Alvorens wethouder Janine Kock de luisterplekbank van Rolf Wolters onthulde, hield Theo Soontiëns een korte lezing over de stilte.
Over het stiltebankje
door cultuurmakelaar Gemeente Oude IJsselstreek Theo Soontiëns 👉
Een aantal jaren geleden kocht Nestlé van de Canadese overheid een enorm
stuk kale Noordpool. Of eigenlijk kochten ze het IJs en de Sneeuw die op die
plek aanwezig was. De Canadese regering prees zich rijk en gelukkig en in
wezen was dat ook terecht. Ze hadden spul dat er al eeuwen zinloos lag te
liggen verkocht voor een smak geld. Maar Nestlé prees zich ook rijk en gelukkig.
Want die verkreeg zo een enorme hoeveelheid oeroud zuiver drinkwater. Ze
hoefden er alleen nog maar een flesje omheen te doen. En er was handel.
Nestlé voorzag een toekomst waarin een enorme behoefte zou zijn aan zuiver
drinkwater. En dat lag daar. De Canadese overheid was in zekere mate blind
voor de waarde van wat zij daar gratis hadden liggen.
En wat heeft dat met ons te maken? En met het luisterbankje van Rolf? Nou zo
zit het ook een beetje met de Stilte. Met Rust. Wij hebben daar in onze
gemeente zoveel van, dat we niet meer doorhebben hoeveel dat waard is.
We willen er ook graag vanaf. Dan doen we oortjes in en zetten muziek aan.
Weg van de stilte! Of nog erger. We zetten muziek zo hard aan dat de stilte
voor iedereen in de omgeving verdwijnt. Want stilte is bedreigend. We zijn
niet meer opgegroeid in klassen waar we stil moesten zijn. Dat vinden we
tegenwoordig kindermishandeling. Stil moeten zijn. De klassen, de
wachtkamers, de liften, de bussen, overal moet muziek zijn. En het liefst met
een scherm ernaast waarop veel en continue beweging te zien is. Nergens mag
het meer stil zijn.
Want stilte is bedreigend. Ja, want stilte, rust, laat ons in contact komen met
onszelf. Met wie en wat we zijn. Met onze gedachten die we niet in de hand
kunnen houden. Met onze twijfels en zorgen en onzekerheden. Maar ook met
onze creativiteit die nog ongericht is, waar we nog even niks mee kunnen maar
die er wel is. En de zestigduizend verbindingen per seconde die onze hersenen
maken. Alsteblieft. Laten we daar snel een papje van geluid overheen gooien.
Ik doe dat zelf niet met oortjes en afspeellijsten. Als ik buitenloop, fluit ik.
Onwillekeurig. Ik fluit niet uit vrolijkheid. Ik fluit om af te kaderen waar ik ben.
Waar ik loop. Daar ben ik na jaren van nadenken over en onderzoeken van dat
fluiten van mij achter gekomen. Ik fluit om niet de stilte in te hoeven lopen. En
nu ik dat weet, fluit ik niet meer. Ik fluit minder. Ik voel me senang met de
stilte.
En dat is wat het luisterbankje van Rolf ook met ons kan doen. Zitten en
wennen aan de stilte die overigens nooit zonder geluid is. En als je dat te eng
vindt, dan kun je luisteren naar speciale muziek of mooie teksten.
Maar voor gevorderden is er dan de stilte. Het ruisen van de bladeren, waarin,
zo vertellen ons de Oude Grieken, de boodschappen van de Goden te horen zijn.
Kan ik het nog duidelijker zeggen? Maak kennis met de Kracht van de Stilte!
Dat is ook de titel waaronder we met een aantal ondernemers uit de werelden
van Welzijn en Toerisme aan het uitzoeken zijn hoe we dat product Stilte, die
laag IJs en Sneeuw waar onze gemeente zo rijk aan is meer en beter kunnen
verkopen. En hoe de luisterbankjes van Rolf daar een rol in kunnen vervullen.
De Stilte ligt al eeuwen over ons gebied maar we zijn er ons te weinig bewust
van. En al helemaal niet van hoeveel die Stilte en die Rust waard zijn. Laten wij,
net als Nestlé, vooruitkijken en zien hoe hard de mensen onze stilte nodig gaan
hebben.
Hou hem in de gaten en koester hem: De Kracht van de Stilte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten