Op eerste kerstdag FIJNE FAMILIE> tussen de kerstgebeurtenissen door met veel plezier tot mij genomen. Genoten van de door Hugo Hoes> mooi neergezette tijdsbeelden. Na GEBAKKEN LUCHT> het tweede boek dit jaar waar buurtdorp Silvolde een belangrijke rol speelt. Daarmee houdt ook elke gelijkenis op. Als je het bij Eric Schuurmans GEBAKKEN LUCHT vooral kunt hebben over een ik-zit-mezelf-in-de-weg-boek dan is FIJNE FAMILIE een 'ik-voel-me-goed-boek'. Jeugdsentiment uit de jaren zestig en zeventig. Trixie en Klop-Klop, openen een smaakwereld van jewelste. Bij Wijze Uil over het Sizoka (Silvolds Zomerkamp) kreeg ik een dia van de bij mij als voormalig wethouder jeugdzaken (en indirekt mijn broodheer) bekend staande vader Jacques Hoes -maar dan als indiaan- weer voor het geestesoog.
Tropisch Oosten zag ik nog nooit zo treffend beschreven, idem dito de gymnastiek les, het bordspel Monopoly chaotisch op de grond gespeeld door acht kinderen in ingewikkelde houdingen. En wat je allemaal met het namaak geld kon doen. Het schoolplein met het voor mij totaal onbekende 'piemeltikkertje' (-in ieder geval niet ruim tien jaar daarvoor- in het protestante preutsere Varsseveld). Verder elk hoofdstuk een feest van herkenning.
Met als onovertroffen hoogtepunt de slap-stick in De Kappenbulten. Hoes' vader suggereert door eerst via allerlei omwegen uren door de Achterhoek te rijden een reis naar het buitenland, om in werkelijkheid 13,6 kilometer verderop in Halle op camping de Kappenbulten te eindigen ('Voilà, la Belgique, ' zegt vader, die ook Frans gaf.) Het vakantieverhaal dat al eerder in de VPRO-gids van 2011 verscheen zoals ook het verhaal Kerst in het Kerstnummer van vorig jaar.
Schitterende nieuwe neologismen las ik; troostsoep, troostsnoep, familieuitdrukkingen: Bernts was ernst. Geweldig hoe een enkel woord wonderlijke herinneringen naar boven laat komen die ik echt vergeten was; 'grijs grot papier', 'blokjes voetbal', 'visvormige schalen', 'ventielwonden', ... Hulde!
Wel vroeg ik me af waarom Stef Kaak in Silvolde opeens Fred genoemd wordt? Maar nog meer of de stukken soms eerder als column verschenen zijn? Daar een aantal maal situaties en personen herhalend opnieuw geïntroduceerd worden (Elly Kolks, Guus Hiddink, het balkonpodium van het café op de Markt, het voorzitterschap van de voetbalclub). Of heeft de schrijver weinig vertrouwen in het kortetermijngeheugen van de lezer? Ik hoop het boek in januari te kunnen bezegelen met een handtekening als Hugo bij ons in Varsseveld komt voorlezen.
Ook opmerkelijk dat het karakteristieke woord 'krang' uitgelegd wordt omdat het om lokaal dialect zou gaan. Krang staat gewoon in de dikke van Dale, niet typisch een dialectwoord. Is in het Nedersaksische gewest wellicht beter bewaard gebleven.
Zowel Gebakken lucht als Fijne familie zouden overigens mooie fragmenten voor een eventuele uitbreiding en/of aanvulling van de Verhalenbankjesroute> kunnen leveren. Zo ook het nog helemaal niet echt ter sprake gekomen De Boer op> van collega columnist Irene van der Aart>. Ook al zo'n schitterend debuut in de ik-voel-me-goed-klasse. Maar dan wel in-het-beste-van-twee werelden in het hier-en-elders.
Zowel Gebakken lucht als Fijne familie zouden overigens mooie fragmenten voor een eventuele uitbreiding en/of aanvulling van de Verhalenbankjesroute> kunnen leveren. Zo ook het nog helemaal niet echt ter sprake gekomen De Boer op> van collega columnist Irene van der Aart>. Ook al zo'n schitterend debuut in de ik-voel-me-goed-klasse. Maar dan wel in-het-beste-van-twee werelden in het hier-en-elders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten