Foto: Hans Mellendijk Marienburg - Nijmegen
BLINDE JAARGANG
Ik breek met mijn vingers, die eenzame bijlagen van zien
het warme brood, eet en tast rond om woorden.
Ik raak de spijkers in de muur, reliëf van foto’s
en vergeven schilderijen.
Er is geen dag meer die in deze past. De lucht is zwaar,
de verte leeg. Het is paartijd voor de pendule
die geen weet heeft van tijd, geen weet van gezag
dat de jaren becijfert en beschikt.
Geen huid tenzij van binnenuit. Straks, als de cirkel rond gaat
zal ik zien. Op het uur dat die ene seconde stil hangt
zal ik minnen. Ik breek mijn woord, tast brood.
Ik moet van achteraan beginnen.
Wim van Til
Ik breek met mijn vingers, die eenzame bijlagen van zien
het warme brood, eet en tast rond om woorden.
Ik raak de spijkers in de muur, reliëf van foto’s
en vergeven schilderijen.
Er is geen dag meer die in deze past. De lucht is zwaar,
de verte leeg. Het is paartijd voor de pendule
die geen weet heeft van tijd, geen weet van gezag
dat de jaren becijfert en beschikt.
Geen huid tenzij van binnenuit. Straks, als de cirkel rond gaat
zal ik zien. Op het uur dat die ene seconde stil hangt
zal ik minnen. Ik breek mijn woord, tast brood.
Ik moet van achteraan beginnen.
Wim van Til
Geen opmerkingen:
Een reactie posten