De omwenteling
Aan de stamtafel van
’t Veer wordt het avontuur nogmaals verteld. Die Wende. Daar moesten ze bij
zijn. Gertmans, Albert, de Jannen en Jos belden het thuisfront. Paspoorten werden
geregeld. Albert leende er een. Vrijdagavond om 10.15 uur vertrokken ze. Tegen
drie uur dachten ze in Berlijn te zijn. Twintig jaar geleden, maar ik herinner
me het als de dag van gisteren.
Tot net voor Helmstedt
ging alles voorspoedig. Plotseling file, naast hun een stroom Trabantjes,
Lada’s, Wartburgs en Dacia’s ook veel MZ motoren, heel veel 2-tact. Een dikke
blauwe walm hangt over de snelweg. Een chauffeur meldt dat er bij Berlijn
“Nichts mehr läuft”. Auto’s worden als dat kan, een paar meter verder geduwd.
Zo zal het dagen duren. Spijt in de ogen vanwege begonnen avontuur.
Het eerste paspoort
blijkt verlopen: “Das gibt es nicht”. Het tweede paspoort :” Auch verfallen ”. Het
derde: Üngültig ab april 84”.”Mein Gott ist das möglich, Kollege kuck doch
mal“. Met een wegwerpgebaar glijden
de vijf paspoorten terug. Gertmans stamelt: ‘Dat mag toch zes jaar verlopen
zijn’. De beambte wenkt dat hij de paspoorten terug wil hebben, schrijft een
briefje, en stuurt ze naar een kantoortje voor dagpassen. Albert twijfelt of de
truc met het leenpaspoort wel doorgezet moet worden, de pasfoto lijkt van geen
kant en de lichaamslengte, tsja. Dan maar het rijbewijs hij vertelt dat per ongeluk
het paspoort van een huisgenoot is meegenomen, de man kijkt wanhopig maar
schrijft de visa toch uit à DM 65 per stuk, exclusief pasfoto.
Ze mogen de
Transitroute op, 45 km verwijderd van de Hauptstadt der DDR. Op de radio horen
ze dat er gaten in de muur gemaakt worden en dat er steeds langere rijen mensen
en files komen. De walm wordt steeds dikker. Bij de controle voor Berlijn is de
stemming veranderd. Grenswachters met bloemen op het uniform of in de loop van
hun wapen, bierflesjes op tafel met bloemen. Zaterdagmiddag om 2 uur rijden de
helden, in een eindeloze stroom DDR-burgers, West-Berlijn binnen.
Op de viaducten en aan
de kant van de weg staan zwaaiende en klappende mensen. Het is feest. In de
stad is een enorme mensenmassa op de been. Bij restaurant China horen ze dat Willy
Brandt een toespraak heeft gehouden. Heel veel mensen gaan met hamers en
beitels de muur te lijf. Het gereedschap wordt doorgegeven aan de volgende. Een
paar uur later wordt hier de beroemde doorgang Potsdammer Platz gerealiseerd.
De West-Berlijners klappen en juichen, iedereen huilt. Het ontroert de jongens
meer dan ze gedacht hadden.
Zondags terug, blijkt
het oude bekeuringensysteem van de DDR nog te werken, vanwege verkeerd keren, 100
westmark boete!
Zo ongeveer maar
gedetailleerder werd het aan mij na terugkomst dat weekend ook verteld. Want ik
was er niet bij. Ik kon mijn lief niet bereiken. Irgendwo in een trein tussen
Amsterdam en Achterhoek. Van mobieltjes hadden we toen nog nooit gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten