de sok verweesd achtergelaten
in wastrommelgaten verlaten
eeuwig verloren geacht
rust zacht
de knoop buikend spant zich en rolt
de teen over, empointement bolt
navel bevrijdend dan lacht
naald wacht
op strakke draad door oog getrokken
één, twee, drie, viermaal zonder brokken
opnieuw de knoop op spankracht
volbracht
broekspijpen pantalon gestreken
strak prik ik mijn vinger als beken
stromend bloed op al die pracht
bedacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten