maandag 27 augustus 2018

Literaire optocht | HiPP & Firma Weijland


't Zand | Bredevoort 

Gisterenmiddag verzorgde Het instituut Praktische Poëzie samen met Firma Weijland een literaire wandeling die na afloop van het Weijlandse zomerconcert op 't Zand zodoende een harmonieuze schakel vormde met de andere activiteiten in het kader van 25 jaar Boekenstad Bredevoort en wel die rondom de Koppelkerk t.w.: de Internationale Boekenmarkt, de Expo: 25 jaar Boekenstad en Epo Book-Paper-Scissors en de uitverkochte lezing door Adriaan van Dis en Özcan Akyol. Op de molenbelt van Molen de Prins van Oranje verzorgde HiPP een finale.


Adriaan van Dis, Özcan Akyol, Irene Companjen, Louis Radstaak (balkon St. Bernardus).



Bredevoort 1963
de winter is zeer streng in 1963
gymnastiek is vandaag niet waar die hoort
maar op de gracht in Bredevoort
we trekken als bikkels een baantje
we houden een sprintwedstrijd
en schaatsend vergeten we de ijstijd
in Bredevoort zit iedereen binnen
men huivert om buiten te zijn
of ooit een boekwinkel te beginnen
de stad is stil en uitgestorven
alleen het gekras van onze schaatsen
horen wij zelf ergens weerkaatsen
verkleumd komen wij terug op school
van dit vernikkelende gymnastiekuur
en ontdooien pas bij het smidsvuur
wij: van den Berg, Demkes, van Dieren
de Mos, Obbink, Radstaak, te Slaa
metaalbewerkers van klas 3A
na 1963 zijn wij niet meer gehoord
op het ijs van de gracht in Bredevoort
de winters werden steeds zachter
de poolkappen smolten weg
de woestijn rukte op naar het noorden
stuifzand bedekte onze woorden
de stad lijkt te liggen in de Kalahari
de inwoners zitten opnieuw binnen
te browsen op hun laptops met Safari.
Louis Radstaak 




Kunstwerk Thorvald Dudok van Heel | St. Joriskerk | Hans Mellendijk

Gewicht

Zoals de steenhouwer
in zijn atelier de zon zoekt
door uitgehouwen raampartijen,
doorboort hij de duisternis
van het beeld in alle richtingen
naar het bijzondere licht.

Ik volg het gekoer van duiven
naar middeleeuws duister.

Transferium van golven;
het licht dat zwaarte heelt
een ander gewicht geeft.
Hans Mellendijk | 00:31





14:20 | Balkon Landstraat | Bert Scheuter

De landstraote, de weg die eeuwenlang de kraemers veurbi-j zag kommen.

Hofshuus II
Los huus krig een wand.
Olde luu en zoons en dochters en daorvan weer de kinder, eeuwenlang was, hutte nao hutte, hier eure vaste stea,

gaf eur dit land te etten - wat keers meer, en ôk wel minder - gaf dizze plaatse eur een onderdak - hier huuzen zie tevrea.

Wieterop was nog zonne plaatse en daorachter nog ene huus, nao huus, nao huus - en zie gavven daor namen an. Een preakebuul zetten eur een kapelleken op de bene: deupen deien zie zich daor en zie gleuven ôk en nammen an.
Aover de weg langs dizze plaatse trok de weerld veurbi-j. Kraemers, marktenluu, kermisvolk, paoters en nonnen. Mangs kwammen ze d’r in, veur een bord met gortebri-j - en toe ‘t oorlog wier trok d’r ‘t ongeregeld met kanonnen.
Vuur kump zoat ‘t geet en löt een bulte grieze asse nao - mest veur de kwekken die aover ‘t olde muurwerk gruujt en jaorn woekert, tut d’r ene kump wie’t - minder drao - daor bouwen wil en zörgen dat ‘t olde huus weer bluujt.
De ni-je kappe aover ‘n hof gaf eur now een richteg thuus

met keikes in de kökken, leem op deale en plaggen in de stal. Tut d’r ene zei dat beeste stonken en vleuje hadden en ôk luus: doe kwam de wand veur altied scheiden tussen ‘t ene en ‘t al.

Ik stao op deale en stelle mien veur hoe dat mot wean ‘ewest doe ‘t beestengrei en ‘t mensenvolk uut mekare bunt ‘egaon.

Ik denk an ‘n eersten voet op de maon‘ en eerlek, ik vin‘t best, maor groter passe dan den wand hebt de mensen nooit ‘edaon. 

            Bert Scheuter 



Molenbelt Molen Prins van Oranje | Hans Mellendijk

Achterhoekse geest

In rode gravens roestert de tied
ònbewaogen steet de boer d’r bi-j

deur erosie van raegen etekend gezicht in de wind

de hande óntvoolt
rouwgerand
de leerzen in ’t akkerzand

anetrokken tut de grónd

ónwettend van de kanker in zien slokdarm nog

’n betjen bange
dat op ’n dag baoven de bósrand met de metersdikke beuk

’n skyline van skyscrapers verschint

en dat de streek de geest opgöf
de spraoke verlus

en de zonne ‘smons de flarden witte wieven mist


Pim te Bokkel / Hans Mellendijk  uit de Achterhoekse verzen van Pim te Bokkel 

gefilmd door Irene Companjen

Middewinterstappen

voorin de harmonicabus stappen
om een staanplaats te verkrijgen
op het draaipunt van de trekzak
instrument van de weemoed
een drom wandelaars wordt uitgelaten
in het Achterhoekse landschap
soms dicht aaneengeregen
soms uit elkaar getrokken
rondom flarden van gesprekken
nauwelijks hoorbaar een midwinterblazer
in de idyllische buurtschap 't Klooster
waar varkens en masse vet gemest worden
hier houdt men ook lama's gevangen
achter een afrastering met 'ad hoc'-hek
de Dalaï zou hier koude rillingen krijgen
zich zijn gewaad uit hun warme wol wensen
bevrijding van zijn geknechte volk
moet beginnen in de buurtschap 't Klooster
voorbij het Boekenstadje Bredevoort
richting 'Beunhaasghetto' Vragender
waar aan de Poëzie en Prozaroute
bij het maïsland aan de Kapelweg
'iederene' welkom is bij het 'Carbid Treffen 2008'
ook huiverende kloosterlingen
een stoet wandelaars trekt verder
aan het einde van de middag
in het midden van de winter
naar het einde van het jaar
via het Scholtenpad
over de Steproute
langs De Kuitenbijterroute
naar Klavertje Vier
zuchtende tonen klinken
als de menselijke trekzak
tenslotte tot stilstand komt aan tafel
om daarna harmonisch uiteen te gaan

Louis Radstaak 





De Plakhakke | Onzinnige feestelegie op old gereedschap, den arbeid muu 


Wat zwalkt ow in ‘t gemaot,
wat drunkt en boestert op?
Wat hef de minke op verlaot
en houwt de zatman an de kop?

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.

Daor beestert ‘t spöl op huus op an,
daor kneistert tallemaot.
Wie lovert raps de pluuze an?
Wie plekt ‘t zwarte zaod?

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.

Maor kump de snal an ‘t krallen 
zóllen zuukt de hänsken neer! 
Dan heur i-j luude snallen: 
waor zol den hiet dan heer?

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.
   
Mangs laot de ruggen mäote, 
mangs kroet de bunte veerzen. 
Wat lieken eur de sträote?
Wat reupen eur de leerzen?

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.

Dat is now alles aover,
dat geet en kump niet weer. 
Kwam wulpe ooit van optenaover, 
now zuukt de hänske zóllen neer.

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.

Now luustert naor de knoezen, 
now reupelt zwaor verdriet. 
Welks händjen geet hen bloezen? 
Welks stöksken drif in ‘t riet?

Dat is de plakhakke,
die olde plakhakke,
met wörme in de stelle
en een eeuweg stikke nakke.

Bert Scheuter en HiPP 



zie hier⇲ en daar meer⇲

Geen opmerkingen:

Een reactie posten