Het ritme van kappen;
de felle fierheid van het houwen
tiranniseert danig de doorn.
Het heft -het vibrato schokkend lemmet-
in handen, wijst de weg; een woud te gaan.
Als de bomen vallen, luwt de nijd.
In het gehakte bos blinkt nog de bijl.
De vonk van verlichting:
is bos nog bos als het gehakt is?
Welk woud is er gegaan
als de sporen zijn verdwenen?
HiPP (Het instituut Praktische Poëzie)
Hans Mellendijk
Louis Radstaak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten