De smaak van Mondriaan

Op internet zag ik een gedachtenflard voorbij flitsen van Bernhard Harfsterkamp. 'Opeens vraag ik me af wat Piet Mondriaan graag at. Zou ik dat ergens kunnen vinden?'. De vraag hield mij opeens ook bezig en vond in het prachtige boek van Jan Stap: 'Piet Mondriaan' zijn levensverhaal' enkele opmerkingen daarover. Michel Seuphor, vriend en biograaf:"Zelf deed hij zijn inkopen, verzorgde zijn eten en zijn huis. Hij leefde van linzen en aardappels. Soms kwam ik uitgehongerd bij hem. Na eindeloze zwerftochten door Parijs, en altijd was er een schotel linzen voor mij en een glas witte wijn." 

Jan Oud, architect vertelt over een week met hem samen, hij had van zijn vader 300 gulden gekregen voor de reis. "Tegen de middag gingen we eten op de Boulevard in een klein restaurantje Chez Alexandre. Een plak vlees, een rond gestold stukje mayonaise met wat 'vulmateriaal'. Een 'quart du vin rouge' om het door te spoelen en als dessert 'un mendiant' of een coeur à la crème'. Het waren maar magere porties. Prijs toen zes francs totaal. Onderweg namen we dan een stokbrood mee voor 'savonds. (-) Ik had nog vrij veel van mijn reisgeld over door dit spaarzame gedoe en toen ik hem vroeg:'Piet, wat zullen we met de rest uitvoeren?' zij hij: 'Eens lekker eten.'
We hebben gegeten in het Italiaans restaurant van Poccardi bij de Opera: spaghetti met een fles Chianti!" 

Maaike van Domselaer-Middelkoop, vriendin weet te melden:"In tegenstelling tot Piet wist ik van koken weinig of niets. Piet kwam regelmatig bij ons in de Pijlsteeg eten. Heintje Smit-Boog, een bevriende boerin, hielp me dan een beetje. Ik herinner me dat we op een winterse zondagmiddag bruine bonen aten, die de boerin bij haar thuis al had gekookt. Ik had van gedroogde appeltjes met een citroenschilletje op een petroleumstelletje een comote gemaakt. Piet en Jaap hadden die middag stevig geborreld. We aten heel laat, zodat we echt honger hadden. Na de fles wijn die we bij de maaltijd nuttigden, kwam Piet in een verrukkelijk-wazige stemming en verwonderde zich er telkens over dat bruine bonen zo lekker waren, 'èn' zei hij, 'als je op zo'n schilletje bijt, weet je gewoon niet wat je proeft; dan ga je door de grond.'"

Hij zou een goede kok zijn en hield van vegetarisch eten, maar niet zo streng in de leer, lees NRC> en Fredi Beckmans: lees hier>