Das Wort zum Sonntag

Bert Scheuter sloot de Poëzienacht af met een stichtelijk woord. Das Wort zum Sonntag.


Naobers aover de grenze

Tut in Holland is ‘t grootsmechteg gebleer vernommen
aover dat olde naoberschap van ons en almaor meer
komt zie amechteg aover ‘n Iesseldraod hen gloepen
hoe wi-j ons daormet op de bene holt, in ‘t ongewild
benul van den groezeleg groten onwart van Europa,
den eure heufdgrenzen mettertied florie hef ‘ebost.

Wat is dat gedureg getoet aover naoberschap,
wat is dat, anders dan ‘t dufteg naojagen van spuuke
uut de dage van Julia, doe de welt nog heel was
en veural heel klein en verstopt tussen de busse,
die van ‘n Healeweg tut op Zindern en van Lintel
tut in ‘t Westendarp, veur Varsseveld as muurn waarn.

Wat is die Zellemse foezelpraot aover naoberschap
anders dan uutgestelde veralteratie aover ‘t ongemarkt
verlaoten van ‘t olde aoverzicht tussen Halle en Hengel
en tussen den Slangenborg en ‘t Zelle, halfweg Reurle,
doe Dörkem nog een ei was met bi-jziende kuukens
die op de schale van ‘t eigen volk naobern mosten.

Vernemt wa-j heuren wilt en ziet wa-j met wilt maken
maor ik heb een naober in Killarney en ene in Kazan,
een naosten in Jokkmokk en een noodnaober in Maras,
daor staot mien schaorpäole net as bi-j ons in de Heurne
op die plaatsen waor de luu môggelt en miert en mast
en wet dat ‘t gesluchter baoven de eigen köppe uutgeet.

© Bert Scheuter