Hendrik Nicolaas Werkman (Leens, 29 april 1882 - Bakkeveen, 10 april 1945) schrijft in 1941: “Altijd denk ik, dat ik mijn beste werk nog moet maken. En dat is wat mij tegenhoudt om te zeggen: ik ben kunstenaar. Ik heb het gevoel dat ik geen aanspraak mag maken op die naam, omdat er nog meer en beter gedaan moet worden.”
Als zestiger heeft Werkman de vorm gevonden, om zich het beste in uit te drukken. Tijdens de oorlog schrijft hij daarover een opgetogen brief, overtuigd van de gedachte dat kunst iets goddelijks is: “Het zeker weten dat ik in sommige mijner uitingen dicht bij de waarheid ben geweest, heeft mij in mijn later leven als mens mijn eigenwaarde geschonken. Toen ik dat veroverd had, heb ik mij nooit meer ongelukkig kunnen voelen.”
Museum Belvédère heeft een kleine presentatie van zijn werk, stukken uit de collectie van Pleun en Mieke van Toledo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten