Estafette 02 |
JW>HM>BS>LR>MV>
Teken uit de toekomst | Jack Weijkamp
toen was jij en toen was
ik
de hele dag spelen de
kinderen
buiten
ontdekken een verlaten
dorp
vinden
plastic zakken met geld
bundels bankbiljetten in
een huizenruïne
ze stapelen en verscheuren
schieten met pijltjes van
honderd
tientjes dwarrelen als
herfstblad
ze bouwen een bed van
blauwe biljetten
als het donker is en koud
de nacht
worden ze gevonden
het vuur
ze gooien net
het laatste biljet
de vlammen
Nachtblind | Hans Mellendijk
'Het is hier zoo gansch en
al dat ik mooi
vind dat wil zeggen 't is
hier vrede!'
[Vincent van Gogh]
Vincent
liet er zijn oren naar hangen
schilderde
er de armoe die in het vuur
verdween.
Voor hen die warmte verlangen
de
olieverfschittering voor langere duur.
Drenthe zelf is nu heel groot liggend oor
een
luisterende schelp, op sterrenkuur
die
pikdonkere nacht boven heide verloor
en ook ik
die daar in de verte tuur.
De Wehme,
pastorie ten noordoosten van Varsseveld, 14 september 1723
pastorie ten noordoosten van Varsseveld, 14 september 1723
De vuurpilaren (3) | Bert Scheuter
Loom van de lange warme
zomer
leest de oude dominee
zijn nieuwe testament.
Kinderstemmen bij de beek
zingen de rijen van verkoeling,
en in de grote keuken galmt de meid.
zingen de rijen van verkoeling,
en in de grote keuken galmt de meid.
Zuidelijk, boven de
singels uit, de toren,
zijn toren, van zijn kerk,
midden in zijn dorp.
Dommelt de dominee
zachtjes weg
ziet hij zijn dorp leeg en stoffig en heet
een mus roept schor van een plaggendak.
ziet hij zijn dorp leeg en stoffig en heet
een mus roept schor van een plaggendak.
Hoort hij traag de smid
de smidsrij slaan,
zingen kinderen huilend
in zijn aambeeldsmaat.
Ziet hij het smidsvuur
vonkend laaien,
blaast de balg valselijk schalmijen aan
blaast de balg valselijk schalmijen aan
en dalen gevleugelde
paarden af als raven.
De winter is stil in zijn
zomer geslopen
zijn oogleden gesloten, bevroren in nacht.
Hij kan niet meer zien, hij weet dat hij niet zien wil,
zijn oogleden gesloten, bevroren in nacht.
Hij kan niet meer zien, hij weet dat hij niet zien wil,
de toren, zijn burcht,
een apocalyptische zuil.
Zijn dorp heet Inferno, de tijd aan het eind,
Zijn dorp heet Inferno, de tijd aan het eind,
Varsseveld is in
Varsseveld niet meer te vinden.
Guz Hiddinkski | Louis Radstaak
Hier sta ik dan,
Guz Hiddinkski
een burger van Rusland
wie had dat ooit gedacht?
een voetbalgeneraal uit
Nederland
in dienst van een vreemde
supermacht?
het schijnt dat mijn
geboortedorp
nu omgedoopt is naar
'Hiddinkgrad'
het wordt door de media
belegerd
de inwoners lijden en
voelen zich krank
ze zoeken in café ‘Het Veertje’,
in ‘Grand Café De Ploeg’
hun toevlucht in de drank
mijn broer maakte daarover
een CD
ik leef vanuit Basel met
hem mee
en neurie het nummer ‘Midnight in Moscow'
straks zal ik Vladimir
Poetin begroeten
een lintje krijgen
opgespeld
maar steeds zal ik denken
moeten
aan het arme dorp
Varsseveld
en zijn lot als
‘Hiddinkgrad’.
Jonge berken | Margót Veldhuizen
Was het een man met grote
doch tedere handen
die deze jonge bomen
langs roestige rails
stevig in de aarde heeft
gezet?
Of een potige Russische vrouw
zoals Anna Berkova
die de ranke stammen als
danseressen van het
Bolsjojballet
licht gebogen, ingetogen,
verlegen,
gedisciplineerd zichtbaar
geleerd
zich soepel te bewegen
heeft geplant
zodat ik hen vanuit de
trein bewonderen kan?
Verderop witte stammen in
gezaagd en omgezaagd
zonder kruin, omgevallen
danseressen.
Gelukkig weet Anna
Berkova dit niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten