maandag 14 mei 2018

HooTchieKoe herbeluisterd | Dichterskoets | Helma Snelooper



Opvouwbaar bos

ik draag een opvouwbaar bos
in mijn broekzak
en soms als ik schrik
van een blik
of geluid
klap ik het uit

in een mum van tijd
spruit alles op
de prachtigste woorden
worden geladen
erbarmen, genade
ze duizelen
door de bladeren

ik rust met mijn buik
op moeder aarde
ze ruikt naar roest
net als toen ze me baarde

ze lispelt
kind
je mag altijd blijven

dan fluit het kruid
de wind begint
te draaien
een specht bescheurt zich
tussen de struiken
ik hoor hem schateren
of is het huilen?
ik was mij met klaterend
hemelwater
dep butsen en builen

baan mij een weg naar buiten
klap het bos weer in

niet te beschrijven


Helma Snelooper



foto: © Bert Scheuter

Geen opmerkingen:

Een reactie posten