas, veel gas.
Het zand spat me om de oren.
Maar vooruit kom ik niet meer.
Ben ik dan toch te gulzig geweest?
Heb ik die slootkant met pinksterbloemen onderschat?
Natuurlijk niet.

Een boer mag dan eenzaam zijn,
maar verlossing hoeft niet lang op zich te laten wachten.
Er zijn meer mooie trekkers in het Wooldse boerenland.
De ene trekker trekt de andere trekker los.
En ik kan weer verder.
Moet vandaag nog heel wat hectares ploegen.
Ook de randen.

Bernhard Harfsterkamp | 2012

Nota Bene: Is het een gedicht? In ieder geval een anekdote, dat met behulp van de Günter Grass-methode op een gedicht lijkt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten