Tex Williams
Boxcar Willie
Tex Williams
Commander Cody
Samen met Rini 16 jaar geleden gestopt met het roken:
Karakter
Het volgende werd puur geschreven op karakter. Trek in een sigaret wordt weggezogen op een Wilhelmina pepermuntje. Voor de eenvoudige arbeider of burgerman de enige mogelijkheid om iets koninklijks te likken. Okay op een Beatrix -postzegel na, dan. Maar, dit terzijde. Als ze zo flauw blijven … zal ik dan toch maar liever weer een sigaret opsteken?
De lege aluminium asbak kijkt me wellustig en hongerig aan. ‘t Is erfgoed en historische huisvlijt van mijn vader, ooit door hem gedraaid uit een kolossale zuiger van een scheepsmotor. Die asbak heeft in zijn leven dus heel wat verbranding gezien en tot ver na zijn pensionering dienst gedaan als asbak voor zijn North States en af en toe een zondagse sigaar. Nu is hij leeg op mijn laatste peuk van vijf weken geleden na. Als asbak heeft hij zijn werk meer als voortreffelijk gedaan. “Roken doe je als je jong bent, bij het grijzen van je haar weet je beter.”, kreeg ik van de zomer ongevraagd, maar zeer meelevend, toevertrouwd door een oudere dame, die me met de kleine pòtwortel over straat zag lopen terwijl ik een shagje opstak. Het zette het denken over stoppen in een stroomversnelling.
De lege aluminium asbak kijkt me wellustig en hongerig aan. ‘t Is erfgoed en historische huisvlijt van mijn vader, ooit door hem gedraaid uit een kolossale zuiger van een scheepsmotor. Die asbak heeft in zijn leven dus heel wat verbranding gezien en tot ver na zijn pensionering dienst gedaan als asbak voor zijn North States en af en toe een zondagse sigaar. Nu is hij leeg op mijn laatste peuk van vijf weken geleden na. Als asbak heeft hij zijn werk meer als voortreffelijk gedaan. “Roken doe je als je jong bent, bij het grijzen van je haar weet je beter.”, kreeg ik van de zomer ongevraagd, maar zeer meelevend, toevertrouwd door een oudere dame, die me met de kleine pòtwortel over straat zag lopen terwijl ik een shagje opstak. Het zette het denken over stoppen in een stroomversnelling.
Thuis en op m’n werk werd er al bijna niet meer gerookt alleen op bepaalde plekken en tijden. Mij ging het eigenlijk ook steeds meer tegenstaan, die verslavende, repeterende, dwangmatige handelingen. In winkelcentra en op straat vielen me steeds vaker de zielige mensen op met grauwe gezichten lurkend aan hun kankerstaafjes, niet echt genietend. Dik een maand geleden ben ik samen met m’n lief gestopt met roken. De eerste dag was een hel. ’t Leek alsof m’n hele hebben en houwen in elkaar stortte. Niks kwam uit m’n handen. Geen enkele zinnige gedachte vloeide uit m’n mond of op papier. De nicotine leek het cement geweest te zijn dat alles tot nu toe bij elkaar had gehouden. Mijn zintuigen werden gesloopt. Nooit geweten dat het zo verslavend was geweest.
Allemaal ontwenningsverschijnselen als gevolg van mijn besluit de harde methode te volgen. Puur op m’n eigen karakter. Gewoon stoppen zonder één of andere poespas met pillen of pleisters. Dra, na een dag besluit ik toch maar dezelfde methode als m’n lief te volgen. Nicotinepleisters. Dankzij dit middel wordt mijn verslaving in een drietal weken langzamerhand afgebouwd tot de stand van nu.
Allemaal ontwenningsverschijnselen als gevolg van mijn besluit de harde methode te volgen. Puur op m’n eigen karakter. Gewoon stoppen zonder één of andere poespas met pillen of pleisters. Dra, na een dag besluit ik toch maar dezelfde methode als m’n lief te volgen. Nicotinepleisters. Dankzij dit middel wordt mijn verslaving in een drietal weken langzamerhand afgebouwd tot de stand van nu.
Het eten smaakt me na een paar dagen al stukken beter. Andere verslavingen dienen zich aan. Engels drop, jodenspek, koekjes, droge metworst, leverpasteitjes, ijsjes, zuurtjes, potters, haring, taart en zure bommen. Ik kom kilo’s aan, maar dat is een zorg voor later. En m’n onderbewuste. Wat een feest! Ik herinner al m’n dromen weer. In eerste instantie dacht ik dat het te maken had met de reguliere toevoer van de nicotine via de pleisters. Dat ik een nieuw hallucinerend middel had ontdekt. Maar, ook nu nadat ik twee weken zonder hulppleisters rondloop droom ik ‘s nachts de prachtigste heldere zichzelf verklarende gevallen. Tot nu toe waren die blijkbaar in rook opgegaan. En ik droom dat ik ze zo op papier kan navertellen. Maar tja, dat valt toch tegen.
Jammer. Bij het wachten op een bus of tram nooit meer de sigarettentruc. Als het openbaar vervoer weer eens was ontregeld, wilde het opsteken van een sigaret altijd helpen. Net als je een shagje gedraaid had, je het vol verlangen in je mond stak, het via de aansteker vlam vatte en je de eerste teug wilde nemen, kwam aan het eind van de straat de bus om de hoek draaien en kon je de peuk weer uittrappen op het trottoir. Zo ook bij spannende voetbalwedstrijden in rookvrije ruimtes. Oranje had onlangs tegen Tsjechië een geheel ander resultaat behaald als ik nog gerookt had. Maar tja, je blijft voorlopig natuurlijk of wellicht voor altijd ex-verslaafd. Een plaats aan de stamtafel van ’t Veer hou ik nog geen uur vol. Toch maar gewoon stoppen met stoppen? D’r moet er toch één de economie van Nederland redden!
Sorry dat ik deze column heb misbruikt om mijn karakter te testen. Als je ooit nog eens rookwalm om mijn hoofd ziet hangen, dan weet je hoe sterk het daarmee is gesteld. | de Gelderlander 27-09-2003
opgenomen in Het Daghet tussen de coulissen⇲
Geen opmerkingen:
Een reactie posten