Column Hans Mellendijk | Weerspiegelzang

Weerspiegelzang | Hans Mellendijk | de Gelderlander 25-o6-2015

Niet anders zie ik dan, als ik door Achterhoekse dreven rijd. Bij Breekijzer had ik de serie schilderijen van Marij van Hameren met weideschuurtjes gezien. Meteen was ik verkocht. Daarvoor waren ze me nooit opgevallen. Maar nu zie ik ze in al hun vervallen schoonheid eenzaam solitair te zijn of met een ingezakt dak of dan weer door vegetatie overwoekerd. 
Hetzelfde met de karakteristieke hoenderhokken. Weerspiegelzang noemde ik ooit het verschijnsel. 

'Verdwijnende kippenhokken in de Achterhoek' ik kreeg het boek cadeau. Hans Hendriks en Yke Ruessink kiekten die tot dan toe onopvallende half ingestorte scheefgezakte hoenderhokken. Bij het doorbladeren komen bij mij de herinneringen naar boven. In de jaren zestig voor de opkomst van de grootschalige legbatterijen verdiende ik mijn zakgeld met het schoonmaken van de hokken. Ik ruik de ammoniaklucht nu ik dit neertik. Later toen de eierprijzen zakten kwamen de hokken leeg te staan. Het achterste werd oefenhok. 

Jongelui geronseld via het blad Hitweek maakten er experimentele theateracts, die in Achterhoekse jeugdhonken werden opgevoerd. Er werd gedanst en muziek gemaakt. Ik zag Ferdi Jolij er zijn eerste klanken uit een zelfgemaakte gitaar plukken. Een groots aangekondigd optreden van Les deux sept embarres electriques in de lokale disco werd vanwege artistieke onenigheid op het laatste moment afgelast. Maar uit elke as verrees weer iets anders, Puddingh werd opgericht daarna Normaal en de rest is geschiedenis. Op deze plek is al vaker de sociaal-culturele functie van de keten gememoreerd. Het heeft een bloeiende muziekcultuur in de Achterhoek opgeleverd. 

Denk ik weerspiegelend als ik de berichten op de social media lees over de Achterhoekse invasie op Terschelling. Overal staan ze het publiek te vermaken op het festival Oerol, onze muzikanten van KatZmaV, The Very Very Nervous, Rocco Ostermann en Donnerwetter.