Hier kun je de huldeblijken allemaal lezen 👉
Hans is de man die
Als geen ander
Naar de geneugten
Streeft van het leven.
Muzieknoten, zowel als woorden
En lekker eten, met de vrienden.
Laten wij hem iets geven dat
Lang bij hem blijven zal.
En dat wij, de wijven en de kerels
Naar hem doen reizen
Door de ether of de Cloud, nu de Kroon
IJl en geniepig in het kwadraat
Koorts en chagrijn kan geven.
Anna Wiersma
24-11-2020
Mijn verre neef
Hij gaat voorop ter fiets of met gezwinde pas
laat in zijn archaïsch taalgebruik,
soms met geronk nee niet Normaal
alsof een Harley-Davidson
de hoek omgaat,
in meanderende zinnen
vaak in de buitenlucht,
horen dat hij mijn lieve verre neef
mij zo nabij door alle jaren,
het leven zingt in al haar pracht
treurnis en in vreugde.
Hij voert mij over zijn oude grond
bezaaid met verzen en verhalen
zijn stem laat vogels vliegen
hij is mijn gids, wijst en grijnst
geniet zichtbaar van wat hij ziet
ruimhartig en aandachtige
gedreven kunstenaar in woord en beeld.
Margót Veldhuizen
voor Hans
Licht is het werk voor de dagen na dat ene
moment waarop weer van alles mogelijk wordt.
Het stroomt als het ware zoals het al eeuwen
watert tussen Bekkendelle en Langesloot,
want 70 is bijna een eeuwigheid voor wie
pas aan de reis begonnen is en die niet van
opgeven weet, maar wel van rendierjagers
in de kopjes en het open veld, en van
Wazovelde, toen krijgers nog de dienst
uitmaakten voor dichters bezit namen
van het landschap, de bochten en de rechte weg.
Nu is alles van toen verschreven tot maximaal
humus op het bleekveld van de taal – komma’s
waartussen geschiedenis vervalst wordt door
dagen van hoop en verlangen dat alles blijft
zoals het zich voordoet, troost voor elke adem
tocht aan het einde waarvan die molen zicht geeft
op een heldere beek die het land van de overkant
scheidt, van weggaan en blijven. Het dondert niet
wat – het vindt ook als je niet wilt dat het gebeurt
gewoon plaats.
(172 woorden inclusief deze)
Wim van Til
(in de gloria)
elastisch in de hoogte
langs een blouse van ferm formaat
met de scholders iets naar achter
voor een rechtop resultaat
richting wat zich dapper kruisigt
al langs den ruggengraad
tot klemvast op het randje
aan weerszijden van de naad;
licht en voorts paraat,
nuchter doch verheven,
en al heel een Hansenleven
nimmer op half zeven.
Eva Schuurman
Wat zou de dichter aan conventies
anders omarmen dan Taal [alg.]
waarin woorden, meer dan zinnen -
maar zeker geen wetten - hoofdrollen.
Werk waarin recepten figureren voor
volvet schuimend zestiger jaren vertier
en fietstochten naar de karabijnsmid
in die onschuldige tijd van zijn ontluiken.
De dichter die een knapzak, volgeladen met
ongesorteerde associaties, lichtjes meevoert
op het zwerfpad der kunst over Parnassus,
waar grote droogte aanleiding geeft tot
Nedersaksisch verbogen Sheffield Steel,
wellicht gebruikt in antenneharken die
door de dichter liepend zijn uitgezwaaid
maar door de beeldenaar weer in elkaar
werden gesleuteld, fier rechtop van hout,
om der genealogie voorzien van spandraden
met karabijnhaken - bij officiële ingebruikname
beklonken met enige spoetniks - uit zijn jeugd.
Bert Scheuter
Hans Mellendijk op een zwaar rokende tractor
rijdt door eigen tuin, dwars door een houten schutting
naar een ruimte daarachter, vol met meubelen
uit de gezellige sfeer van de kringloopwinkel.
Hans Mellendijk doet pogingen om een uit
drie delen bestaand staketsel van buizen
die omhoog wijzen van richting te veranderen
bij een poëzievoordracht buiten in een weide.
Hans Mellendijk als de aangever van de dichters
in de Achterhoek bereidt zich voor op een rede
aan het gewone volk om zich te wenden tot
“die totale Poesie” van Hans Sleutelaar.
Hans Mellendijk zag de Falcon Heavy van Space X
met een rode Tesla roadster vol brullende motoren.
Hij dacht: het moet niet gekker worden.
Of heet dat nu verbeelding?
Dit verschijnsel wordt nader onderzocht door
Het instituut Praktische Poëzie.
Louis Radstaak
V-2 Schneider, H-1 Mellendijk:
A Space Odyssey Oddity
Lang voordat roem verwierf zijn zoon Florian
al Klingklangfahrend over de Autobahn
zette Paul Schneider - Esleben zíjn Kraftwerk
inwerking - hoog en gewapend naar het zwerk
schoten Haniel-Garage, Flughafen Köln-Bonn,
Parking-Motel Düsseldorf op uit beton
en houden tot op heden am Rhein de Wacht…
Hun slagschaduw vanaf de Kohlenpott
raakt aan Oud-IJselstreekse oerijzerkracht
van een Huttenkeerl met de kap van de zot -
Praktisch Poëzie-architect, van raketinslag
te Varsseveld of ver van zijn bed,
als beeldgeworden woordenstorm in een staat,
Spoorstraatdeurdonderend, van Trein Grote Vaart…
Alzo sprak, mit Schreibmaschinengewitter,
uit Achterhoeks hoofdstad Kempe, Bas, Pieter!
November 2020-januari 2021:
ter ere van Paul Schneider-Esleben (1915 - 2005),
Florian Schneider-Esleben (1947 - 2020),
maar vooral Hans Mellendijk (1951 - π )
wi-j ontwaken
met ’s nachs
ontloken letters
op ons lief
hardop laes ik:
a m b ö s t i g
verticaal op mien schen
h e c h t e r e g
tussen Jack zien scholders
en a m m e c h t e g veur op onze kop
och, lieve Hans,
waren i-j mangs
weer gangs?
pangs!
margen verschient
met kerende post
zwierig op ow buuk:
H a n s d e o n v e u r w a a r l i j k e
w i - j l a v e n o n s
Jack Weijkamp en Lucy Legeland
TRUI
het was koud
hij vroeg me of hij een trui mocht lenen
ze pasten geen van alle alleen die ene
die ging er net mee door
we zetten koers naar het landgoed en
hij liep voor
hij had oog voor alles onderweg
strengelend vlechtwerk stromende sappen bomen
hij wist hoe onder de grond het landschap ooit ontstond
dat vertelde hij me allemaal in zijn eerste moedertaal
hij richtte monumentjes op in de loop van zijn verhaal
voor zijn vrouw voor zijn zoon voor zijn vrienden
voor een ieder die zijn aandacht verdiende
ik dacht hij maakt alles bijzonder hoe hij
zingt vecht huilt bidt lacht werkt en bewondert
ontroerend goed dit eeuwig erbarmen
het vermogen rijkelijk te omarmen
dat grote hart de kunst van het leven
die is Hans op het lijf geschreven
en dat al zoveel jaar zeg maar tien maal zeven
ik had hem een veel ruimere trui moeten geven
Helma Snelooper
Een Hart onder de Bretels
Hans Mellendijk bezongen ter gelegenheid van zijn zeventigste naamdag op de éen-en-twintigste van de Louwmaand in het jaar 2021
Ik werd donderdagmiddag 21 januari aangenaam verrast toen de HiPP-leden Louis Radstaak en Bert Scheuter een aubade brachten met gedichten van collegadichters uit de dichterscollectieven De Omsmeders en Kopwit. Bij deze de bijdrage van Bert Bevers:
De promotie van een tankstation
Ik sloeg op weg naar een ziekenbezoek
in het hospitaal ginder regelmatig af bij
de spie van Lindendreef en Middelheimlaan,
en lette bij dat afslaan nooit echt goed op.
Volgens mij stond daar altijd alleen maar
een oud tankstation te verkommeren. Het
beeldenpark benaderde ik immer langs de
andere kant en nooit langs deze hoek, die
ik dan ook nog nooit als beeldenkijker had
bereikt. Toen ik met Hans eens naar het
Nachtegalenpark fietste herkende hij mijn
verkommerende tankstation op afstand reeds
als een creatie van John Körmeling. Van hem
had ik zelfs nog nooit gehoord. Weer iets van
Mel geleerd. Industrieel ruïnetje werd aldus
tot kunst, Artiesteningang, gepromoveerd.
Bert Bevers
