Route Nr. 100 | Hans Mellendijk vanmorgen in de Gelderlander, editie Achterhoek
Zou het toeval zijn dat je in het Slingeland Ziekenhuis voor
de afdeling urologie route nr. 100 dient te volgen? Numero honderd dat volgens
van Dale staat voor toilet. Een grapje van de inrichter om het gewicht van
besmuiktheid dat rondom het onderlichaam ligt iets lichter te maken? Ik kwam er
uiteindelijk terecht na onduidelijke klachten in de waterhuishouding van mijn
lichaam. Na enkele blaasontstekingen op een rij in relatief korte tijd leek het de huisarts toch maar
raadzaam me eens naar de specialist te sturen. Daar in de krochten van het
ziekenhuiscomplex aan het eind van route honderd werd ik na inwendig onderzoek
snel gerustgesteld. Je gaat namelijk als man voorbij de zestig je van alles
indenken; niks aan de hand met de prostaat, PSA-waarden in orde, ... maar wel
ander slecht nieuws dat via een röntgenopname en een potloodschets inzichtelijk
werd gemaakt door de dienstdoende uroloog.
Mijn afwateringssysteem is vernauwd door littekenweefsel,
wellicht opgelopen bij eerdere operaties bij het inbrengen van een katheter,
maar het zou ook zo maar kunnen dat het op een andere manier is ontstaan. Een
ongelukje op de stang van de fiets als kind. Op de foto zie ik inderdaad de
vernauwing en ik begrijp dat daar de loodgieter aan te pas moet komen. Voordat
ik het weet krijg ik de opties te horen het klinkt allemaal heel aannemelijk en
duidelijk. Als de medicus dan met de uiteindelijke oplossing komt denk ik te maken te hebben met een actie van
Het instituut voor Praktische Poëzie. Hij schets het piemelig werkje; een lapje
slijmvlies onder mijn tong wordt weggesneden en gebruikt om de beschadigde wand
van de plasbuis te herstellen. Ik schiet zenuwachtig in de lach; 'Daar waar ik
mee lul repareert de jongeheer.' Ik
voel een gedicht ontstaan en stem er mee in. Een operatie van zo'n twee
uur. Onlangs op een verloren
vrijdagochtend uitgevoerd. Alles volgens planning verlopen. Zoals de uroloog
vertelde op vier plaatsen in Nederland kunnen ze het kunstje en in Doetinchem
zijn ze er kampioen in.
Het gemak dient de mens; tijdelijk regel ik met een kraantje
het plassen. Nog ruim een week dan kan de katheter er uit. Als alles goed gaat.
Of de operatie gelukt is zul je van de zomer horen. Als ik bij het volksfeest
weer klaterend en zingend voor de zinken pisbak sta of achter een heg verscholen
gods water over gods akker laat vloeien.
'''t Zou mooi zijn als de directie van het ziekenhuis ook
een mooie oplossing zou bedenken voor de plek van het beoogde nieuwe
ziekenhuis. Om het beschermde Oude IJssellandschap in het honderd te laten
lopen lijkt me een verkeerde optie. In de buurt van het station moeten toch
betere oplossing bedacht kunnen worden, ..." bedenk ik mij als ik de dag
na de operatie, in afwachting van mijn lief die me komt ophalen, aangekleed op
het ziekenhuisbed lig en ik de wind zie waaien door de hoge bomen langs de
Loolaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten