Foto: Hans Mellendijk | Wim van Til, directeur PcN
Meeslepende koorts
‘t Was me ‘n boezerig begin, dit jaor. Met zeer wisselende stemmingen. Eerst de uitbundigheid bij de inauguratie van Obama. Een euforie die tot m’n verjaardag daags erna en de viering daarvan in ’t weekend tot en met de zondag duurde. Maar dan de terugslag. Eindelijk sloeg dan toch ook bij mij Blue Monday in als een bom. Wetenschappelijk gezien welliswaar een week te laat. Maar gelukkig hadden vrienden me becadeaud met prachtige muziek van Marianne Faithfull en Tom Waits. Easy come Easy Go en Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards drukten dra de depressie de kop in. Om daarna dubbel zo hard terug te keren toen ik op Gedichtendag terugkeek naar de strijd om het Dichterschap des Vaderlands.
Want daar had ik me in meelaten slepen. Had ik nog enige twijfel, toen ik Tsead Bruinja vorige keer aanprees als de meest geschikte kandidaat voor de functie. Ondertussen werd ik, terwijl de Achterhoek door griep werd geveld, door Tsead met z’n virale marketingstechnieken aangestoken. Hij was de eerste die plannen kon presenteren. Waarin ik vooral gecharmeerd werd door de aandacht voor de streektalen. Ons eigen Staringinstituut blijkbaar niet. Of het instituut voor het streekeigene lag te slapen of het was zo verstandig niet partijdig te zijn in deze. Ik genoot hoe Bruinja als een jonge hond de strijd aanging maar vond het aanbieden van de vliegticket voor forens Komrij wel erg bruin werk.
Het begon te stinken. Flauwe aandachttrekkerij. De reactie uit Antwerpen van Ramsey ook. Wel een mooie pas op de plaats. Op eigen kracht verder. Toch ging het mis. De dichters rolden straatvechtend over straat. Ik had te vroeg gestemd. Kon m’n fiches niet meer op Erik Menkveld of Hagar Peeters zetten. Maar soit, zand erover. Waar hebben we ’t over.
Voor een derde gevuld voetbalstadion nam de moeite om te stemmen en de in België bivakerende Ramsey won overtuigend. Zo werden we getuige van dat wat de opera De Stomme van Portici in 1830 tijdens de Belgische revolutie kapotmaakte, de poëzie weer heelde. Het Nederlandse taalgebied weer aanééngesloten.
Ramsey Nasr dichter des Vaderlands van de Noordelijke - en Zuidelijke Nederlanden. Daar kan hij de hulp van de afgevallen kandidaten wel bij gebruiken. Ik troost me met de gedachte dat het elke vierde zaterdag van de maand, het dichtersdag is in Bredevoort. Ontmoet In Poëziecentrum Nederland telkens een andere dichter... tussen twee en half vijf.
Het grote geheim van de Achterhoek.
Hans Mellendijk, de Gelderlander, 7 februari 2009, edities Achterhoek
Zie ook Contrabas van a.s. maandag>
Zie ook Contrabas van a.s. maandag>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten