Mijn verre neef
Hij gaat voorop ter fiets of met gezwinde pas
laat in zijn archaïsch taalgebruik,
soms met geronk nee niet Normaal
alsof een Harley-Davidson
de hoek omgaat,
in meanderende zinnen
vaak in de buitenlucht,
horen dat hij mijn lieve verre neef
mij zo nabij door alle jaren,
het leven zingt in al haar pracht
treurnis en in vreugde.
Hij voert mij over zijn oude grond
bezaaid met verzen en verhalen
zijn stem laat vogels vliegen
hij is mijn gids, wijst en grijnst
geniet zichtbaar van wat hij ziet
ruimhartig en aandachtige
gedreven kunstenaar in woord en beeld.
Margót Veldhuizen
zie ook hier Kopwit 👉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten