José Botterhuis - Afscheid
Nog zo'n topper die in mijn top vijf zit. En wonderbaarlijk zoals het gedicht van Wim van Til overeenkomt met het beeld terwijl ze toch geheel onafhankelijk van elkaar zijn ontstaan. Ik mocht postiljon d'amour zijn.
Wim van Til | De levensboom
“Je bent in het vlies van een pinda
het land uitgesmokkeld,” zei mijn vader
vlak voor hij stierf. Hij had er nooit eerder
over gerept. Hij zweeg mijn verhaal zijn dood in.
Ik bracht zijn as naar hier en strooide dat uit
onder deze boom, dacht ik. Het was toch deze?
Ze leken toen veel meer op elkaar dan nu.
Ik liet hem achter in het gras van zijn jaren.
Het was een maand van regen, de regen spoelde
hem ondergronds. Hij voedde de boom, zijn sporen
drongen door bast naar blad naar vrucht.
Het duurt nog voor de zaden rijpen, voor wind
en regen hen verzwaren tot last. Totdat de boom
mijn vader los laat voor de zwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten