Drietebuuls
‘Zeg Nijn, zei vader op een dag, Ik heb een goed idee, Ik ga eens naar de dierentuin, Wil je soms met mij mee.’ … Tja, ’t werd de hoogste tijd, dat Arend, onze kleine ‘pòtwortel in de Easy Walker’, kennis zou maken met ander gevleugeld gevogelte des hemels. Dus samen met Gertmans en aanhang op één van die mooie meidagen een dagje Artis gedaan.
Nadat ik voor ons allen de kaartjes had gekocht gingen we met de ‘drietebuul’ in de wandelwagen, over de desinfecterende matten, de papegaaienlaan in. Deze bleek onbewoond. In de dierentuin her en der nog restanten van het rood-wit gestreepte MKZ-lint. Maar dat mocht de pret niet drukken. Er bleef nog genoeg ander ‘beestengrei’ over. De dierentuin leek kleiner dan ik dacht. Zo gaat dat, de laatste keer dat ik er was, was ik ook nog kind en de wereld nog heel groot. Het aquarium bleek nog even mooi van pracht en praal als in mijn herinnering. De ijsbeer ijsbeerde nog steeds op de te kleine ijsschots. Om ‘kats’ gek van te worden. De apen vlooiden de dag voorbij. Nog even langs het reptielenhuis. Bij de uitgang los ik, samen met de twee koters van onze kennissen, het zoekplaatje op. “Wie ziet het eerst de kameleons?”
De oudste wint. Dan zie ik dat de reptielen gesponsord worden door Redband. Nu begrijp ik pas de reclamespot van het snoepmerk, waarin ze figureren. Buiten volgen de lege leeuwenkooien. Vanwege renovatie zijn de leeuwen tijdelijk elders ondergebracht. Ook hier een sponsorbord. Hier heeft de Postbankleeuw bijgedragen. Natura artis magistra. De natuur is de meester van de kunst. De commercie blijkbaar heer en meester over de natuur. Schaamteloze exploitatie!
Ik had er verder gelukkig niet opgelet. En het zal me achteraf niks verbazen dat de zwanen gesponsord werden door KLM, de ganzen door het GAK, de dromedarissen door Camel en de tijgers door Esso. ‘Pappa, het bos ruikt naar shampoo.’ Ik weet het, … de terugtredende overheid. Het is al heel lang aan de gang. Maar het wil maar niet wennen.
De zondag erop. De mens geworden Ruud Lubbers, houdt als vluchtelingencommissaris een pleidooi voor het maatschappelijk verantwoord ondernemen. Hij rekent voor dat op den duur ethisch gedrag profijt kan opleveren. Somberend zie ik het al voor me. McDonald’s tegen de hongersnood. Microsoft die registratiesoftware levert in ruil voor klantenbinding.
Een week later verrast een vriend me in een McDonald’s tv-spot. De ‘drietkuun’ heeft zich vermomd zoals toneelspelers dat wel vaker doen. Hij draagt een baard, maar zijn stem herken ik uit duizenden. Hij lijkt zich te schamen. In de jaren zeventig speelde hij maatschappijkritische rollen. Ik vergeef het hem. Dat doe je met kameraden. In de verte hoor ik op de radio een zestigjarige bard krakerig zingen: 'And The Times They Are A-Changin’.
En ondertussen hier in de Achterhoek? Het leek er toch even op dat een bank de discussie ging leiden over de gemeentelijke herindeling. Gedeputeerde Boxem gebruikte een jaarverslag van de Rabobank als voertuig voor een discussie die door de provincie gevoerd zou moeten worden. Toch? “Ja, laot dee drietebuuls van de boerenleenbank zich met bankzaken bezig hollen. ’N rooi-je rug könt ze neet ens wisselen.” “Nee meneer, daar is de loketfunctie niet voor.” “Schrief daor maor ‘s ‘n stukje oaver” laat een gefrustreerde Gertmans mij in café ‘t Veertje weten. Hij kwam net teleurgesteld van de bank terug waar hij duizend pietermannen had willen wisselen. Hij wilde me de voorgeschoten kaartjes voor Artis, terug betalen. “Of heb i-j terug van duuzend?”
Hans Mellendijk, de Gelderlander, 2 juni 2001
Geen opmerkingen:
Een reactie posten