maandag 27 juli 2015

Parijs is nog ver | Toedicht Joop Zoetemelk

Opgenomen door Meindert Talma in de Griene Studio op 22 en 23 juni 2015.
Tekst en muziek: Meindert Talma. 


Bernard Hinault heeft de tour verlaten vanwege een knieblessure.
Opeens fiets ik in het geel en ben ik topkandidaat voor de eindzege.
In de Alpen krijg ik veel steun van Johan van der Velde.
Vele kilometers sleurt hij op kop. Maar dan komt de rit naar Pra-Loup.
Opeens maakt Johan een zwieper naar rechts. Hij blijft overeind maar ik zit aan zijn wiel
en smak hard tegen het asfalt. Ik heb een lekke band, ik moet een nieuwe fiets.
Mijn linkerarm is flink gehavend. Peter Post slaat hard op zijn stuur.
Ik krijg van Raleigh een andere fiets en trap mijn benen zuur.

Als een voetballer valt, schreeuwt hij om zijn moeder.
Als een wielrenner valt, schreeuwt hij om zijn fiets.
Ik heet Zoetemelk, maar ze noemen mij de Eeuwige Tweede.
Parijs is nog ver, nee ik heb nog niets.

Theo Koomen rijdt pal achter mij. Hij doet verslag voor de radio.
Hij schreeuwt zijn stem helemaal schor. Hij schreeuwt mij naar de kopgroep toe.
De volgende dag heb ik nog veel last van mijn linkerarm.
Op de Col du Galibier wankelt mijn gele troon.
Ik moet drie keer lossen. Mijn achterstand is opgelopen tot drieënhalve minuut.
In de afdaling laat ik mij als een steen naar beneden vallen.
Dankzij de goedbetaalde hulp van twee Fransozen
kom ik weer bij de kopgroep terug en kan ik de gele trui behouden.

Als een voetballer valt, schreeuwt hij om zijn moeder.
Als een wielrenner valt, schreeuwt hij om zijn fiets.
Ik heet Zoetemelk, maar ze noemen mij de Eeuwige Tweede.
Parijs is nog ver, nee ik heb nog niets.

Ik heb de Alpen overleefd en ik weet nu bijna zeker
dat er een einde komt aan het tijdperk van de Eeuwige Tweede.
Maar uit mijn mond zal je zulke woorden niet horen.
Parijs komt dan wel steeds dichterbij, maar ik ben beducht voor weer een valpartij.

Als een voetballer valt, schreeuwt hij om zijn moeder.
Als een wielrenner valt, schreeuwt hij om zijn fiets.
Ik heet Zoetemelk, maar ze noemen mij de Eeuwige Tweede.
Parijs is dichtbij, maar ik heb nog niets.

Ik fiets in het geel en ik fiets in Parijs.
Nooit meer de Eeuwige Tweede, de Tourwinst is voor mij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten