TRUI
het was koud
hij vroeg me of hij een trui mocht lenen
ze pasten geen van alle alleen die ene
die ging er net mee door
we zetten koers naar het landgoed en
hij liep voor
hij had oog voor alles onderweg
strengelend vlechtwerk stromende sappen bomen
hij wist hoe onder de grond het landschap ooit ontstond
dat vertelde hij me allemaal in zijn eerste moedertaal
hij richtte monumentjes op in de loop van zijn verhaal
voor zijn vrouw voor zijn zoon voor zijn vrienden
voor een ieder die zijn aandacht verdiende
ik dacht hij maakt alles bijzonder hoe hij
zingt vecht huilt bidt lacht werkt en bewondert
ontroerend goed dit eeuwig erbarmen
het vermogen rijkelijk te omarmen
dat grote hart de kunst van het leven
die is Hans op het lijf geschreven
en dat al zoveel jaar zeg maar tien maal zeven
ik had hem een veel ruimere trui moeten geven
Helma Snelooper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten