Middewinterstappen door de tijd
Vandaag de jaarlijkse inspectie van het Achterhoekse landschap. Een goede gewoonte die al veertien jaar gestand doet. Een zeer uitgebreide vriendengroep komt de dertigste december op een van te voren afgesproken plek bijeen. Onder de noemer Middewinterstappen wordt er gewandeld. Telkens elk jaar door een ander wordt een vijftien kilometer lange route uitgezet, die steevast eindigt met een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Vaak blijft het daarna nog lang onrustig in het horeca-etablissement. Ik herinner me vooral de jaren die het meest leken op de uitnodiging. Elk jaar een kleine variatie op steeds hetzelfde winterlandschap. Traditie. Het ziet ernaar uit dat dat dit jaar niet meer zal lukken. Wat een rare winter toch. En dan hoor je toch nog mensen dat het niets te maken zou hebben het broeikaseffect. Behalve dat we de winters zagen veranderen zagen we de kleine en grote veranderingen in het landschap. De terugkeer van het carbidbusschieten. Boerenschuren werden gesloopt en veranderden in grote landhuizen of karakterloze boerderettes. Dan de verpaarding van het landschap. Deze valt samen met de ontkoeing. Sinds begin jaren negentig is het aantal paarden toegenomen. Een wildgroei van springweiden, paardenbakken en stallen ontstond. Witte linten en hekjes op plaatsen waar dat een historisch gegroeid landschapsbeeld geweld aandoet, vinden sommigen. Tja. Ik meen op sommige plekken de verlama-ing, ja zelfs, de verkangeroeing te ontwaren. Zijn deze dieren beter bestand tegen de te verwachten hogere temperaturen. Struisvogelpolitiek?
Tot nu toe zijn we elke keer gestart vanaf een treinstation of bushalte. Nog nooit een Toeristisch Overstap Plaats (TOP) gebruikt of onderweg gezien. Logistiek gezien een mooi systeem. Over de hele Achterhoek is voor de toerist en de eigen bewoner een netwerk van overstappunten uitgezet. Waar allerlei nieuwe toeristische routes bij elkaar komen. Prachtig allemaal. Over de inrichting van deze overstappunten is in het novembernummer van Den Schaorpaol het kwartaalblad van het Staring Instituut een knuppel in het hoenderhok gegooid. Vormgever Loek Kemminga beschrijft in zijn rubriek Beeldspraak, waarin hij Beelden uit de Achterhoek en Liemers nader beschouwt, de sculptuur bij de zogenaamde TOP’s. Ik ben het met zijn betoog wel eens. Het komt er in het kort op neer dat de mooiste plekken van de Achterhoek er niet mooier op geworden zijn door de plaatsing van de nadrukkelijk vormgegeven TOP. Inderdaad de ruimtelijke vertaling van het idee vind ik ook niet zo gelukkig. Men heeft het begrip top iets te letterlijk genomen. Overal in het Achterhoekse landschap verschenen askegeltjes. Zwerfkeien door een kooiconstructie in een kegelvorm geduwd. Telkens denk ik aan Bretagne als ik er met mijn auto langsrij. Tja, smaken verschillen.
Wellicht
zien we vandaag de Slinge nog slingeren. Ik las voor de kerst dat de Groenlose
Slinge dat weer gaat doen. De in de vorige eeuw gekanaliseerde beken houden het
water niet vast. Waardoor er verdroging optreedt. Een meanderende vliet doet
dat niet. Een Slinge die weer slingert, hoe idyllisch. De dichter J. Jac.
Thomson schreef er in een tijd toen de beek in de atlassen topografisch bekend
stond als Slingerbeek een gedicht over. Een tinteling in mijn grote teen zegt
dat we er in het komende jaar meer over zullen horen. Een kleine revival ligt
volgens mij in het verschiet van deze in Bredevoort geboren en onterecht in de
vergetelheid geraakte poëet. Helemaal
te lezen in ‘Op de pedalen van het woord’ het boek behorende bij een van die nieuwe
toeristische routes. ‘slingerbeek//het water glijdt en glijdt onder de brug/het
is hier zacht en donker en toch speels/maar verderop wordt het deels zon en
deels/de schaduw van geboomt dat kaatst terug’ klinkt het in de eerste strofe,
het laatste eindigt met: o stille beek mij reeds gezel als kind/zoals gij
glijdt is ’t dat mijn leven gleed/door zon en schemer noem het lief noem ’t
leed/nu sta ‘k en peins en om mij is de wind.
Een
mooi gedicht voor het einde van het jaar. Voor oud en nieuw. In ieder geval ook
de beste wensen en “veel heil en zeven.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten