Bert Scheuter las in het kader van de Achterhoekse Dode Dichters Almanak de gedichten "'t Lech miens oge" en "Naamloos volk" van Gerrit Odink.
't Lech miens oge
Door staot ze: twee kinder,
In 't vleegend verkeer.
De ogen, dee flikkert
En scheer hen en weer.
Ze holt zich mekare an 't handjen!
De straote is nauwelijks
Zeuven trad breed.
De ogen, dee flikkert,
Eur lipkes bunt heet.
Door kriegt ze woorachtig een standjen!
Noo kiekt ze nog wilder
En trempelt van schrik,
De ogen, dee flikkert,
't Verkeer hef zien schik.
Doot staot ze: twee kinder op 't randjen!
Op 't randjen van 't laeven.
Van 't randjen is dood,
De ogen, dee flikkert,
't Is greun of 't is rood.
En kindere... Mien God, holt ze an 't handjen!
Naamloos volk
Zo'k argens misschien eenzaam was
Velaoten en allene,
Zo was dat in de grote stad
Woor 't laeven is te zene,
Woor 't bast van 't volk,
Woor 't schöf en jech
En 't volk van 't volk ne slinger leg.
Door veuln ik mien allene
En ik heb ter niks ezene.
Of toch! Ik zag ne grove gaon,
Ne zwatten wagen joog ze nao,
Ik bleve staon, den doden eer
En baoge 't heuf heel efkes neer,
Ton waarn ze vot en zag ik weer
't Naamloos volk - mevrouw, meneer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten