Vijf jaar geleden kreeg Eva de titel ‘Dichter des Achterhoeks’ toebedeeld, deze week legt ze die eer dankbaar en vrijwillig neer.
Zwaai uiterwaarden
Zie de zwaai uiterwaarden,
ze zwaaien je uit,
met armen van wind
en stenen als huid.
Een inhammenmond roept:
“Kom hier, het is goed!
Er ligt nog een schrijven
dat jij denken moet.
Pak het pad bij de trap,
neem je zienswijze mee
en vind in mijn slikgrond
dit vers idee.
Drup je tranen op mij
- geen geul die het ziet -
en de klei aan mijn randen
veroordeelt je niet,
want wij weten allang
dat je dichter zal blijven
ook als je verder
verzuimt nog te rijmen
op wat je brein niet wil weten
maar het hart je verplicht;
zelfs als er geen inkt is
wordt het weer licht.
Dus drijf op het zoet
van ons IJsselgewicht,
vind in laagwater
kabbelend zicht,
schrijf in de luwte
dit laatste gedicht
op de fijne lijnen
van je eigen gezicht.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten