Eus |
Op het toneel een tafel met een vaas en een boeket vol in
het licht, een blaadje valt, en nog één, uiteindelijk valt de vaas om. Muziek blijft in de groef van de plaat hangen.
-DOEK-. De scéne metaforiseerde een slecht huwelijk. We schrijven 1979. ‘Zo
zijn we niet getrouwd’, een enthousiast groep amateurs speelt in ‘de
Möllenkoare’ in Lichtenvoorde onder de naam ‘De uitzondering bevestigt de regel’
voor volle zalen het zelf geschreven huwelijksdrama. Hilarisch is het moment
dat op een gegeven moment het pinnetje van de electromagneet die het boeket
moet laten vallen verkeerd is afgesteld en de vaas een meter in de lucht
katapulteert. De groep werd ondersteund door een groep techneuten. Niets was
onmogelijk. Werktuigbouwkundige Eugène Paashuis is er één van. Eus leerde er
zichzelf ook fotograferen, werd later zelfs met
passie filmmaker en werkte tot 2013 als regissseur bij de VPRO. Ik hoorde
regelmatig zijn kenmerkende stem in programma’s als Noorderlicht of Tegenlicht.
Daar belichtte hij figuurlijk de werkelijkheid. Dan zie ik op zijn website ‘LumiEus.nl’ dat
hij is teruggekeerd naar zijn oude beroep van industrieel ontwerper. Hij richt
zich nu op het ontwerpen en fabriceren van werkelijk licht. Licht maken en
breken, dat doet ie het liefst. Ik was gecharmeerd door een hanglampje. Een ode
aan de gloeilamp; uit laser gesneden berkenhout vormt een omhulsel in de vorm
van het welbekende peertje. Daarin een led-lampje. Het zelfbouwpakket wordt via
een instructiefilmpje op humoristische wijze
door een kinderstem aan een volwassen uitgelegd. Dan gaat de voordeurbel.
Eus staat in deuropening. Enthousiast vertelt hij dat toen hij vanuit zijn
huiskamer in Delft op zoek was naar een bedrijf dat op bestelling zijn ontwerpen
met laser kan uitsnijden, hij uiteindelijk in Varsseveld terecht kwam. En zo brengt
de innovatieve kracht van de Achterhoek ons weer na jaren aan het bier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten