Kippenbout
In het algemeen heb ik niets tegen reclame. Zonder reclameopbrengsten zou deze krant onbetaalbaar zijn en sportverenigingen en allerlei andere culturele voorzieningen zouden zonder reclame een noodlijdend bestaan leiden. Maar sommige uitingen getuigen van naïeve beledigende onbenulligheid. Ik wil het nu niet hebben over de zielloze animatie hond Max, die sinds kort de al even levenloze Loeki de Leeuw assisteert en zelfbevlekkend tussen de Sterblokjes reclame maakt voor elk baasje die het hondje maar wil uitlaten, maar over reclameuitingen langs en op de openbare weg.
Ik doel niet op het middenstandsproza aan de opritten van menig boerenerf. Het past bij de huidige ontwikkelingen op het platteland, de kleinschalige boer houdt het hoofd boven water en verdient er wat bij met verkoop van agrarische produkten. Het levert soms vermakelijke gebruikspoëzie op.
Ook heb ik me erbij neergelegd dat bushokjes in ruil voor goed onderhoud, of te wel vandalismebestrijding, voorzien worden van reclameposters. Weliswaar heb ik prettige herinneringen -met Marie in de abri- aan de reclameloze bushokjes uit de jaren zestig. Je ziet nog wel eens zo'n oude schuilplaats, bij iemand met een apart idee over tuininrichting, in de hof staan.
In het abri-reclameposterloze tijdperk werd ik in een innige afscheidscène niet gestoord door zinderende reclame voor sexy damesondergoed. Als ik nu met mijn huidige lief samen op een bus of tram wacht moet mijn prettige lichaam de concurrentie aan gaan met macho sigarettencowboys of strak in het vel zittende fotomodellen van het kledingketen HIJ.
Ook heb ik op zich geen moeite met allerlei reclameleuzen op de bussen. Als daardoor het Openbaar Vervoer betaalbaar blijft en onrendabele buslijnen daardoor geëxploiteerd kunnen blijven dan laat ik mij graag informeren over de Lichtenvoordse bloemencorso, over Normaals Krachttour of andere regionale gebeurtenissen.
Maar waar ik laatst dus echt van over mijn nek ging was toen ik op weg naar mijn werk over het Doetinchemse Erdbrinkplein wandelde en een bus voorbijzag flitsen met daarop een voor het Openbaar Vervoer tegenstrijdige reclame voor een autoverhuurbedrijf. Schreeuwend om aandacht waren niet alleen de zijflanken voorzien van een reclame boodschap, maar waren ook alle ruiten beplakt met de meierende reclameleus. Het uitzicht van de buspassagiers werd opgeofferd voor deze smakeloze reclameuiting. Mooiere anti-reclame voor het Openbaar Vervoer zowel in tekst als uitvoering kan ik me niet voorstellen. Dat het hier niet een uitzondering betrof, bleek toen ik enkele dagen later de trend herhaald zag. Nu als klant van Oostnet, vanwege voorspelde files, in verband met laatste fase Europaweg. Hoe prachtig is toch deze herfst, kijkend langs uitzicht belemmerende vette kippenbouten! Is dan niets meer heilig voor de verkopers van gebakken lucht?
Neerslachtig vrees ik dat het niet lang meer zal duren - een armlastige boer draait de toekomst een loer - dat een slimme reclameman de mogelijkheden ziet van de witte balen geperst gras op het boerenerf en langs de kant van de weg, als drager voor reclameboodschappen. Voordat je het weet is het Achterhoekse, door boeren geschapen, coulissenlandschap veranderd in één grote typografische warboel.
Hans Mellendijk, Gelders Dagblad, 11 oktober 1997
Geen opmerkingen:
Een reactie posten