Frans Venhorst uit de tijd gegleden

vrijdag 8 november 2019

Frans Venhorst uit de tijd gegleden

Ik herdacht Frans Venhorst vanmiddag met de volgende woorden:

"In de diepe krochten van de floribos, in het magische woud van verloren gewaande zaken, vond ik mijn eerste bewonderende blik op het werk van ons aller Frans terug. Neergetikt ten behoeve van een column voor het Gelders Dagblad. Lang verhaal kort: uit de ether opgevangen tv-beelden werden door middel van een ballonnenwedstijd teruggegeven aan het zwerk. Moving Pictures was de naam van de installatie. Een poëtisch eind van een schitterende beeldende kunst-manifestatie De Drie Eénlingen in Villa Ruimzicht in 1997.

In mijn kortetermijngeheugen is recenter werk opgeslagen: uit de laatste edities van de Kunstwandelroute Hummelo. De transparante nestkastjes. Vogelhuisjes puur voor de vorm om de omgeving te reflecteren. En ja, er mochten best wel vogeltjes in nestelen.

Of het oude karrewiel met houten spaken, dat bij het Koetshuis van landgoed Enghuizen in de hoeksteen verankerd, bevroren leek. Met een Cruijffiaanse statement als titel: JE ZIET WAT HET IS - EN HET IS WAT JE ZIET.

Of de ruimtelijke tekening van een boogbrug, maar wel in hout en verf uitgevoerd. Frans zei erover: ’Mijn object is onbedoeld op een verkeerde plek terecht gekomen, boom staat in de weg nou, en ik ben ook niet echt een bruggenbouwer.”

Beelden, beelden, beelden, zo kunnen we nog uren doorgaan. Maar de tijd is onverbiddelijk.

O, maar laten we deze vooral ook niet vergeten. Een geheime actie uitgevoerd op het DRU-industriepark, daar liet Frans voordat ze de betonnen vloer gingen storten, in de schaft, snel zijn erfelijke kenmerken achter. Hij verstopte een potje in het zand, onder het betonijzer, met daarin; een tekening, wat haren, een vingerafdruk en sperma. Op een geheime plek draagt DE AFBRAMERIJ waarin Kunstenaars-collectief BREEKijzer ook resideert, Frans’ DNA voor de eeuwigheid.

DRU-Cultuurfabriek | Wurg je wichtjes | 31 januari | 2013

Een ander project, dat ik van zeer dichtbij heb meegemaakt, is Frans' deelname aan een multidisciplinair poëzie-muziektheater waarin theatermakers aan de slag gingen met een 'onmogelijk' lang gedicht mijner hand genaamd Wurg je wichtjes. Frans schilderde tijdens de uitvoering, volgens een door hem bedacht onnavolgbaar mathematisch proces, een mandala, die live op de achtergrond werd geprojecteerd.

Het gedicht ‘bespreekt’ onze zintuigen op een bijzondere manier. Dankzij de uitzonderlijke combinaties van dat wat onze zintuigen samen aan ‘zin geven’ (oren die zien en ogen die ruiken etc.) ontstond in voordracht een prachtige dwingende cadans.

Noem het bezwerend. Aan de productie, waarin muziek, dans en taal harmonisch integreerden tot vernieuwend totaaltheater, werd meegewerkt door tal van kunstenaars uit de gemeente Oude IJsselstreek en Doetinchem. En uitgevoerd op de Gedichtendag van 2013, in de DRU-Cultuurfabriek. Helaas, daarna is zoiets op Gedichtendag niet meer herhaald. Want toen kwamen de grote bezuinigingen op cultuur eraan.

Uit die productie de laatste strofen."

Zienderogen

proevenderoren

horenderneuzen

ruikenderhanden

voelenderogen

ziendertongen

proevenderneuzen

horenderhanden

ruikenderogen

voelendertongen

zienderoren