de Gelderlander | 21-12-2019
Terugblik op levensader Atwaalf, 2032
Daar zou je hem dan eindelijk hebben,
de Pruisch die, met betonplaten beladen
van de oostgrens afzakte tot het strand.
Zo zakten ver voorheen de Bataven de Rijn af,
vlottend op bouwsels van eek en zalmenleer.
Vader Rijn hield huis in het Chamavenland:
zijn waterwolven takten er Waal en IJssel af.
Stamouders verdoemden de woeste roedels
maar smeekten bovenal om vruchtbaar slib.
Zo bidde men Atwaalf om het aardse slijk.
Atwaalfs asfalt leverde lijnrechte rijkdom,
bracht almaar snelheid ... steeds minder tijd
voor de pracht van slingers door landschap.
Totdat ʻterug naar honderdʼ hen inkeerde:
zoals snelheidsbeperking de files vergruist,
verrijkt de schone traagheid het leven zelf.
Bert Scheuter
Platfom Dichter des Achterhoeks
December 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten