Ik ben eigenlijk geen lange afstandslezer, maar als ik in tijden van geen drukte, (inmiddels een maand geleden) eraan begin, dan gaat het wel weer los. Tja, tja ... Ik las het dikke vervolg op Otmars zonen van Peter Buwalda, dankzij zijn virtuoze schrijfstijl in twee dagen uit. Het verhaal dendert voort. Achteraf ben ik wel teleurgesteld vanwege het flauwe spiegelende plot. Waar we acht jaar op hebben moeten wachten. Mij overkwam eenzelfde 'boosheid' die wijlen Jan Opdam mij reflecteerde toen deel 1 verscheen en voor zijn gevoel, in de wetenschap dat het minimaal wel zes jaar zou duren, onbevredigend eindige met een knoert van een cliffhanger. Nieuwsgierig naar wat de recensenten ervan vonden, kon ik me het meest vinden in de bevindingen van De Groene Amsterdammer 👉 en
En zie ook verder Het Parool 👉 Trouw 👉 NRC 👉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten